Dear All Steemian Friends.
☘ใกล้จะถึง วันแม่แห่งชาติ อีกแล้ว งั้นวันนี้ เรามาพูด เรื่องแม่ดีกว่า....ปีที่แล้วเราจำ
ได้ว่า ก่อนที่จะถึงวันแม่.....เราทะเลาะกับแม่ ทางโทรศัพท์ ทำให้เราอารมณ์เสียไป
หลายวัน.....สำหรับเรากับแม่ เรื่องทะเลาะ หยุมหยิม แบบนี้ มันกลายเป็น เรื่องปกติ
ไปแล้วล่ะ ความสัมพันธ์ ของเรากับแม่ อาจจะแปลก ไปกว่า แม่ลูก คู่อื่นๆ.....แม่เรา
เป็นผู้หญิง ที่แกร่งมากๆ คนหนึ่ง (นี่พูดความจริงๆนะ ไม่ได้ชมแม่ตัวเอง 555) เพราะ
ตั้งแต่ จำความได้ ไม่ว่าแม่ จะเจ็บปวด สักเพียงใด อาการ สาหัสสากัน แค่ไหน แม่ก็
ไม่เคย ร้องไห้ ให้เห็นน้ำตา สักครั้งเดียว
☘ บ่อยครั้ง ที่เราเฝ้า ถามแม่ว่า "แม่ หนูขอถาม จริงๆนะ ตอบมา ตรงๆนะ แม่เคยร้อง
ไห้บ้างมั๊ย?" แม่ไม่เคย ให้คำตอบ ได้แต่ยิ้ม ให้เรา......แม่เป็นคนที่ ขยันเอาการ เอา
งานมากๆ ตอนที่แม่เรา ทำงานโรงงานเย็บผ้า อยู่ที่กรุงเทพฯ เป็นบริษัท ที่ใหญ่มาก
มีคนงาน ทั้งหมด ประมาณห้าพันคน.....แม่เคยเป็น พนักงานดีเด่น ห้าปีซ้อน ก่อนที่
แม่ จะสอบติด และได้ไป ทำงาน ที่ต่างประเทศ
☘ แต่ไม่ว่า แม่เรา จะขยัน แค่ไหน? ทำงานหนัก เพียงใด? เงินที่ได้มา แต่ละเดือน ก็
ยังไม่พอใช้อยู่ดี แม่จึงหาทาง สอบไปทำงาน เย็บผ้าในต่างแดน กว่าแม่จะสอบผ่าน
ใช้เวลา ตั้งสองสามปี....ตอนนั้นเรา สงสารแม่มาก เงินทองที่สะสมไว้ ก็เริ่มร่อยหรอ
ลงทุกที....แต่เราก็ ช่วยอะไร ไม่ได้..อ้อ!..ช่วยเรื่องเงิน ได้นิดนึง คือก่อนที่แม่เราจะ
เดินทาง แม่จำเป็น ต้องใช้เงิน ซื้อของใช้ ไปใช้ ที่โน่นด้วย เพราะเพื่อน ๆ ที่ไปก่อน
แกบอกว่า ที่เกาะไซปัน ถึงแม้จะไม่ใช่อเมริกา แต่ใช้เงินดอลล่าร์ และของใช้ก็แพง
มากๆ เราจึงถอนเงิน ที่เราเก็บไว้ ตอนทำงาน เลี้ยงเด็ก ให้แกไปใช้
☘ แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนแกไปทำงานช่วงแรกๆ ลำบากมาก ไปปีแรก ใช้หนี้ ค่าเครื่อง
บิน ค่าเดินเรื่อง ยังไม่หมด ก็ตกงานซะแล้ว....เพราะโรงงาน เกิดไฟไหม้ พอย้ายไป
ทำงาน ที่ใหม่ ก็เกิดการ คอมเพลน ระหว่าง คนงานเก่า กับทางบริษัท แม่ก็ต้องโดน
หางเลขไปด้วย มีเรื่องต้อง ขึ้นโรง ขึ้นศาลอีก...กว่าแม่เรา จะตั้งตัวได้ ใช้เวลาเกือบ
สิบปี....โชคดีที่แม่ เจอเจ้านาย คนล่าสุด ใจดีมาก พอรู้ว่า แม่มีลูกสาว ก็เดินเรื่องให้
แม่ มารับเรา ไปอยู่ด้วยทันที
☘ แม่บอกว่า ช่วงที่แม่ตกงาน ต้องไปอยู่ ในป่า บนเขา เพราะไม่มีกระดาษ ไม่มีไอดี
อยู่กันอย่าง หลบๆ ซ่อนๆ ในบ้านร้าง ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปาใช้ ลำบากที่สุด แต่ก็
ยังดี ที่มีเพื่อน ๆ ร่วมชะตากรรม อยู่ด้วยกัน 5 - 6 คน ถ้าต้องอยู่ อย่างลำบาก ตามลำ
พัง เพียงคนเดียว คงแย่แน่ๆ
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate your support.
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta
