ပညာရွင္ေရြးပြဲ
ေခတ္အဆက္ဆက္ ဘုရင္ေတြနဲ႔ ပညာရွင္ေတြ ဉာဏ္ကစားတဲ့ အေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာေရးၾက တာပဲ။ ဘုရင္က အာဏာရွင္။ ပညာရွင္ဆိုတဲ့သူကိုရွာၾကတယ္။ ပညာရွင္ကို ရွာရတာ အာဏာတည္ၿမဲဖို႔ စစ္မႈထမ္း ရွာရသေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ တိုင္းျပည္မွာ တိုက္တိုင္းႏိုင္ေတြ ရွိေန႐ံုမၿပီးေသးဘူး။ ႀကံတိုင္းေအာင္ေတြလည္း လိုေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္က ပညာရွင္ေရြးပြဲ နန္းရင္ျပင္မွာ လုပ္တယ္။
ဘုရင္ဆိုတဲ့ ဟာေတြကလည္း ပညာရွင္ေရြးတာ အစဥ္အလာအတိုင္းပဲ။
တိုင္းျပည္မွာကလည္း ပညာရွင္ေတြက ေပါလိုက္တာ။ ဗ်ည္းအကၡရာ သင္ပုန္းကုန္ရင္ ပညာရွင္။ ေပထက္ အကၡရာဖတ္တတ္သူ ပါရဂူ။ က်မ္းစာတစ္မ်က္ႏွာေရးရင္ ဒိသာပါေမာကၡဘြဲ႔ေပးေနတဲ့တိုင္းျပည္ဆိုေတာ့
“ကဲ ပညာရွင္ဆိုသူေတြ တန္းစီ … ဘုရင္မင္းတရားႀကီး စစ္ေဆးေတာ္မူမည္”
ဘုရင္စစ္တာကလည္း သူတတ္ထားတဲ့ ပညာေလာက္နဲ႔ပဲ စစ္တာ
ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္ကိုကိုင္။ လက္ကို ေနာက္ပစ္ထား
“ငါ့လက္ထဲ ဘာရွိ”
“ငွက္ရွိ”
“ငွက္ကအေသလား အရွင္လား”
“အေသ”
ငွက္ကို ကိုင္ထားတာကလႊတ္ “အရွင္” ဆိုၿပီး ျဖဳတ္။
ေျဖတဲ့သူက
“အရွင္” ငွက္ကို ညႇစ္သတ္ ျဖဳတ္။
အဲဒါ ကေလးကအစ သိေနတဲ့ ပညာစမ္းနည္း
လူေတြလည္းကုန္၊ ငွက္ေတြလည္းေသ။ ပညာရွင္ဆိုတာ မေပၚေသးဘူး။
“အရွင္မင္းႀကီး ပညာရွင္ေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး … ကုန္ေနၿပီ”
“ဟယ္ ပညာရွင္ဆိုတာ ကုန္ရသလား။ တကၠသီလာမွာေတာင္ မရွိေတာ့တာလား”
“မွန္ပါ့ဘုရား”
“ဒါဆိုလည္း ရွိတဲ့ေကာင္ေတြ ေခၚခဲ့”
ရွိတဲ့ေကာင္ေတြေခၚခဲ့ဆိုတဲ့ နန္းေတာ္ေစာင့္တဲ့ေကာင္ေတြေခၚ။ တစ္ေယာက္မွ မေအာင္။ ဆင္ထိန္း ျမင္းထိန္း ေတြေခၚ။ တစ္ေယာက္မွ မေအာင္။ ေနာက္ဆံုး စစ္သူႀကီး ဗလမင္းထင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
ဗလမင္းထင္ကို ပညာရွင္ဘြဲ႔ေပးခ်င္ေနတဲ့ ဘုရင္က ထံုးစံအတိုင္း
“ငါ့လက္ထဲမွာ ဘာကိုင္ထားသလဲ”
“ဘာမွမရွိပါဘုရား”
ဘုရင္က ဆုပ္ထားတဲ့ ငွက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္
“ေဟာ … ေတြ႔လား ဗလမင္းထင္ေျပာတာ မွန္ေနၿပီ။ ငါ့လက္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ေတာ္လိုက္တာ။ ခန္႔မွန္းခ်က္က ကြက္တိ။ ဒီလိုသူကိုမွ ပညာရွင္မေခၚ ဘယ္သူ႔ကိုေခၚရမည္နည္း”
ခ်က္ခ်င္းပဲ သတိုးသီရိသုဓမၼာ အဂၢမဟာ ပ႑ိတ ဘြဲ႔ေတြအပ္ႏွင္းၿပီး ပညာရွင္ခန္႔တာပဲ။
ဘုရင္ကေျပာလိုက္ေသး
“လူတိုင္းက ငါ့လက္ထဲမွာ ငွက္ရွိမွာပဲထင္ၿပီး ေတြးသလိုမ်ိဳး မေတြးဘဲ ေဖာက္ထြက္ေတြးႏိုင္တာဟာ ပညာရွင္ ပါ” တဲ့
ဒီလိုပဲ ႀကံဖန္ၿပီး ခန္႔လိုက္ေတာ့ ၿပီးသြားတာေပါ့။
ဒါကလည္း ေပယ်ာလကန္တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပညာရွင္ေရြးနည္းပဲ။
(တိုက္ဆိုင္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ)
တင္ညြန္႔
photob: google
