ၾကက္ဟင္းခါးသီး၏ ႐ုကၡေဗဒအမည္မွာ မိုမိုဒီကာ ကာရန္တီးယား (Momordica charantia) ျဖစ္ၿပီး က်ဴကာဘိုက္ေတြစီေယး (Cucurbitaceae) မ်ိဳးရင္းတြင္ ပါဝင္သည္။ အခါးအရသာရွိေသာ အသီးမ်ားထဲတြင္ အခါးဆုံးျဖစ္ၿပီး ႏြယ္ပင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာအမည္အားျဖင့္ bitter melon, bitter gourd ဟုေခၚဆိုသည္။ ၎၏ ဇာတိေဒသကို အတိအက်မသိရေပ။ အပူပိုင္းေဒသတြင္ ေပါက္ေရာက္သည္။ အိႏၵိယ၊ နီေပါ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၊ တ႐ုတ္၊ အာဖရိကႏွင့္တႏွစ္ခံ ခ်ဳံေယာင္ ႏြယ္ပင္မ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။
အကိုင္းအခက္မ်ားသည္။ ပင္စည္ရိုးတန္ စိမ္းေျဖာ့ေရာင္ရွိၿပီး ေလးေထာင့္ျဖစ္သည္။ ပင္စည္တြင္ အေမႊးႏုမ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေန၍ ႏြယ္ႏွာေမာင္းမ်ားရွိသည္။ရြက္လႊဲထြက္သည္။ အဝိုက္ ၅-၇ ခုရွိ၍ အလြန္ဟိုက္ၿပီး လက္ဝါးရြက္ေပါင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ရြက္နားပတ္လည္ အတြန္႔မ်ားရွိ၏။ ရြက္ရင္းမွစ၍ ရြက္ေၾကာျဖာသည္။ ေအာက္မ်က္ႏွာျပင္၌ အေမႊးႏုမေလးမ်ား ရွိသည္။ ရြက္ညႇာရွည္သည္။ အပြင့္သည္ အဝါေရာင္ရွိၿပီး တလက္မခန္႔ရွည္သည္။ ပြင့္ဖတ္ ၅ ခုရွိသည္။ အဖိုပြင့္ အမပြင့္ရွိ၍ အဖိုပြင့္၏ ပြင့္ညႇာတံ ပိုရွည္သည္။ အမပြင့္တြင္ မ်ဳိးအိမ္ထင္ရွား၏။ အပင္ျဖစ္ၿပီး ၂ လ၊ ၃ လ ၾကာလွ်င္ ပြင့္၏။ အသီးသည္ ႏုေသာအခါ စိမ္း၍ ရင့္ေသာအခါ လိေမၼာ္ေရာင္ ျဖစ္လာသည္။ အသီး အရင္း အဖ်ားသြယ္၍ မ်က္ႏွာျပင္ မညီမၫႊတ္ အဖုကေလးမ်ားရွိသည္။ အေျမႇာင္းငါးခုပါသည္။ အေစ့မ်ားသည္။ ကရစ္ဘီယံေဒသတို႔တြင္ ေပါက္ေရာက္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေနရာ အႏွံ႔အျပား၌ စိုက္ပ်ိဳးသည္။ သဘာ၀ အေလ်ာက္ ေပါက္ေရာက္ေသာ ၾကက္ဟင္းခါးငယ္မ်ိဳးလည္း ရွိသည္။ စိုက္ပ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။အေစ့ကို တိုက္ရိုက္ခ်၍ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ စိုက္ခ်ိန္မွာ မိုးဦးတြင္ တန္ခူးမွ နယုန္ ၊ မိုးေႏွာင္းတြင္ သီတင္းကၽြတ္မွ တန္ေဆာင္မုန္းျဖစ္သည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးမွာ မ်ိဳးေသခ်ာစြာ ခြဲျခားထားျခင္း မရွိေသးပါ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ အသီး၏ အရြယ္အစားကို လိုက္ၿပီး အပုမ်ိဳး၊ အရွည္မ်ိဳးႏွင့္ အလံုးမ်ိဳးဟုသာ ေခၚေ၀ၚၾကသည္။ အပုမ်ိဳးသည္ (၇) စင္တီမီတာမွ (၁၀) စင္တီမီတာရွိၿပီး အရွည္မ်ိဳး သည္ (၁၅) စင္တီမီတာမွ (၁၈) စင္တီမီတာအထိ ရွည္ပါသည္။ အလံုးမ်ိဳးမွာမူ ၾကက္ဟင္းခါးအရိုင္းမွ သီးေသာအမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ေလးေသာ အရသာရွိသျဖင့္ အခ်ိဳဳ႕ေတာင္သူ မ်ားက အထူးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။ အသီးအေရာင္မွာ အျဖဴေရာင္၊ အစိမ္းေရာင္ ရွိႏိုင္သည္။ ၾကက္ဟင္းခါးပင္သည္ ပူေႏြးေသာ ရာသီဥတုကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ေတာင္ေပၚေအးေသာ အရပ္မ်ားတြင္မူ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္ သည္။
