Kaybolan, zaman mı insanda, insan mı zamanda?
Zamanın geçip gittiğini anlamam için boyumca kum saatine gerek yokmuş aslında. Bugün, çöpe atarken anladım, her sabah kullandığım 30 tablet ilacın boşalan kutusunu… Otuz günü daha bırakmışım toprağa. 30 tabletlik bir kutu daha var dolapta, biter mi bilmiyorum ama.
Objektife havada poz veren şu ilacın düştüğünü görüyorum. Fotoğrafta bile durmuyor zaman benim için…
Kulaklarımda mı aklımda mı anlamadığım, eski bir radyo programından kalan sesler:
“Işık hâlâ doğudan yükseliyor…
Hâlâ kovalıyor gece gündüzü, gündüz geceyi…
Gökyüzü hâlâ kuş, su, balık, toprak, insan kokuyor…
Eskiyenler de var, hâlâ eskimeyenler de…
Zaman, hükmünü icrâ adiyor,
Gelenler gidiyor…
Dünya, hâlâ dönüyor,
İnsan hâlâ insan
Unutuyor!…
Değişen ne?..”