Korkuyoruz...Sevilmemekten korkuyoruz,kaybetmekten korkuyoruz,aldatılmaktan,başarısız olmaktan ve hatta mutsuz olmaktan korkuyoruz.Korkuyla beraber içimizde ki çocuk telaşa kapılıyor.Beni bu durumdan çıkar diyor ve mantıksız ne varsa yapmaya başlıyoruz,korkumuzla beraber felaketlerde katlanarak daha kötü bir şekilde önümüze diziliyor.Korkunun hiç bir şeye yararı olmadığı gibi bir de her şeyi dahada berbat ediyor.
Herkesin geçmişi derin bir yara...Kimi çocukken sevilmemiş,kimi terk edilmiş,kimi hep aşağılanmış,kimiside görmezden gelinmiş...Bu duygular sürüklenmiş katlanmış ve senaryoları değişerek hep önümüze sunulmuş.Çünkü hala iplerine eline alamamış,korkularının esiri olmuş insanlarız.Ama sorun sen de değil...Başına bir şeyler gelmiş olması ve korkularının baş göstermesi senin suçun değil,sen küçücük bir çocuktun yada etrafında bilinçli insanlar yoktu.Her ne ise önce korkunu kabullen.İnsanlar acımasız,herkes senin başını okşamayacak ve sana çiçekler sunmayacak.Bazen istemeden canını yakacak,sen önlemini al...
Benim sana vereceğim tavsiyeler,bir psikoloğun,bir doçentin değil.Ben acı çeken,korkuları olan ve bazen bunun altında ezilen sıradan bir insanım.Önce korkularımı kabullendim.İyi şeyler benim özelliğin yapım karakterim diye sahiplenilirken,kötü,eksi özelliklerini de al koltuğunun altına çünkü onlarda sana ait.Seni sen yapan beyninin ve kalbinin için de ki iyi ve kötü taraflarının toplamı...
Korkunu kabullendikten sonra bununla nasıl başa çıkacağını düşüneceksin ama duygular baskındır.Seni evirir çevirir ve çaresiz bırakır.Ben eğer bu hayattan tek bir şey aldıysam oda ben ne kadar zayıf isem,her şey benim üzerimde büyük bir yük...Ben ne kadar güçlü isem başıma gelen her şey küçük bir esinti.
Kendine yetemezsen,kendini sevemezsen,kendinle geçinemezsen hep başkalarından beklersin sevgiyi de ilgiyi de. Kendinle zaman geçirmeyi en büyük zevk olarak algılamalısın ve kendini öyle bir yetiştirmelisin ki,o gün iyi hissettiğinde,başına dünya kadar kötü şey bile gelse sana berbat hissettirmemeli.
Korkun seni aciz yapar.En aciz insan başkasına muhtaç insandır.Birinin sevgisine ilgisine muhtaç isen onun kölesi sensin...Gözünün içine bakarsın ve her şey onun insafına kalmıştır.Sen güçlü ol,amacın iyi paralar kazanmak,iyi okullar bitirmek olmasın.Amacın kendin olsun.Bugün nasıl mutlu hissedebilirim diye düşün mesela.
Doğaya sorduğun sorularda çok önemli unutma.Mesela 'Bugün başarısız olursam naparım?' demek yerine 'Bugün nasıl başarılı olurum?' demelisin.Soru soruyorsun sonra cevap bekliyorsun değil mi?.Birinci soruda ben zaten başarısız olacağım bana yol göster diyorsun.Sorun da bile kabullenmişsin. Korkun gözünü kör etmiş.
Bırak endişelenmeyi.Ben sana başına kötü şeyler gelmeyecek her şey harika olacak zaten diyemem.Olacak belki çok kötü zamanlar gelecek karşına.Ama zayıf olmakla,güçlü kalmak arasında ki bir tercihsin sen.Korkunla zayıfsın,cesaretinle güçlü...Kocaman bir çınarı kimse deviremez.Çünkü o rüzgara,fırtınaya,yağmura,çamura aldırmadan büyümüş boy vermiş.Hemde sadece güneşi daha yakından görebilmek için...Sen korkunla neye yaklaşabilirsin?
Ben her şeyim le benim,her şeyimi kabul ediyorum ama asla boyun eğmiyorum.Aydınlıkta benim,karanlıkta...Ama ben aydınlığı seçiyorum.