pannthiri

တိတ္ဆိတ္ျခင္း ႀကီးစိုးတဲ့ ဒီည ေဆာင္လြန္ည မိုးေတြသည္းလို႔ ပ်က္သုဥ္းခဲ့ ဒီရာသီ အလွ. . . စိ္တ္ေတြလည္းေျပာင္း ရာသီလည္းေျပာင္း လူ႔သေဘာေတြလည္း ေျပာင္း အေျပာင္လဲမ်ားတဲ့ ဒီကမ႓ာ စိတ္ေတြလည္း မမွန္ေတာ့ပါ. . . မွန္းဆမရ

နိမ့္က်လာတဲ့ လူေနမႈ ရွားပါးလာတဲ့ သယံဇာတ ေခါင္းပါးလာၾကတဲ့ ေမတၱာတရား လုပ္တိုင္းျဖစ္မလာတဲ့ စီးပြားေရး ႀကိဳးစားမႈမွန္သမွ်က အရာမထင္ ရင္းႏွီးမႈ မွန္သမွ် သဲထဲေရသြန္ အဆင္မေျပမႈေတြ ဆက္တိုက္ ႀကဳံလာခဲ့ေလေတာ့ က်စရာ

Steemit ႏွင့္ ရက္သတၲႏွစ္ပတ္ခန္႔ အဆက္သြယ္ျပတ္သြားသည့္ေနာက္ ေဖာ္ျပပါ Estimated Value အားေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ ဆြံ႕အ သြားခဲ့မိေလသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ပါလိမ့္

10- 11- 2018 တြင္ က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ျမတ္အား ဖူးေျမာ္ျခင္း အမွတ္တရ လိပ္ျပာမ်ား ေစတီေတာ္ျမတ္အား ဖူးေျမာ္ေနၾကျခင္း စိတ္ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္ . . . h Author - pannthiri Myanmar steemit

မသပ္မရပ္ ၿပီးဆုံးေတာ့မယ့္ ပန္ခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ စုတ္ခ်က္ေတြ ၾကမ္း ခံစားမႈႈ ဗရပြျဖင့္ ထိခုိက္လို႔ ႏြမ္း. . . ပိတ္ကားေတြ ညစ္ႏြမ္း စိတ္အစဥ္က တကယ္မလန္း ေနမထိတဲ့ ပန္းလုိ႔ႏြမ္း အရာမယြင္းတဲ့ ဒီဇာတ္လမ္း ေျဖသိမ့္ဖို႔

ေလႏွင္ရာ ခရီးဆက္ အေဝးဆုံးကိုထြက္ တည္ရာမဲ့ ခရီးဆက္ အဆုံးစြန္ထိ ရႊက္လႊင့္. . . ဒီသံသရာ ဒီခရီး ဒီဘဝကို ေရစုန္ေမ်ာ ပဲ့ကိုင္သူမဲ့လို႔ လႊင့္ခ်င္ရာ လႊင့္လို႔ လိႈင္းတံပို႕ေတြ လူးလိမ့္တြန္းရင္း တည္ရာမဲ့ လႊင့္ေမ်ာ

ကဗ်ာခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ တခါတေလ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္ပ်က္လ်က္ ရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခ်ိဳ႕သည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေလ့ ရွိပါတယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ မိမိရဲ့ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ ျဖစ္တတ္သလို တခါတေလ တစ္ပါသူရဲ့

ေသျခင္းၿမဲလို႔ ရွင္ျခင္းမၿမဲတဲ့ ဘဝကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လူသားေပမို႔ . . . အတၲေတြ အုပ္မိုူ မာနေတြ ကြန္႔ျမဴးထားတဲ့ လူသားေပမို႔. . . ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း လြမ္းျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းေတြ စတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့

ပုံစံခြက္ထဲက လူျဖစ္ေစတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အေမွာင္ဖုံးတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံေအာက္က သိမ္ငယ္မိတဲ့ ႏွလုံးသား နာက်င္ျခင္းျဖင့္ ဒဏ္ရာမ်ား ခ်ဳပ္ရိုးမက်က္ေသးတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲကေသြးစို႔ေနတဲ့ ဒဏ္ရာ သံေခ်းကိုက္ ေသာ့ေတြအထပ္ထပ္ခတ္ထားတဲ့

အက်ဥ္ခ်ခံဦးေဏွာက္ ေသာ့ခတ္ၿပီး ျပန္ဖြင့္ဖို႔ ေသာ့ေပ်ာက္ေနတဲ့ ပိတ္ေလွာင္ခံထားရတဲ့ ႏွလုံးသား. . . မ်က္လုံးေတြရွိေနပါလ်က္ ၾကည့္လို႔မျမင္တဲ့ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံ. . . ပ်ံသန္းခြင့္မရွိတဲ့

ပိုင္ဆိုင္ျခင္းမဲ့တဲ့ လက္ဗလာကိုယ္ဗလာနဲ႕ လာခဲ့ၿပီးၿပီ. . . ပိုင္ဆိုင္မႈရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားေနလည္း လာတုန္းကလို လက္ဗလာ ကိုယ္ဗလာနဲ႕ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ရမယ္လို႔ ဆင္ျခင္သုံးသပ္တတ္တဲ့ စိတ္ကေလးတစ္လုံး

လူးလြန္းျမဴးထူး ဝင္တစ္လွည့္ထြက္တစ္လွည့္ ေခါက္ျပန္သံေပး ဆိုင္ကယ္ဘီးေတြပါးတဲ့ တစ္ေန႔တာလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႕ အခ်ိန္ေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေလ်ာ့ၾကလာတဲ့ ဒီလူ႔ဘဝ ေျပာၾကတယ္ ခဏေလးတဲ့ . . . . လႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္တန္႔မရ

တတိတ္တခိုးနဲဲ အလြမ္းေတးေတြ တိတ္တဆိတ္နဲ႕ ညဥ္းတြားေနေလရဲ့ ဖြင့္ဟခြင့္မရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြၾကားမွာ တိတ္တဆိတ္ေနလိုက္ျခင္းသာ အေကာင္းဆုံးေသာ သက္ေသမို႔ တိတ္ဆိတ္ရင္းနဲ႕ ငါရပ္ေနလိုက္ေတာ့မယ္. . . . ငါ့အလြမ္းေတြ

ရိုးတံက်ဲတဲ့ ဒီသစ္ပင္ ဒီမိုးမွာ မကုန္ေသး ဒီအပင္ အရြက္ေတြ ေၾကြရွာၿပီ. . . ဥတုရာသီ မေရြးတဲ့ ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္မိပါရဲ့. . . ဘာဝနာပြားမ်ားလို႔ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႔ နီးလာတဲ့ က်ၿပီးသား ေသမိန္႕ကို ေစာင့္ဆိုင္းလို႔

ပင္လယ္ျပာျပာႀကီးနဲ႕အတူ တည္ၿငိမ္စြာ လွပေနတဲ့ သူမရဲ့ အလွ ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးရဲ့ ေစာက္ေရွာက္မႈအျပည့္ရထားတဲ့ သူမရဲ့ အိေျႏၶ သားသမီးေတြ အခ်ိန္မွန္စြာ စားေသာက္ႏိုင္ဖို႔ျပင္ဆင္ေပမယ့္ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၲာလို

ပင့္သက္႐ႈိက္ငို ပုလဲခိုလို႔ က်လုဆဲမွာ ပုတ္ခတ္မ်က္ေတာင္ သိမ္းဆည္းလို႔ က်မ်က္ရည္ တြဲလႊဲခိုလို႔သာ. . . အလြမ္းေတြ သိမ္း ဖြင့္မျပေတာ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ အသားက်ေနပေစေတာ့. . . ထိရွခါးသက္ အစိမ္းလိုက္ခြဲတဲ့

တစ္ေယာက္တည္း ရွိတဲ Feeling ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုျမတ္ႏိုးလာမိတဲ့ ကြ်န္မ. . . အထီးက်န္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနေလရဲ့ ၿငင္းခုန္စရာ မရွိဘူး ငဲ့ညာစရာ မရွိဘူး ၾကြားဝါစရာ မရွိဘူး အားနာစရာ မရွိဘူး လြတ္လပ္စြာ

အစိုးမရတဲ့ ဒီေလာက သူ႔လက္ငါလု ငါ့လက္က သူလုနဲ အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ တဏွာရဲ့ ေခၚေဆာင္ရာ ဆြဲငင္သမွ် လိုက္ေနသေရြ႕ေတာ့ ဆင္းရဲေနၾကဦးမွာဘဲ့. . . ဒီဆင္းရဲျခင္းကေန ႐ုန္မထြက္ႏိုင္သမွ် တစ္ခ်ိန္က သူမ်ားဆီကလုခဲ့တာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္

သံသရာမွာ မိမိရဲ့အကုသုိလ္၊ ၀ဋ္ေၾကြးအညစ္အေၾကးေတြ မကုန္စင္ေသေရြ႕ေတာ့ ဒီသံသရာကေနထြက္သြားလႊတ္ေျမာက္ခြင့္မရွိဘူးဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္မွအစ အဂၢသာ၀က မဟာသာ၀က၊ ရဟႏၱအရွင္သူျမတ္ႀကီးမ်ားပါမက်န္

သတ္ပုံေတြ မညီတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ အမ်ားႀကီး ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ။ အနားေတြ ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ဆြဲခဲ့ၿပီးၿပီ။ နာဂစ္လုိ႔ မုန္တုိင္းေတြ ထန္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ။