บูรพา เธียร์เตอร์ (Burapha Theater, Ban Chang, Rayong, Thailand)
.............
"หนูๆหนังจบแล้ว" ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับความว่างปล่าว มีป้าขายตั๋วกับลูกน้องกำลังเดินเก็บขยะตามช่องทางเดิน ผมเดินออกมานอกโรงหนังแบบงงๆ สี่ทุ่มของอำเภอบ้านฉางช่วงนั้นเงียบมาก เดินกลับบ้านคนเดี๋ยวคิดในใจ "มีใครรู้ป่าววะว่ากูหลับในโรงหนัง"..........เก้าอี้เบาะพับได้สีแดงที่นั่งลงทีไรก็จะมีเสียงเอี๊ยดอ๊าด ชั้นสองที่ราคาจะแพงขึ้นไปอีกแต่ดูหรูหราอลังการ ห้องน้ำเหม็นคอดๆจนไม่มีใครอยากจะไปนั่งโซนหน้าห้องน้ำ โปสเตอร์หนังใหม่ติดรอบโรงเดินดูฆ่าเวลารอหนังฉาย และ หนังที่เป็นกระแส จะมีโต๊ะเสริมเสมอๆ......
ไม่มีอะไรหยุดกาลเวลาได้ทุกสิ่งมีเกิดมีดับ โรงหนังร้างไปนานแล้วเพราะความนิยมของผู้คนเปลี่ยนไป คงเหลือไว้แต่ความทรงจำวันวานให้คิดถึงและยิ้มออกมาได้เสมอๆ
