manwai

နာသလား လူတစ္ေယာက္ေပါ့ ဆရာဝန္ဆီေရာက္လာတယ္ “ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေနရာကို ထိလိုက္ ထိလိုက္ နာေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ … ကယ္ပါဦး” ဆရာဝန္က သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ “ခင္ဗ်ားထိျပစမ္းပါ ၾကည့္ရေအာင္ … ကဲ လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔ ဒူးေခါင္းကို

တဒဂၤဘဝကို လြန္ေျမာက္ၿပီး ေနထိုင္ပါ တကယ္​​ေတာ့ အသက္​က အရမ္​းႀကီး​ေနၿပီ.. နွစ္ေပါင္း ေလးငါးေထာင္ေလာက္ ရွည္ေနၿပီ ... ခုလက္​ရိွအသက္​နံပါတ္​က လူ​ေတြကို လွည္​့စားထားတာ။ က်မ အဲလို စိတ္​ကူးယဥ္​တယ္​။

ရင့္က်က္လာျခင္းရဲ႕ သေကၤတ ဝမ္းနည္းခ်ိန္ဆုိရင္ အရမ္းေၾကကြဲေနရင္ေတာင္မွ ကုိယ့္စိတ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ လူမျမင္ေအာင္ ျပဳံးျပတတ္လာျခင္းက အျခားသူကုိပါ စိတ္ခ်မ္းသာေစသလုိ ရင့္က်က္လာဖုိ႔အတြက္ ပထမေျခလွမ္းပါ။ ေပ်ာ္စရာ႐ွိရင္

ဘဝ ျဖဴစင္ တစ္ေန႔ေတာ့ ေတာထဲမွာ ဝက္နဲ႔ျခေသၤ့ လမ္းေပၚမွာ ေတြ႕ၾကတယ္တဲ့။ ဝက္က ျခေသၤ့ကို စိမ္ေခၚတယ္ .. ျခေသၤ့ သတၱိရိွရင္ ငါနဲ႔ ဖိုက္မလား တဲ့။ ျခေသၤ့ကလည္း ေအာ္ ဒီဝက္က ငါ့ကိုစိမ္ေခၚေနတယ္ .. လာေလ့ ဖိုက္တာေပါ့ တဲ့။

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အိပ္ရာေဘးကို ျဖည္းျဖည္းေလး ထိုင္လိုက္ေသာ္လည္း သူႏိုးသြားသည္။ “ေမာင္ … ျပန္လာၿပီလား” “ႏိုးသြားၿပီလား … ေမာင္က ႏိုးသြားမွာ စိုးရိမ္ေနတာ” “မအိပ္ပါဘူးေမာင္ရယ္ … ေမွးၿပီးေတာ့

႐ိုးရာသႀကၤန္ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ သႀကၤန္တစ္ခါမွ မလည္ခဲ့။ သႀကၤန္ေရာက္လွ်င္ အိမ္မွာပဲေနကာ စာဖတ္ေနခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ေလာက္ရွိေတာ့မည္ထင္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ၈ တန္းေျဖၿပီးႏွစ္ေလာက္ကျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က

အင္းေနာ္ အင္း “ဆရာ … ဆရာေနာ္ … ကၽြန္ေတာ္ေလ ခ်စ္ပို” “ေၾသာ္ … ေအး ကိုခ်စ္ပို … ေျပာ။ ဖုန္းေခၚထားတာေတြ႔လို႔” “ဆရာ … ဆရာ့သမီး မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္။ အဲဒါ ဖိတ္ေပးပါဆိုလို႔ အနားမွာ သမီးရွိတယ္ …. ေျပာလိုက္ဦး”

ညိမ္သက္သူ ဒီတစ္ႀကိမ္လည္း အရင္လိုပါပဲ ... ငါအႏိုင္မယူလိုက္ပါဘူး ... . . ကိုယ္ခံခဲ့ရသမ်ွ အမုန္းနဲ႔ျပန္ၿပီး လက္စားေခ်ဖို႔ ငါ့ၿငိမ္သက္မႈကို အပ်က္ဆီးမခံလိုက္ဘူး ... . . . အႏိုင္ယူလို႔ရတဲ့စကား ငါ့ႏႈတ္ဖ်ားမွာ

Question = က်ြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဝင္ရေလာက္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေနတယ္ ထင္လား။ Answer = မထင္ပါဘူး႐ွင္။ မိန္းမအမ်ိဳးအစားဟာ ေယာက်္ားအမ်ိဳးအစားထက္ နိမ့္တယ္ ၊ ေယာက်္ားက ျမင့္တယ္ ျမတ္တယ္လို႔

ၾကားဖူးတာေလး တစ္ခုပါ။ ဘာလီကြၽန္းက မုဆိုးေတြဟာ ေမ်ာက္ကို ဘယ္လိုဖမ္းတယ္ထင္သလဲ။ အုန္းသီးကို အေပၚယံက ရွပ္ေဖာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အရည္ေတြကို သြန္ၿပီး အထဲမွာ ထန္းလ်က္ခဲေတြ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အုန္းသီးေတြ႕ေတာ့ ေမ်ာက္က