ၾကက္ဟင္းခါးပင္သည္ ေရစီးေရလာေကာင္းၿပီး ေျမၾသဇာဓာတ္အသင့္အတင့္ရွိေသာ ေနရာမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္သည္။ သဲႏုန္းေျမ၊ ႏုန္းစနယ္ေျမ၊ ႏုန္းေျမမ်ားတြင္လည္း မ်ားစြာျဖစ္ထြန္းပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးကို စီးပြားျဖစ္စိုက္ရန္ အတြက္ ထယ္တစ္စပ္ထိုးၿပီး ထြန္(၆) စပ္မွ (၉၈) စပ္အထိထယ္ေရးေကာင္းသည့္တိုင္ထြန္ယက္ၿပီးေနာက္ ၾကမ္းတံုးရိုက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ ေလးကြက္ ၾကားစိုက္ ႏိုင္ရန္ တစ္တန္းႏွင့္တစ္တန္း (၉၅) ေပ၊ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ (၃)ေပ ရေစရန္ ထြန္ျဖင့္ေၾကာင္းဆြဲေပးရမည္။ စင္တင္စိုက္ရန္ စိုက္ေဘာင္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးရမည္။ အလ်ားေပ (၉၂၀)၊ အနံ (၃) ေပရိွေသာ ေျမကြက္ကို ေပါက္တူးျဖင့္ တူးဆ၍ ေျမေဆြးျဖင့္ ဆတူေရာစပ္ၿပီး အျမင့္(၁) ေပ၊ (၁) ေပခြဲခန္႔ စိုက္ေဘာင္ျပဳလုပ္ေပးရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ စိုက္က်င္းျပဳလုပ္၍ လည္း စိုက္ႏိုင္ပါသည္။
ႏြားေခ်းေျမၾသဇာကို တစ္ဧကလွ်င္ (၁၀) တန္မွ (၁၅) တန္အထိထည့္ေပးရန္ လိုအပ္ၿပီး ယူရီးယားဓာတ္ေျမၾသဇာ (၂၂၄) ေပါင္ႏႈန္း ထည့္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာကို ထည့္ရာတြင္ ေျမႀကီးႏွင့္သမသည့္တိုင္ ေရာေမႊထြန္ယက္ေပးရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ တီစူပါဓာတ္ေျမၾသဇာ တစ္ဧကလွ်င္ (၁၁၂) ေပါင္ႏႈန္း ထည့္ေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ရင့္မွည့္၍ ေရာဂါကင္းေသာအသီး အေစ့မ်ားျဖင့္ မ်ိဳးပြားႏိုင္သည္။
ၾကက္ဟင္းခါးကို အေစ့မွ တိုက္ရိုက္စိုက္ေသာ နည္းကို သံုးႏိုင္သည္။ မိုးရာသီစိုက္မွာ ေမလႏွင့္ဇြန္လမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိုးၿပီး ေဆာင္းရာသီစိုက္မွာ ေအာက္တိုဘာႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးပါသည္။ စင္တင္စိုက္ပ်ိဳးနည္းတြင္ စိုုက္ေဘာင္(သို႔မဟုတ္) စိုက္က်င္းတြင္ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ (၂) ေပခြာၿပီး မ်ိဳးေစ့တစ္က်င္းလွ်င္ (၃) ေစ့ခ်စိုက္ရ ပါမည္။ အသန္စြမ္းဆံုးအပင္တစ္ပင္ကိုသာ ခ်န္ၿပီး အပင္ကေလးမ်ား စင္ေပၚတြယ္တက္ႏိုင္ရန္ ၀ါးျခမ္းကို ေထာင္ေပးရပါမည္။ အညြန္႔မ်ား စင္ေပၚေရာက္လွ်င္ အညြန္႔ကို လက္ျဖင့္ဆိတ္ေပးရပါမည္။ သို႔မွသာ အည႔န္႔မ်ားျဖာထြက္ၿပီး စင္ေပၚတက္ေပးမည္။
စီးပြားျဖစ္ စိုက္မည္ပါက တစ္တန္းႏွင့္တစ္တန္း (၅) ေပခြာၿပီး တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ (၃) ေပခြာ၍ စိုက္ပ်ိဳးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေတာင္သူ မ်ားသည္ မိမိျခံစည္ရိုးေဘးတြင္ အေစ့မ်ားၾကဲပက္ထားၿပီး အပင္မ်ားကို ျခံစည္းရိုးေပၚတြင္ သီးေစသည္။ တစ္ဧကလွ်င္ မ်ိဳးေစ့(၂-၃) ကီလိုဂရမ္ လိုအပ္၏ ၾက္ဟင္းခါးေစ့ (၁၀၀) ဂရမ္လွ်င္ ေစ့ေပါင္း (၇၀၀) ပါသည္။ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ မိုးရာသီစိုက္ ၾကက္ဟင္းခါးကို အထူးေရသြင္းေပးရန္ မလိုပါ။ ေဆာင္းရာသီစိုက္ ၾကက္ဟင္းခါးတြင္မူ ေျမအေနအထားအရ (၁၀) ရက္မွ (၁၅) ရက္ၾကာေရေပးရန္ လိုအပ္သည္။
