Merhaba arkadaşlar birkac gündür yazı yazmaya niyetleniyorum bir türlü kendimde o gücü bulamıyorum. Üst üste gelen üzücü haberler karşısında ruh dengem bozuldu.
Önce Eylül sonra Leyla ve daha duymadığımız bilmediğimiz birçok isim... İnsan olmaktan utanıyorum artık. Nasıl bir duygu, hissiyatla bu canilikler yapılabiliyor aklım almıyor. Bu haberler sayesinde toplum olarak paranoyak hale geldik. Acil bi işim olduğunda çocuklarımı akrabalarıma bile bırakamıyorum bırakın sokağa salmayı. Nereye gidersem hep benimleler. Peki bu hep böyle mi devam edecek. Bir birey olarak toplumda tek başlarına dışarı çıkamayacaklarmı, hep başlarında bekçimi olacağız?
Biz Türkler sanırım çocuk yetiştirmeyi bilmiyoruz. Herkes bakabileceği kadar çocuk doğursun. Doğurup sokağa atmakla ana baba olunmuyor. Sonra el bebek gül bebek büyüttüğümüz çocuklarımızı biz sevmeye kıyamazken caninin biri gelip kıyıyor.
Dünyayı yaşanmaz hale getirdik, insanlık değerlerimizi yitirdik. Biran önce kendimize gelelim, güzel günler görelim temennim bu yönde.