Huzuru hedef alan bomba, 21 Temmuz 1905 günü patladı. Bir cuma günüydü. Sultan geleneksel cuma selamlığı töreni için Yıldız'daki Hamidiye Camii’ne gitti. Camii’nin önünde büyük bir kalabalık vardı.
Herkes sultanı görmek için oradaydı, ve ihanet hazırdı. Bir ermeni terörist atlı arabasını camii’nin önündeki alana Avusturya sefaretinden aldığı özel izinle park etti. Araba tam 120 kilo bomba ile yüklüydü. Hatta Metal parçalar arabaya istiflenmiş bombanın etkisi artırılmıştır. Bir saatli bomba idi bu. Her ayrıntısı düşünülmüştü. Sultan camiiden çıktıktan tam 1 dakika 42 saniye sonra kendi kullandığı at arabasına biniyordu. Saat ayarlandı. Hedef Sultan Abdülhamid idi. Öldürecekti. Abdülhamid olacaklardan habersiz namazı kıldırdı, kapıya yöneldi. Görünür görünmez bombanın saati çalıştı. Ama o an beklenmedik bir şey oldu.Şeyhülislam Celaleddin efendi “Bir durum arz etmem gerekiyor.” deyip sultanı yeniden caminin içine çekti. Bomba o sırada patladı. Sultan şans eseri şeyhülislamın sorusu sayesinde hayattaydı. Ama o camiinin bahçesinde tam 26 kişi öldü.
Büyük sultanın tek amacı devleti korumaktı. Lakin ihanetin ardı arkası kesilmedi. Genç bir Osmanlı, dönemin aydını Tevfik Fikret o suikasti bir “Lahza-i Taahhur”, yani “Bir Anlık Duraksama” adını verdiği şiirine yazdı. Teröriste "Şanlı avcı" dedi. İslam'ın halifesine de "Neden ölmedin?" diye sordu.
Bir patlama...bir duman...ve bütün bir şenlik alayı,
Sahnelediği oyunu seyreden kalabalık; haşin, azgın
Tırnaklarıyla bir kahredici elin, didik didik,
Yükseldi havaya bacak, kelle, kan, kemik...
Silkip yüzyılların boyunlarındaki ilmiklerini, en çetin
Bir uykudan uyandırır milleti dehşetin.
Ey şanlı avcı, tuzağını boşuna kurmadın!
Attın...ama yazık ki, yazıklar ki vuramadın!
Yazımızı Necip Fazıl Kısakürek'in bir sözüyle tamamlayalım.
Sultan Abdülhamid'i anlamak, her şeyi anlamak olacaktır.
