Nitong larawan na iniwan mo sinta,
Hindi mapigil ang pagdaloy ng luha sa mata,
Dahil Ito ang patunay na minsan mo rin akong napasaya,
Habang pinagmamasdan ko ang bawat sulok nito,
Bumabalik sa isipan ang ating mga plano,
Yung pamilyang gusto nating mabuo,
Na ngayon sa iba mo binuo,
Sa pamamagitan nitong lumang larawan,
Aking napagtanto na minsan din akong nagmahal at nasaktan,
Pero bumangon at muling pinatunayan,
Kabila ng iyong pag-iwan ako'y patuloy na nakipagsapalaran,
Ibabalik ko na ito sa kinalalagyan,
Sa loob ng kaban ng nakaraan ,
Hindi na pwedeng balikan,
At handa ko nang talikuran,