ลองนึกกลับไปเมื่อตอนเป็นเด็กว่า ผลไม้ที่มีขายใกล้ตัวนั้นมีอะไรบ้าง ก็คงจะมีแต่ผลไม้ที่ออกตามฤดูกาลเป็นผลไม้พื้นถิ่นในเมืองไทย อย่างเช่น เงาะ ทุเรียน ลางสาด ระกำ ส่วนพวกองุ่น หรือผลไม้นอกอย่างแอปเปิ้ล หากินได้ยากเป็นที่สุดจะมีโอกาสได้กินก็ต่อเมื่อเป็นช่วงเวลาสำคัญ แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปความเจริญด้านการคมนาคมขนส่ง รวมไปถึงความเจริญก้าวหน้าทางการเกษตรผลไม้พื้นถิ่นในเมืองไทยบางอย่างต้องรอตามฤดูกาลก็สามารถหาซื้อได้โดยง่าย ส่วนผลไม้เมืองนอกมีเยอะเต็มไปหมด รวมทั้งสามารถปลูกในประเทศไทยได้อีกด้วย
ตอนเป็นเด็กจะชอบหน้าร้อนเป็นที่สุด เพราะเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ไม่ต้องไปโรงเรียน และจะมีความสุขมากๆ เพราะเป็นฤดูกาลที่มีมะม่วงออกผลมากที่สุด ผ่านไปตรงไหนก็มีได้กิน ไปบ้านญาติหลังไหน ไม่มีมะม่วงสุกก็จะมีมะม่วงกวนได้อร่อยคว้าติดมือยามไปเที่ยววิ่งเล่น จะเรียกได้ว่าช่วงนั้นแทบจะไม่เคยรู้จักขนมซองที่เด็กสมัยนี้นิยมกัน ถ้าบอกว่าขนมก็จะเป็นขนมถาด ที่ทำสดใหม่ขายตามตลาดโดยทั่วไป
นอกจากผลไม้อย่างเช่นมะม่วงที่มีให้กินหลากหลายสายพันธุ์ไม่ว่าจะกินสุกหรือกินดิบเปรี้ยวมันขนาดไหนมีให้เลือกเต็มไปหมด ยังมีผลไม้อื่นๆ ที่ได้กินเป็นเรื่องปกติแบบไม่ต้องซื้อหาคือกล้วยน้ำหว้า ส่วนกล้วยหอมก็จะนานๆด้มีโอกาสกินเพราะไม่ค่อยนิยมปลูกกันในพื้นที่ ส่วนใหญ่ผลไม้ที่ได้กินบ่อยๆ คือผลไม้ที่ปลูกตามบริเวณบ้าน อย่างเช่นมะละกอ น้อยหน่า ส้มโอ แต่มีผลไม้อีกชนิดหนึ่งในตามต่างจังหวัดแถวบ้านเรามีเยอะมากคือมะเฟือง หรือฝรั่งเรียกว่า Star Fruit ส่วนชื่อวิทยาศาสตร์จะเรียกว่า carambola ชื่อเต็มยาวหน่อยจะเรียกว่า Averrhoa carambola แต่ตอนเด็กไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะแบบจะเปรี้ยวมาก เป็นผลไม้ที่เกิดแบบทิ้งขว้างหรือเกิดเองตามธรรมชาติ สายพันธุ์ก็จะเป็นสายพันธุ์พื้นบ้านที่เป็นลักษณะของมะเฟืองลูกเล็กและเปรี้ยวมากๆ ส่วนใหญ่จะเอาไว้กินกับเมี่ยงเคี่ยวน้ำเชื่อมกะปิ มีถั่ว พริก มะนาวหรือมะเฟืองหั่นชิ้นเล็ก กุ้งแห้ง ขิง ราดน้ำเชื่อมกะปิแล้วห่อด้วยใบชะพลู เป็นของกินเล่น แต่ก็จะมีบ้านญาติบ้างคนที่นำมะเฟืองพันธุ์พิเศษชนิดลูกโตรสชาติไม่เปรี้ยวมากค่อนไปทางรสหวานมาปลูกในบริเวณสวน ถ้ามะเฟืองแบบนี้เราก็ชอบเหมือนกัน
พูดตามตรงว่าผลไม้บ้านๆ อย่างมะเฟืองถ้าจะให้ซื้อหามากินคงจะไม่ได้เงินเราเป็นแน่ เพราะว่าฝังใจตลอดว่า ผลไม้อย่างมะเฟืองหาได้ง่าย อยากกินพวก Super fruit อย่างเช่น อะโวคาโด อะไรแบบนี้มากกว่า แต่ตอนไปอยู่เมืองนอกไปเดินซุปเปอร์มาร์เก็ตเห็นมีขาย ต้องร้องแบบตกใจเพราะกิโลกรัมหนึ่งแบบลูกเล็กๆ ก็ราคา 200 – 300 บาท ส่วนมะเฟืองลูกใหญ่คัดขนาดกิโลกรัมละ 400 บาทขึ้นไป เรายังแอบนึกในใจว่ามะเฟืองแบบนี้ที่บ้านเราหล่นทิ้งเน่ากองเต็มพื้นใต้ต้นมะเฟืองเต็มไปหมด ถ้าเอามาขายที่นี้ได้คงได้หลายเงินน่าดู
อันนี้ก็ได้แต่คิดแล้วก็ปล่อยผ่านไป จนตอนมาสร้างตัวเองก็เลยคิดว่าจะซื้อต้นมะเฟืองมาปลูก ซื้อมา 4 ต้นเป็นแบบพันธุ์เปรี้ยวซะ 3 ต้น มีแบบหวานต้นเดียวก็เลยโค่นทิ้งต้นมะเฟืองเปรี้ยวทิ้งไป 2 ต้น หรือมะเฟืองแบบเปรี้ยวและแบบหวานอย่างละต้นก็พอแล้ว ตามว่ากินคนเดียวหมดไหม บอกเลยว่าต้นมะเฟืองที่บ้านออกผลต่อต้นเกือบ 100 กิโล เก็บกินเองก็ไม่หมด เอามาปั่นเป็นชิ้นเล็กแล้วแช่แข็งไว้ทำน้ำปั่น หรือวันไหนขยันก็เอามาทำเป็นไอศกรีมมะเฟือง แจกคนแถวบ้านไม่หวาดไม่ไหว ยิ่งช่วงเดือนกันยายนเป็นช่วงมะเฟืองออกผล รอบนี้เก็บได้เยอะมากเกือบยี่สิบกิโล คงเก็บเอาไว้กินเองแค่บางส่วน เหลือก็จะเอาไปฝากบ้านญาติเพราะเธอชอบทำน้ำหมักจากผลไม้ แล้วเอาไปแปรรูปเป็นน้ำยาล้างจาน น้ำยาล้างห้องน้ำล้างพื้นดับกลิ่นฉี่น้องแมว หรือเอาน้ำหมักพวกนี้ล้างปลาดับคาวปลาก็สุดยอดเหมือนกัน
จะว่าไปแล้วมะเฟืองมีสรรพคุณมากมาย มีวิตามินซี โพแตสเซียม แมกนีเซียม โฟเลต มีเส้นใยอาหารและแคลลอรี่ต่ำ ส่วนคนที่เป็นโรคไตอาจจะต้องระวัง เพราะมีกรดบางชนิดที่เป็นอันตรายสำหรับคนเป็นโรคไตหรือที่กำลังฟอกไต