အိမ္က်ယ္
မနက္က လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာတုန္း ျမင္ကြင္းေလးပါ
ေခြးတစ္ေကာင္က လူတစ္ေယာက္ကိုေဟာင္တယ္။ စူးစူးဝါးဝါးထိုးေဟာင္ေနတာ
“ဝုတ္ … ဝုတ္ … ဝုတ္”
ေခြး လူကို ေဟာင္ရင္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္တာပဲ
“ဟဲ့ေခြး … ဟဲ့ေခြး” ေပါ့
တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္မယ္၊ ခဲနဲ႔ ေပါက္မယ္၊ ေျခေဆာင့္ျပမယ္
ပထမ လူက ေခြးကို လန္႔တယ္။ ဒုတိယ ေခြးက လူကိုျပန္လန္႔တယ္
ေဟာင္ခ်င္တဲ့ေခြးဟာ လူမေရြးပါဘူး။ သူေဟာင္ခ်င္သူကို ေဟာင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာလာလာေဟာင္ေနေတာ့ ဒီေကာင္ကို ေၾကာက္စရာ မလိုဘူးဆိုတာ သိလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း မနက္တိုင္း ဒီအိမ္ေရွ႔ကျဖတ္ရင္ အေဟာင္ခံေနရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူေဟာင္ေနတာ အိမ္ထဲကပါ။ အိမ္ျပင္ထြက္ေဟာင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၿခံထဲကေဟာင္ေနတာ။ ၿခံထဲေတာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ သံတံခါးက ပိတ္ထားေသးတယ္။
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ဦး
အဲဒီေခြးလည္ပင္းမွာက သံႀကိဳးေတာင္ ခ်ည္ထားတာေသးတယ္။ သူ႔သခင္ေတြက သူတို႔ေခြးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူတို႔ဘက္က အကာအကြယ္ေတြ ယူထားတယ္။
“ေခြးကိုက္တတ္သည္” ဆိုၿပီးေတာ့ ၿခံဝမွာလည္း စာကပ္ထားတယ္
အဲဒီလို အိမ္ေဟာင္ေခြးကို
“ဟဲ့ေခြး … ဟဲ့ေခြး” ဆိုၿပီးေတာ့ သြားေအာ္ေနစရာကို မလိုဘူး။
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္
အာ႐ံုေနာက္တယ္။
တင္ညြန္႔
photo : facebook
