ငါဗိုလ္ကြဟူေသာ သေဘာျဖင့္ အသံကုန္တြန္သည့္အေကာင္ကတြန္က်ဴးး၊ၾကက္မအနား အေတာင္ျဖန္႔ၿပီး ရစ္သည့္အေကာင္ကရစ္၊ဗိုလ္လုၿပီးတစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ခြပ္သည့့္အေကာင္ကခြပ္္္ႏွင့္ျကက္ျခင္းထဲက ၾကက္မ်ား။
သားသတ္သမားက တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ထုတ္ယူသတ္ျဖတ္ေနစဥ္အလွည့္မက်ေသးသည့္အေကာင္ေတြက အလုပ္မပ်က္၊နယ္လုဗိုလ္လုေကာင္းေနၾကတုန္း။ကိုယ့္အလွည့္ မေရာက္မခ်င္း ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းမသိၾက။အလွည့္က်သည့္အခါက်မွ ထိတ္လန္႔တၾကား အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ၿပီး သားသတ္သမားလက္ထဲပါသြားၾကသည္။
မိမိတို႔လူသားမ်ားသည္လည္း ၾကက္ျခင္းထဲက ၾကက္မ်ားႏွင့္ ထူးမျခားနားလွပါ။မာနတလႊားလႊား၊ေလာဘတႀကီးႏွင့္ ပစၥည္းဥစၥာစုသူကစု။မနာလ္ို ဣသ၁ မစၧရိယမ်ားႏွင့္ ရန္လိုသူက ရန္လို။ေသမင္းက တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး ဆြဲထုတ္ေနသည္ကို သတိမျပဳမိၾက။ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရေကာင္းမွန္းမသိၾက။
ေသမင္းေခၚခ်ိန္က်မွ ျပင္းျပသည့္ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား၊သားသမီးပစၥည္းဥစၥာ သံေယာဇဥ္ စြဲလန္းမႈမ်ားြေၾကာင့္ မခြဲရက္ မခြာရက္သည့္ စိတ္ေဝဒနာမ်ား၊အပါယ္ဘံု..ဝီနိပါတေဘးကို ေၾကာက္လန္႔႔မႈမ်ားကို မခ်ိမဆန္႔ခံစားရင္း ေသမင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားရသူခ်ည္းသာ။
ထို႔သို႔ အဝိဇၨာေမာဟ အေမွာင္ဖံုးၿပီး ကိေလသာမီးမ်ားေလာင္ကြၽမ္းခံေနရေသာ မိမိတို႔အႏၶပုထုဇဥ္မ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားမွ လြန္စြာသနား မဟာက႐ုဏာထားခဲ့ပါသည္။
အခါခပ္သိမ္း ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ေနသူမ်ားျဖစ္ပါလ်ွက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ျမဴးးရယ္ရႊင္ျခင္း ျဖစ္ဘိသနည္း။အဘယ့္ေၾကာင့္ ႏွစ္လိုသာယာျခင္း ျဖစ္ဘိသနည္း။
အဝိဇၨာအမိုက္ေမွာင္ႀကီး ပိတ္ဆီးေနပါလ်ွက္ ပညာတည္းဟူေသာ ဆီမီးအလင္းေရာင္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ မ႐ွာဘဲေနၾကပါကုန္သနည္း။
(႐ွင္ေတာ္ဗုဒၶ )
