Dzisiaj o Janie Sebastianie Bachu (proszę nie mylić z P.D.Q. Bachem - jest to temat na cały osoby wpis, ale to innym razem).
Jak wiemy Bach to Biblia. Inaczej mówiąc podstawy podstaw dla każdego szanującego się muzyka. Dla mnie jego muzyka jest nie tylko ponadczasowa ale również niesamowicie transcendentalna. Idealnie przeplatające się głosy w genialnie poprowadzonym kontrapunkcie - dla słuchaczy pięknem, dla wykonawcy - nieraz przekleństwem - zdają się być tak perfekcyjne jakby pisane „boską” ręką. Co ciekawe kompozycjom Bacha ciut bliżej do „boskości” jest już od niemal 50 lat. Mówię tutaj o akcji, która miała miejsce w roku 1977. Wtedy to w przestrzeń kosmiczną zostały wystrzelone trzy utwory Bacha. Nagrane one zostały na dysku Voyager Golden Record (POZŁACANYM!) i umieszczone na dwóch sondach programu Voyager. Kto wie, może ktoś stwierdził, że twórczość Bacha jest idealnym materiałem promocyjnym ludzkości dla cywilizacji pozaziemskich?
Ale znajdźmy na ziemię. Ostatnio miałam przyjemność zdobyć niesamowite doświadczenie podczas uczestnictwa ogólnopolskim konkursie pianistycznym (brzmi poważnie, bynajmniej zbyt poważnie).
Moje wykonanie (dalekie od ideału) umieszczam na pamiątkę oraz jako wyraz wdzięczności dla piękna muzyki oraz geniuszu kompozytorskiego Bacha!
P.S. Proszę o wyrozumienie w ocenie wykonania - w trakcie mej gry trzy pary profesorskich oczu bacznie skanowały nuty, a trzy pary profesorskich uszu dokładnie słuchały aby - w razie nie daj Boże pomyłki - wydać ostateczny werdykt mych umiejętności pianistycznych, tak więc Wy macie to już z głowy i możecie do woli cieszyć się pięknem muzyki!
Gra na konkursie rządzi się własnymi prawami, serio. Presja porównywalna do tej, którą czuje Lewandowski w momencie rzutu karnego na mundialu - co prawda nie było mi dane strzelać rzutu karnego na mundialu aczkolwiek sądząc po ilości memów i sporów w internecie - pomyłka tekstowa na TAKIM konkursie budzi podobne emocje.
Niech muzyka będzie z Wami! 🎶
