Mutsuz, Umutlu, Gururlu, Suçlu
Değişik bir ruh haliyle yazıyorum. Bir "Kahramanı" anlatmak gerçekten güç ayrıca :(
Mutsuzum çünkü bir kahramanı kaybettik, kendi canını hiçe sayıp bir başkasının hayatını kurtaracak kadar cesur bir kahramanı kaybettik. Bir çok kişinin hayatını kurtarmak için alevler içinde mücadele etti ve bunda da başarılı oldu, bir çok kişinin hayatını kurtardı ve hepimizin kahramanı oldu. Hepimizin senin gibilere ihtiyacı var :(
Umutlu ve gururluyum çünkü, bu kötü dünyada halen kendi canını hiçe sayıp bir başkasının hayatını önemseyen birilerini görebiliyoruz.
Suçlu hissediyorum (kimseyi suçlamıyorum) çünkü, keşke onun için bir şeyler yapabilseydim ya da hep birlikte yapabilseydik. Daha iyi bir bina organize edebilseydik, daha emniyetli bir altyapı kurabilseydik, bir şeyleri daha iyi yapabilmiş olsaydık belki de Kahramanımız halen aramızda olabilirdi.
Neler Yapabilirdik ?
- Yangın algılama ve uyarı sistemleri üzerine daha başarılı çalışmalara ve uygulamalara ihtiyacımız var.
- Acil durum anında mutlaka önceden yapılmış çok sayıda tatbikat ve iyi alt yapıya ihtiyaç var.
- Mevcut tüm yapıların daha iyi teftiş edilmesi ve uygunsuz yerlerin hepsini mutlaka doğru uygulamay gerçekleştirmeye ihtiyaç var.
- Hepimizin yangın ve önlemler konusunda çok iyi eğitim almasına ihtiyaç var.
Konunun uzmanı kişiler bu listeyi uzatabilirler. Ben dilim döndüğünce bir şeyler yazmaya çalıştım :(
Hayatın her anında kahramanlara ihtiyacımız var. Yaptığımız işi severek yapmak, her ne yapıyorsak hakkını vermek Taner Çebi'yi örnek olmak hepimizin boynunun borcu olsun.
Mekanın Cennet olsun iyi yürekli insan :(
Destekleriniz için teşekkür ederim.