Otworzyłem serce
Zanim przejdę do tego, co mam z tym na myśli, muszę się do czegoś przyznać. Założyłem profil kupę lat temu na FB, w którym chciałem opowiadać, jak widzę świat. Myślałem, że wiem trochę więcej, że rozumiem.
Myliłem się.
Podróżując tramwajem w kółko, wędrując po ulicach, szedłem po raz pierwszy raz z otwartym sercem. W tramwajach i autobusach łatwo mi się myśli. Początkowo by po prostu cokolwiek robić posłuchałem podcastu naukowego o nieskończoności. Nie zainteresował mnie. Jednocześnie pisałem w głowie o tym, o czym chcę tu opowiedzieć. Nie wiem, czy ktokolwiek to przeczyta, jeżeli nie, cóż, niech to będzie po prostu mój mały dziennik. Nie pamiętam nic z tych układanych słów (może tylko człowieka w okularach, które mi się spodobały).
Myślałem o czymś innym. O kimś innym.
Ale opowiem, co jednak się stało:
Wybrałem siebie. Pozwoliłem wybrać siebie, pokochać. Bardzo boję się moich uczuć, jak bardzo mogą mnie zmieść z nóg, jeżeli się otworzę. Ale uwierzyłem, że tak należy zrobić. I emocje spłynęły... poczułem je. Zabiło mi serce. Było mi smutno, byłem szczęśliwy, byłem pełen nadziei, bałem się nadziei... wszystko na raz. To jednak, co mnie uderzyło, to to, że po prostu poczułem je. Radosne jest serce moje, śpiewa dusza moja! Mogę pozwolić mu zabić. I nic się nie stanie!
Ostatnio przeżyłem bardzo, bardzo dużo. Pozwoliłem, by moja dusza zrosła się z inną duszą. By żyła w tym. By miała nadzieje, zwykłe, głupie nadzieje. I tak się cieszę, że to zrobiłem! Radosna jest dusza moja, serce moje śpiewa!
⠀
Jest ciężko, ale będzie dobrze.
Jest to krótki post. Pierwszy mały krok ku poznaniu siebie. Pozwoliłem sobie na to. Muszę dużo przemyśleć. Dużo rzeczy już uleciało mi z głowy, wrócę do nich w przyszłości.
Dziękuję tym, którzy przeczytali. Trzymajcie się. Jeżeli macie emocje, którymi chcecie się podzielić, napiszcie je.
Przyjmę je ^^
###Zapraszam też do profilu na FB:
https://www.facebook.com/logospl
A tymczasem, odjeżdżam dalej!
Ciumki!
ENG
I opened my heart.
Before I get into what I mean with this word, I have to admit something. I started this profile some years ago. I wanted to tell how I see the world. I thought I knew a little more, and that I understood how the world works.
I was wrong.
Looping in tram, wandering the streets, I walked for the first time with an open heart. It's easier for me to think in a tram or a bus . Initially to just do anything I was listening to a science podcast about infinity. It hasn't interested me. At the same time I wrote in my head about what I want to talk here. I don't remember anything about the arranged words (maybe only the man with the glasses I liked). To be honest, I don't know if anyone will read this, if not, well, let it just be my little journal.
I was thinking about something else. About someone else.
But I will tell what happened after all:
I chose myself. I allowed myself to choose myself, to love myself. I was very afraid of my feelings, how much they could sweep me off my feet if I opened up. But I believed it was the right thing to do. And the emotions flowed.... I felt them. It made my heart beat. I was sad, I was happy, I was hopeful, I was afraid of hope.... all at once. What struck me, however, was that I just felt them. Joyful is my heart, sings my soul! I can let it kill. And nothing will happen!
Recently I have experienced very, very much. I allowed my soul to fuse with another soul. To live in it. For it to have hopes, ordinary, silly hopes. And I'm so glad I did it! Joyful is my soul, my heart sings!
⠀
It's hard, but it will be okay.
This is a short post. The first small step towards getting to know myself. I have allowed myself to do this. I need to think a lot. A lot of things have already escaped my mind, I will come back to them in the future.
Thank you to those who read. Stay tuned. If you have emotions you want to share, write them here.
I will accept them ^^
###I also invite you to my profile on FB (PL only):
https://www.facebook.com/logospl
In the meantime, I'm going on (trying)!
Xoxies!