Prawdopodobnie mam pecha, ale z drugiej strony niestety nikt mnie nie utrzymuje, więc nie mogę sobie pozwolić na opioidy. Muszę być przytomna na tyle, na ile się da. Nie powiem, czasami z przytomnością mam mało wspólnego. I dziękuję.
Prawdopodobnie mam pecha, ale z drugiej strony niestety nikt mnie nie utrzymuje, więc nie mogę sobie pozwolić na opioidy. Muszę być przytomna na tyle, na ile się da. Nie powiem, czasami z przytomnością mam mało wspólnego. I dziękuję.
RE: Ból - studium przemyśleń.