Mavi…
Sonsuzluğun, umudun, özgürlüğün renklere bürünmüş tonu.
Bazen küçük bir çocuğun yüzündeki içten gülümseme, bazen yaşlı bir teyzenin yüzündeki umudun yansıması, bazen de bir çiftin birbirlerindeki bakıştır mavi. Bir piyanodaki ses, sokaktaki simitçinin bağırması ya da kıyıya vuran dalgaların sesidir mavi. Soğuktan donmuş ellerle, açlıktan ilk sarılacağınız simidin tadı, kokusu, sıcaklığıdır mavi. İki yakın dost arasında, sımsıcak çay eşliğinde gerçekleştirilen koyu muhabbettir mavi. Bir ailenin yemek sofrasındaki konuşmaları, kahkahaları, bakışları, sesleridir. Annenin şefkatle sarılıp, öpmesidir bazen. Bazen de bir babanın saçlarını okşayıp, alnından öpmesidir. İki kardeşin, şirin atışması, kavgasıdır bazen de. Babaannenin ya da büyüğünün ellerini öpmektir bazen de. Bir dedenin sırtını sıvazlayıp sevmesidir seni. Bayramlarda sevdiklerimizle bir araya gelip hasretle sarılarak özlem gidermektir bazen. Çocuklara verilen şekerlerdir mavi. Bazen de bütün arkadaşlarınla, deliler gibi koşup oynamak, çığlık atmak ve kahkahalarla gülmektir mavi. Bazen gökyüzünden dökülen kar taneleridir mavi. Bazen de acının en koyusunu yaşarken sevdiklerinin omuzuna yaslanıp ağlamaktır mavi. Bazen de sevinçten gözlerden dökülen mutluluk damlalarıdır mavi.
Yemyeşil ovaları, papatyalarla kaplı dere kenarlarını tamamlayan nefes kesen bir tablonun eşsiz kısmıdır bazen. Bazen de çatıları sahipsiz bırakmayan koruyucudur.
Hayatın birçok kısmını benzetebileceğimiz birçok tonu olan renktir mavi. Eşsizliğin simgesidir MAVİ…MAVİ’yle kalın...
Benim Yazılarımdan :)