Evet vazgeçmek dünyanın en rahatlatıcı,ferahlatıcı ve dertlerden arındırıcı eylemidir.Ama dünyanın en haz veren şeyi midir? Biz insanoğlu,hep hazlarımızın peşinden gitmedik mi? İnsanı ayakta tutan şey bütün gün dertsiz tasasız normal bir hayat sürmek mi,yoksa,kocaman hayatında ufakta olsa bir kaç haz yaşayıp hayatı yaşanabilir kılmak mı?
Ve evet hiç bir şey eski etkisini yaratmayacak doğru.Ama yaşadığınız şeyi aradan yıllar geçtikten sonra birine gülümseyerek anlatıyorsanız,yaşadığınız hazzı hala hissediyorsunuz demektir.
Bence elde edip nankörlük yaptığımız şeyler,aslında çokta istemediğimiz şeylerdir.Belki de sırf birileri istiyor diye çok isteyip elde ettiğimiz şeylerdir.
Çünkü insanlar gönülden yaptıkları hiç bir şeyden pişmanlık duymazlar.Bazen dünyanın en aptalca kararını alırlar ama canım sağ olsun derler.Ve gönülden inandıkları her şeyin arkasında dimdik dururlar.
Vazgeçme!Seni rahatlatacak da olsa,seni büyük bir yükten de kurtarsa vazgeçme.Sen bir şeyi çok istedin diye kötü olmayacaksın.Peşini bırakmadığın için arsız da olmayacaksın.
Benim hayat felsefeme göre,küçük bir an için ölüme bile gidilir.Çünkü yaşam,yaşanılanlarla ölçülüyorsa eğer,her gün zorla kalkıp,mutsuz bir hayata uyanıp,kendi istediğim hiç bir şeyi gerçekleştirmeden başkaları için yaşayıp,o ne der bu ne der deyip,gün sonunda da bir tane bile kale değer bir şey yapmadan,yüreğim hoplamadan,içten gülümsemeden tekrar yatıyorsam,yaşadım sayılmam.
(Cümlelerim belki saçmadır ve karmaşa içinde olabilir.Çünkü bu benim kendimi motive etmek ve yüreklendirmek için kendime söylediğim sözler.Bu aralar kendime bir şeyler söylesem de rahatlatamıyorum.Cümleler bazen etkisini yitiriyor.Bu sefer duymak istediklerimi buraya yazdım.)