ေကာင္ေလးရဲ့ သစ္ပင္ဆိုေပမယ့္
ေရေသာက္ျမစ္ေလးက ပါးပါးလ်လ်ေလးရွိေသးတာဆိုေတာ့
ငါတို႔နီးစပ္ေရးက နဖူးေပၚလက္တင္ေတြးတာထက္
မသိမသာေလး ပိုနက္ေနေသးတာ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္လို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရင္ေတာ့
နင္ကေကာင္းကင္ဆို ငါက ၾကယ္စင္ေပါ့။
လင္းသည္ျဖစ္ေစ ေမွာင္သည္ျဖစ္ေစ
ငါတို႔တည္မယ့္ သစၥာဟာ
ငါတို႔လက္ဖ၀ါးရဲ့ေႏြးေထြးမႈ အတိုင္းတည္ေစရမယ္။
ငါတို့္မီးအိမ္ေလးကို
ငါတို႔ အၾကင္နာေတြနဲ႔ ဂရုတစိုက္နဲ႔႔ လင္းထိန္ေပးမယ္။
ေဟာဒီေလာကအလယ္
မမွိန္တဲ့ အလင္းနဲ႔ မေၾကြႏုိင္တဲ့ၾကယ္ဟာ
ငါတို႔ အနာဂတ္ေလးျဖစ္ေစရမယ္။
နင္ဖြင့္ဟရာႏႈတ္တရာကို
ငါတယုတယနဲ႔ စာပန္းကံုးသီမယ္
နင္ပန္ဆင္ေပးမယ့္ ေမတၱာပန္းေတြေတာ့
ငါ့ေကသာထက္မွာ
မႏြမ္းမေျခာက္တည္ပါေစ။
ငါ့ဘ၀ရဲ့ ေတာင္းဆုဆိုတာလည္း
နင္ဂရုတစ္စိုက္စီမယ့္
ဒိုင္ယာရီရဲ့အသံအေနအထားအတိုင္း
မတိမ္းမေစာင္းတည္ေစခ်င္တာ
ေကာင္ေလးေရ
ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ရာသီၾကား
ရင္ထဲက ပန္းေရာင္ေလး
တရံတခါေတာင္ွ မေဆြးေျမ႕ေစနဲ႔။
သတိတရနဲ႔ ေခၚသံၾကားတဲ့အခါ
သတိတရနဲ႔သာ အေၾကာင္းျပန္ပါ
အခုရပ္ေနတဲ့ လမ္းဆံု၊ လမ္းခြဲက
အေတြ႔ဆိုတာထက္
အေတြးေတြသာ နီးစပ္ခြင့္ရွိတဲ့ ကာလ
ေကာင္ကေလးရယ္
ငါတို႔လိပ္ျပာေတြ ခြဲထားရတာ
ခဏတျဖဳတ္ပါကြယ္။။။။