စီးပြားျဖစ္စိုက္ေသာအကြက္မ်ားတြင္ အပင္ကေလးမ်ား ငယ္စဥ္ၾကားထြန္လိုက္ေပးရန္ လိုသည္။ အပင္မ်ားေျမတြင္ ျဖာလာလွ်င္ ၾကားထြန္ မလိုက္သင့္ေတာ့ေပ။ အျမစ္ႏွင့္အညြန္႔မ်ား ထိခိုက္ပါက အထြက္ထိခိုက္ႏိုင္။ အပင္ေျခရင္းပေါင္းမ်ားကိုမူ လက္ေပါင္းလိုက္ေပးသင့္ သည္။ ၾကက္ဟင္းခါးပင္မ် ပန္းစပြင့္လွ်င္ အညြန္႔မ်ားျဖတ္ေပးသင့္သည္။ သို႔မွသာ အညြန္႔ပိုင္းပိုမိုေ၀ဆာၿပီး အသီးပိုမိသီးမည္ျဖစ္သည္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို အပင္သက္ (၇၅) ရက္မွ (၉၂) ရက္ၾကာလွ်င္ ဆြတ္ခူးႏိုင္သည္။ မရင့္မွည့္မီတြင္ ဆြတ္ခူးသင့္သည္။ ရင့္မွည့္ေသာ အသီးမွ အေစ့မ်ားရင့္မာသြားလွ်င္ စားသံုးရန္ေကာင္းေခ်။ အသီးမ်ားကို မရင့္မည့္မီ တစ္ရက္ျခား တစ္ႀကိမ္ ဆြတ္ခူးသင့္သည္။
အပင္အျပဳစုေကာင္းၿပီး ေျမေကာင္းတြင္ စိုက္ပါက ပိုမိုအထြက္ ေကာင္းပါသည္။တစ္ဧကလွ်င္ ၾကက္ဟင္းခါးသီးလံုးေရ (၂၇၀၀၀) မွ (၃၀၀၀၀) ကီလိုဂရမ္ ထြက္ႏိုင္ပါသည္။
ရင့္မည့္၍ ၀င္း၀ါေနေသာ ၾကက္ဟင္းခါးသီးမ်ားကို ဆြတ္ခူးၿပီး အေစ့မ်ားကို ထုတ္ယူပါ။ ထို႔ေနာက္ ေရျဖင့္ အခၽြဲမ်ား စင္ေအာင္ေဆးၿပီး ေန(၃) ေနလွန္း၍ ေလလံုဘူးတြင္ သိုေလွာင္ထားႏိုင္ပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးမ်ားကို ဆြတ္ခူးၿပီးေနာက္ ၾကာရွည္စြာ သိုေလွာင္၍ မရပါ။ ဆြတ္ခူးၿပီး အသီးမ်ားကို ေစ်းသို႔အျမန္ပို႔၍ ေရာင္းခ်/ေပမည္။ အေအးဓာတ္ရွိၿပီး ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေသာေနရာမ်ားတြင္ အသင့္ေတာ္ဆံုး သိုေလွာင္ထားႏိုင္ေပသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးစိုက္ရာတြင္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို အထူးဂရုစိုက္သင့္သည္။ ၾကက္ဟင္းခါး၊ ဘူး၊ ဖရံု အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္သျဖင့္ ေဆးဖ်န္းရာတြင္ ဒီဒီတီ၊ ဘီအိပ္ခ်္စီ၊ အင္ဒရင္းေဆးမ်ား မပက္ဖ်န္းရပါ။ ၾကက္ဟင္းခါးပင္ ကေလးမ်ား ႀကီးလာၿပီး အညြန္႔စင္ေပးတက္လွ်င္ အညြန္႔ကို ျဖတ္ေတာက္ေပးပါ။ သို႔မွသာ အညြန္႔ခြၿပီး ပိုမိုသီးပါ သည္။ ၾကက္ဟင္းခါးပင္ကို ေရေလာင္းရာတြင္ ေရေပးမလြန္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ ေရေပးလြန္က အျမစ္ပုပ္ၿပီး အပင္ေသႏိုင္ပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးအပင္ျဖင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆးနည္းေပါင္းမ်ားစြာလည္းရိွပါသည္။ ျမန္မာ ေဆးက်မ္းမ်ား အလိုအရ ခါး၏။ စပ္ရွားရွားရွိ၏။ ေအး၏။ ေၾကက်က္လြယ္၏။ ဝမ္းကို သက္ေစ၏။ ပိုးကိုႏိုင္၏။ ဆာေလာင္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္၏။ သည္းေျခသလိပ္ ကိုႏိုင္၏။ မ်က္စိေရာဂါ၊ ေယာနိ၌ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ား၊ ေသြးအားနည္းျခင္း၊ ဆီးႏွင့္စပ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ေပ်ာက္ေစသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို ဆား၊ ထန္းလ်က္ထည့္၍ ၃ ခြက္ တခြက္တင္ က်ဳိေသာက္ တံုဖ်ား၊ ခ်မ္းဖ်ား ေပ်ာက္သည္။ အရြက္ ႀကိတ္ညွစ္ရည္ကိုေသာက္လွ်င္ အူတြင္းရွိ ေရာဂါပိုးမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ရည္ကို ဖန္ခါးသီးႏွင့္ ေသြးေသာက္ေသာ္ အသဲေရာင္၍ အသားဝါေသာ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသည္။ မူးေမာ္ျခင္း ေပ်ာက္ရန္၎၊ ေညွာ္ခံ ေဆးအျဖစ္၎ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို ေခ်၍ ႐ႉေပးရသည္။
အဖ်ားကို ႏိုင္ေသာသတၱိရွိသျဖင့္ အရြက္ကို ႀကိတ္၍ ရေသာအရည္ကို တိုက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးေရာဂါ ေပ်ာက္သည္။ ေခြး႐ူးကိုက္ေသာ ေနရာတြင္ အရြက္ကိုႀကိတ္၍ အံုေပးျခင္း၊ အရည္ညႇစ္ထည့္ေပးျခင္း၊ ေသာက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္းသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးအေျခာက္ကို ေက်ာက္ျပင္တြင္ ေသြးလူးေသာ္ လည္ေခ်ာင္းေရာင္ေသာ ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသည္။ၾကက္ဟင္းခါးသီးရည္ကို ဆီႏွင့္ ေရာေသာက္က ကာလဝမ္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသည္။ ၎အရည္တြင္ ပ်ားရည္အနည္းငယ္ ေရာေသာက္လွ်င္ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသည္။ အသီးႏုအရည္ကို မီးေပၚ၌ ေႏႊး၍ လိမ္းေပးလွ်င္ အဆစ္ေရာင္ေရာဂါေပ်ာက္သည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးအရည္ဟာ ေသြး ဆိပ္သင့္တာေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အနာနဲ႔ ယား ယံမႈေတြကို ကုသရာမွာ အလြန္အက်ိဳး ေက်းဇူးမ်ားပါသည္။ လတ္ဆတ္သည့္ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ကို သံပရာရည္နဲ႔ ေရာကာ အစာမရွိခ်ိန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငံုၿပီး ေန႔စဥ္ေသာက္ေပးရင္ (၄-၆)လ အၾကာမွာ သိသာသည့္ တိုးတက္မႈကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကာလဝမ္းေရာဂါအေစာပိုင္း အဆင့္မွာ ႀကိတ္ေျခထားတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါး ရြက္ လက္ဖက္စားဇြန္း ႏွစ္ဇြန္းနဲ႔ ၾကက္သြန္နီအရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း၊ သံပရာရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း တစ္ဇြန္း တို႔ကို ဆတူေရာၿပီး ေန႔စဥ္ ေသာက္ေပး ပါ။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးမွာ ပါတဲ့ အပင္ ထြက္အင္ဆူလင္ဟာ ဆီးနဲ႔ ေသြးထဲက သၾကားဓာတ္ကို ေလ်ာ့က်ေစတဲ့ အက်ိဳး ေက်းဇူး ရွိပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးဟာ ေသြးတြင္းအင္ဆူလင္ အဆင့္ကို တိုးေစတာမ်ိဳး မရွိဘဲ ဂလူးကို႔စ္ ခံႏိုင္ရည္ရွိမႈကို သိသိသာသာ ေကာင္းမြန္ေစတာ ျဖစ္ပါသည္။ယၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ကို ပံုမွန္ ေသာက္ေပးတာေၾကာင့္ စြမ္းအင္နဲ႔ သက္လံုကို ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေစပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးမွာ ဘီတာကယ္႐ို တင္းနဲ႔ တျခားအာနိသင္ေတြ ပါဝင္မႈ ျမင့္ မားတာေၾကာင့္ မ်က္စိျပႆနာေတြကို ကင္းေဝးေစၿပီး အျမင္အာ႐ံုကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ူၾကက္ဟင္းခါးသီးအရည္ဟာ အရက္နာက်တဲ့ ေဝဒနာကို ကုသရာမွာ ေကာင္းက်ိဳး ရွိပါသည္။ယအရက္ေသာက္ တာေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အသည္းေဝဒနာ ေတြကို ျပဳျပင္ေပးၿပီး အသည္းကို သန္႔စင္ေစပါသည္။ယၾကက္ဟင္းခါးသီးအရည္ဟာ ကိုယ္ ခံစြမ္းအားစနစ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေရာဂါ တြန္းလွန္ႏိုင္စြမ္းကို ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကရတဲ့ အရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း သံုးဇြန္းကို ေထာပတ္၊ ႏို႔ တစ္ဖန္ခြက္နဲ႔ ေရာကာ နံနက္တိုင္း အစာမရွိခ်ိန္မွာ ေသာက္ေပးရင္ တစ္လအၾကာမွာ သက္သာသြားပါလိမ့္မည္ လိပ္ေခါင္းက နာက်င္ေနရင္ ၾကက္ဟင္းခါးပင္ရဲ႕ အျမစ္ကို ေစးပ်စ္ေအာင္ ႀကိတ္ၿပီး လိပ္ေခါင္းေပၚမွာ အုပ္ေပးပါ။
ၾကက္ဟင္းခါးရြက္အရည္ကို ပံုမွန္ ေသာက္ေပးရင္ ဆိုးရီးေယးစစ္နဲ႔ တျခား ဖန္းဂပ္စ္မိႈစြဲတဲ့ အေရျပားအနာေတြကို သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစမွာပါ။ လတ္ဆတ္သည့္ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ ႏွစ္ေအာင္စနဲ႔ ေရေရာထားတဲ့ ပ်ားရည္တစ္ခြက္ကို ေရာေသာက္ေပးရင္ ပန္းနာရင္က်ပ္၊ ေလျပြန္ေရာင္တာ စတဲ့ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္း ေဝဒနာေတြကို သက္သာေစပါတယ္။ သတိျပဳရန္ ဆီးခ်ိဳကုသေဆးေသာက္ေနတဲ့ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိသူေတြအေနနဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးအရည္ မေသာက္ခင္ ဆရာဝန္နဲ႔ တိုင္ပင္ပါ။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို အလြန္အမင္း စားေသာက္တာမ်ိဳး ေရွာင္သင့္ပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးအရည္ဟာ ေသြး ဆိပ္သင့္တာေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အနာနဲ႔ ယား ယံမႈေတြကို ကုသရာမွာ အလြန္အက်ိဳး ေက်းဇူးမ်ားပါသည္။ လတ္ဆတ္ေသာ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ကို သံပရာရည္နဲ႔ ေရာကာ အစာမရွိခ်ိန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငံုၿပီး ေန႔စဥ္ေသာက္ေပးရင္ ၄-၆လ အၾကာမွာ သိသာတဲ့ တိုးတက္မႈကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကာလဝမ္းေရာဂါ အေစာပိုင္းအဆင့္မွာ ႀကိတ္ေျခထားတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ လက္ဖက္စားဇြန္း ႏွစ္ဇြန္းနဲ႔ ၾကက္သြန္နီအရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း၊ သံပရာရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း တစ္ဇြန္း တို႔ကို ဆတူေရာၿပီး ေန႔စဥ္ ေသာက္ေပးပါ။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးမွာ ပါေသာ အပင္ထြက္အင္ဆူလင္ဟာ ဆီးနဲ႔ ေသြးထဲက သၾကားဓာတ္ကို ေလ်ာ့က်ေစတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးဟာ ေသြးတြင္း အင္ဆူလင္ အဆင့္ကို တိုးေစတာမ်ိဳး မရွိဘဲ ဂလူးကို႔စ္ခံႏိုင္ရည္ရွိမႈကို သိသိသာသာ ေကာင္းမြန္ေစတာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီးခ်ဳိသမားေတြအတြက္ သင့္ေတာ္လွပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ကို ပံုမွန္ ေသာက္ေပးတာေၾကာင့္ စြမ္းအင္နဲ႔ သက္လံုကို ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေစပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးမွာ ဘီတာကယ္႐ိုတင္းနဲ႔ တျခားအာနိသင္ေတြ ပါဝင္မႈ ျမင့္ မားတာေၾကာင့္ မ်က္စိျပႆနာေတြကို ကင္းေဝးေစၿပီး အျမင္အာ႐ံုကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ဟာ အရက္နာက်တဲ့ ေဝဒနာကို ကုသရာမွာ ေကာင္းက်ိဳး ရွိပါသည္။ အရက္ေသာက္ တာေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အသည္းေဝဒနာေတြကို ျပဳျပင္ေပးၿပီး အသည္းကို သန္႔စင္ေစပါသည္။
ၾကက္ဟင္းခါးသီးအရည္ဟာ ကိုယ္ ခံစြမ္းအားစနစ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေရာဂါ တြန္းလွန္ႏိုင္စြမ္းကို ေကာင္းမြန္ေစပါသည္။ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ ကရတဲ့ အရည္ လက္ဖက္စားဇြန္း သံုးဇြန္းကို ေထာပတ္၊ ႏို႔ တစ္ဖန္ခြက္နဲ႔ ေရာကာ နံနက္တိုင္း အစာမရွိခ်ိန္မွာ ေသာက္ေပးရင္ တစ္လအၾကာမွာ သက္သာသြားပါလိမ့္မည္။ လိပ္ေခါင္းက နာက်င္ေနရင္ ၾကက္ဟင္းခါးပင္ရဲ႕ အျမစ္ကို ေစးပ်စ္ေအာင္ ႀကိတ္ၿပီး လိပ္ေခါင္းေပၚမွာ အုပ္ေပးပါ။ၾကက္ဟင္းခါးရြက္အရည္ကို ပံုမွန္ ေသာက္ေပးရင္ ဆိုးရီးေယးစစ္နဲ႔ တျခား ဖန္းဂပ္စ္မိႈစြဲတဲ့ အေရျပားအနာေတြကို သက္သာေစပါသည္။
လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရည္ ႏွစ္ေအာင္စနဲ႔ ေရေရာထားတဲ့ ပ်ားရည္တစ္ခြက္ကို ေရာေသာက္ေပးရင္ ပန္းနာရင္က်ပ္၊ ေလျပြန္ေရာင္တာ စတဲ့ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္း ေဝဒနာေတြကို သက္သာေစပါသည္။ သတိျပဳရန္ ဆီးခ်ိဳကုသေဆးေသာက္ေနတဲ့ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိသူေတြအေနနဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးအရည္ မေသာက္ခင္ ဆရာဝန္နဲ႔ တိုင္ပင္ပါ။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို အလြန္အမင္း စားေသာက္တာမ်ိဳး ေရွာင္သင့္ပါသည္။
@လင္းညိဳ႕တာရာ
@linnhyotaryar
MSC - 226
မီွျငမ္း ။ ။
(က) ျမန္မာ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္စိုက္ပ်ိဳးေရး
(ခ) ရွင္နာဂသိန္ပုံျပေဆးအဘိဓါန္
(ဂ) ႐ႈေတာ္မူေဆးၾကမ္း
(ဃ) ရခိုင္သဒၵါႏွင့္အလကၤာ
(င) ျမန္မာ႔ေဆးဖက္ဝင္အပင္မ်ား
(စ) အျခားေဆးမွတ္တမ္းမ်ား