tamuthar

Steemitမွာ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာၾကာခဲ့ၿပီ ။အခုဆိုရင္ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ေမ့ေနၿပီ။

မေန႔ကကံမေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔ ထိုးနက္ျခင္း အလူးအလဲ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ တြက္ပီထက္ ကံဆိုးခဲ့ပါတယ္...အဆိုးဆံုးထဲက တစ္ခုက ပိုက္ဆံ ေျခာက္ေသာင္းရယ္ မွတ္ပံုတင္ရယ္ က်ေပ်ာက္ခဲ့တာပါပဲ...မႏၲေလးကို ပတ္စပို႔တ္လုပ္ဖို႔အသြားမွာ

ခက္ခဲတဲ့ လမ္းကို ေလ်ွာက္ရတာ ဘဝႀကီးက ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ရိွလာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္.. ႏွင္းေတာထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔သာ ေအးစက္စြာ ျဖတ္သန္းေနရတယ္.. ကယ္သူမဲ့ေနတဲ့ဘဝဟာ တစ္ခါတစ္ရံ အားအင္ခ်ိနဲ႔

အေဖ.. သား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဘဝကိုေ႐ွ႕ဆက္သြားပါ့မယ္.. သားရဲ႕ဘဝကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ေလာကဓံတရားႀကီးရဲ႕ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမွဳ ကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္နိဳင္ဖို႔ျပင္ဆင္ထားပါတယ္ အေဖ.. သားမွာ

ပိုက္ဆံရိွရင္ ေ႐ွြ မဝယ္ဘူး...coin ဝယ္မယ္

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေရ.....ငါျပန္လာတာ နင္ အရင္လိုပဲ မိခင္လို ေႏြးေထြးစြာ ေစာင့္ႀကိဳေနတုန္းပဲေနာ္... ငါ နင့္ကို အရမ္းလြမ္းလို႔ အေရာက္လာခဲ့တာပါ။ေနာက္လည္း ငါ့ကို အျမဲႀကိဳေနေပးပါေနာ္...

Merry Christmas To You All Friend!

Steemit social media platform ဟာ တကယ္လုပ္သင့္ပါတယ္။friေတြ voteေပးရံုနဲ႔ ရရိွလာတဲ့ STEEM &SBDဟာ ေရြႇ ထက္တန္ဖိုးႀကီးလွပါတယ္။သင္သာ ေဆာင္းပါးေကာင္းေတြ ေရးတင္ႏိုင္ရံုနဲ႔ အမွန္တကယ္ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္တဲ့ သန္ႂကြယ္

ခေရပန္းေလးေတြ ျမင္ရင္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုသတိရတယ္။ မၾကာခင္ျပန္လာပါေတာ့မယ္...

ယခုအခ်ိန္အထိ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ျဖစ္ေနေသးေသာ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္းသက္သည္ က်ြန္ေတာ့္အသက္ႏွင့္ သိပ္မကြာ။ က်ြန္ေတာ့္ ဘဝ၏ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကုန္ဆုံးခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ့ဘဝ၏

သမုဒယနယ္မွာ ေသာကဆိုတာ ၾကံဳရတတ္တာ ဓမၼတာေလ ေႏွာင္ႀကိဳးကိုယ္စီႏွင့္ သီကံုးခံပန္းေလးေတြဘဝက သူတို႔ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴ းကို လည္ျပန္လို႔ေတာင္ မၾကည့္ႏိုင္ၾက႐ွာပါဘူး။ ေမ်ွာ္လင့္လို႔ ျပဳစုခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ

အေဖနဲ႔ အေမေနခဲ့တဲ့ ရြာကေလး ၁၃၅၅ ေဆာင္းတြင္းကာလ ေဟမာန္တ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ရက္ တနလၤာေန႔မွာ ျဖာက်ေနတဲ့ လေရာက္ေအာက္က ေရနံမီးအိမ္ေလး မိွတ္တုတ္နဲ႔ အဲ့ဒီဇနပုတ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမြးခ့ဲတာေပါ့။ မဏိပူရရဲ႕

ႏုပ်ိဳ သစ္ဆန္း ပြင့္ဖူးစ ပန္းေလးမ်ားပမာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေနပူမိမွာေတာင္ သူစိုး.. ပြင့္ခက္မစံု ပန္းဝတ္မႈန္ ေလမွာ မသင္းခင္ေတာ့ ျဖဴ စင္သည့္ သည္ပန္း ေရျဖန္း ေပါင္းႏႈတ္ ဘယ္လိုပင္ အလုပ္႐ႈပ္ေပမယ့္ အေတာ္ဟုတ္သည့္ငါ

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံ ျဖစ္တာႏွင့္အညီ ဆန္ေရစပါးကို မီွခို အားထားရေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ရြာေပါင္းမ်ားစြာရိွ၍ အားလံုးနီးပါး ေတာင္သူ လုပ္ငန္းကို

ကိုးေယာက္ဆိုတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အေဖရွာေကြၽးခဲ႔တုန္းက ဆီဆန္ဆားငရုပ္ အိမ္မွာအထုပ္လိုက္ထားျပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ တေပ်ာ္တပါး ဝိုင္းလို႔ စားခဲ႔ၾကရတယ္။ သားသမီးေတြ အရြယ္႐ြယ္မို ့ ပန္းလွတယ္လို ့ အေဖမျငီး အနာဂတ္ခရီးလွေစဖို

ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္ကို အေဖ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေဖ ထာဝရ ရိွေနမွာပါ။အေဖရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ မရိွခဲ့ေပမယ့္ အေဖရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဆႏၵအေနနဲ႔ ရိွေစခ်င္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္

တစ္စတစ္စ ခရီးတြင္လာသလို ေတာင္အျမင့္ႀကီးေပၚသို႔ တက္ရျပန္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မိုးသည္းထန္သေလာက္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ႏူးညံ့လွပေသာ မိုးႏွင္းေလးေတြေဝ့ဝဲေနတာ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။မိုးရာသီမွာ မိုးႏွင္းလို႔

မိုးပြင့္ေလးေတြက ေတာင္တန္းႀကီးနဲ႔အတူ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေလာကႀကီးကို တန္ဆာဆင္ေနၾကတယ္။သဘာဝတရားရဲ႕အလွဟာ ခံစားမိသူတိုင္းကို စိတ္ရႊင္လန္းေစသလို စိတ္ဓာတ္က်ေနသူတိုင္းကိုလည္း ခြန္အားေတြေပးပါတယ္။တုႏိႈင္းလို႔မရတဲ့

အေဖ..... ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အေဖဟာ ေနပူမေ႐ွာင္မိုးရြာမေ႐ွာင္ သားေတြနဲ႔အတူအျမဲရိွေနခဲ့တယ္။အေဖ့ရဲ႕ ဇရာဟာ တစ္စတစ္စ ယိုယြင္းလာေပမယ့္ အေဖက သားေတြထက္ သြက္လက္စြာ လႈပ္႐ွားႏိုင္ခဲ့တယ္။မိုးေရထဲမွာ မေမာႏိုင္၊ မပန္းႏိုင္