᠌"ဘူ ... " "ကိုကို​ေနာ္​ တအားညစ္​ပတ္​တာပဲ သြား " ငမ္​့ ... အသံႀကီးက သူ႔ဖင္​​ေအာက္​ကထြက္​လာတာကို ငတိမက က်ဳပ္​ကိုလႊဲခ်​ေသးတယ္​ ... အသံကက်ယ္​​ေတာ့ ​ေဘးကလူ​ေတြၾကား တာ​ေပါ့ ... သူတို႔က​ေတာ့

က်ီးအာသီး ဥမၼာ့အေၾကာင္း ေျပာရင္ သိန္းဝင္းကို သတိရတယ္။ ဆရာဆိုတာ လူဆိုးေလးေတြ လူညံ့ေလးေတြကို လူေတာ္ေတြထက္ ပိုၿပီးေတာ့ အမွတ္ရ၊ ပိုၿပီးေတာ့ ခ်စ္တတ္ၾကတယ္။ သိန္းဝင္းက အရမ္းဆိုးတယ္။ သူဘာေၾကာင့္ ဆိုးသလဲဆိုတာကို

႐ွဴးဖိနပ္သမိုင္း အာဏာရွင္ႀကီးေသေတာ့ သူ႔ေျမးေတာ္ေလးကို ႐ွဴးဖိနပ္တစ္ရံ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ မေသခင္မွာသြားတာက “ေျမးေလး ဒီ႐ွဴးဖိနပ္ကို တစ္သက္လံုး ဝတ္ထား” “ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ အဘိုးရယ္” အဲဒီအခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ႀကီးက

ဘဝ ကိုျဖတ္သန္းရာဝယ္ လူေတြဟာ ေန႔စဥ္ ေန႔တိုင္း ပိုက္ဆံေတြပိုရဖို႔၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားခံရဖို႔ေတြ အတြက္ ကိုယ့္ ခႏၶာကိုယ္ ကို ခိုင္းေစေနၾကပါတယ္။ကိုယ့္ကို က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစမယ့္

က်ားေျခာက္တဲ့ည ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာေရးသမားမဟုတ္ပါ။ အလြန္အကၽြံဘာသာတရား ကိုင္႐ႈိင္းသူတစ္ဦးလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ဝန္ခံထားလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လစာထုတ္ဆင္းသည့္တစ္ရက္တြင္ျဖစ္သည္။ လစာထုတ္ၿပီး ဝယ္ထားသည္မ်ားကို ေဘာလံုး

သုည ကမၻာပတ္ဖို႔ သူတို႔အေဖာ္စပ္တုန္းက မလိုက္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ငါျငင္းလိုက္တယ္ ... လံုေလာက္တာထက္အမ်ားႀကီးပိုတဲ့ ေငြေၾကးအပိုင္းအစတစ္ခုက ငါ့ကိုမၾကားတၾကား ကဲ့ရဲ႕တယ္ ... ငါေခါင္းငံု႔အသာအယာေနလိုက္ပါတယ္ ... ...

သမိုင္းဖတ္ပါ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝကို ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း အျမင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္စံုဘူး။ ဒါ့အျပင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝကိုအထက္စီးက်က် ေနသြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း အမွားနဲ႔လည္း မလံုေလာက္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင္း

ဘယ္လိုႀကည့္မလဲ စာလဲ မဖတ္ဘူး ပညာလဲ မတတ္ဘူး ေငြေၾကးလဲ မခ်မ္းသာရင္ သာယာတဲ့ေလာကႀကီးကို ျမင္ရမွာလဲ မဟုတ္ဘူး ၾကည့္ခြင့္လဲ မရဘူး စာေတြဖတ္ ပညာတတ္ပါေသာ္လည္း ေငြေၾကးမရွာႏိုင္ရင္ ေလာကႀကီးရဲ႕ ေအာက္ေျခအလႊာ တစ္စြန္းတစ္စပဲ

ခ်စ္ထံုးျဖည္ပါ..... ဒါဟာ မႏၱေလးရဲ႕ ဒႆနေတြ ထဲက တစ္ခုပါ။ မႏၱေလးသူ၊ မႏၱေလးသားေတြေပမယ့္၊ မဆံုေသာ လမ္းေတြ ရိွခဲ့တယ္။ ခ်စ္ထံုးေတြ မျဖည္ႏိုင္ျဖစ္ရတယ္။ တစ္သြယ္တည္းေပမယ့္၊ မဆံုေသာလမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အတူ ေပါင္းစည္းဖို႔၊

စာေရးဆရာႏွင့္_ခံစားမႈ အႏုပညာဆိုတာ၊ ေဝဒနာ အားလံုးရဲ႕ အစုအေပါင္း။ စာေရးဆရာေတြက၊ အႏုပညာကို ခ်စ္တယ္။ အႏုပညာကို သူတို႔က ပစၥည္းတစ္ခုလို မျမင္။ ႏုျခင္း၊ လွျခင္းကို ပညာနဲ႔ ျခယ္မွဳန္းျခင္းလို႔ ယူတယ္။ လူေတြထဲမွာ