🌷🌷🌷 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้ตื่นเช้าขึ้นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อออกไปซื้อของตั้งแต่ตี 3 ส่วนลูกๆ ก็หลับอุตุ เพราะยังไม่เช้า ยุก็ไม่เป็นห่วงค่ะ เพราะลูกๆ โตกันหมดแล้ว ยกเว้นลูกสาวคนเล็ก แต่ก็มียายคอยดูแล ยายมาช่วยเลี้ยงหลานตั้งแต่อายุได้เพียง 2 เดือน จนเดี๋ยวนี้ 2 ขวบ ตอนแรกยายก็อิดออด เพราะเป็นห่วงบ้านที่ชัยภูมิ ถ้ามาเลี้ยงหลานที่ตาก ก็ต้องปล่อยบ้านทิ้งไว้ บ้านเมื่อไม่มีคนอยู่ มันก็จะดูโทรมเร็ว หญ้าต่างๆ ก็ขึ้นรกเต็มไปหมด 4-5 เดือน ยุก็จะพาแม่กลับบ้านสักครั้ง เพื่อไปดูบ้าน และถางหญ้าที่ขึ้นรกรอบบริเวณบ้าน ตอนนี้แม่เริ่มคิดถึงบ้านขึ้นมาอีกแล้ว แต่ยุยังไม่มีเวลาพาแม่กลับบ้านเลย ปิดเทอมนี้พี่สาวว่าจะพาลูกๆ มาเยี่ยมยาย แต่ดูทรงแล้วคงจะเปลี่ยนแผนอีกแน่ๆ เพราะนางเพิ่งจะขับรถยนต์เป็นเมื่อไม่นานมานี้ จะขับรถไกลๆ เป็นพันกิโลเมตร คงเป็นเรื่องที่น่าห่วง เพราะพี่เขยไม่ว่างขับรถให้
🌷🌷🌷 วันนี้ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดี ก็คงไม่พ้นวิว หรือบรรยากาศบนดอยสูง เพราะบ้านยุอยู่บนดอย มองไปทางไหนก็จะเห็นแต่ภูเขา ซึ่งมันทำให้อากาศดี
🌷🌷🌷 นี่เป็นไร่ข้าวโพดของชาวไร่ค่ะ ข้าวโพดที่แก่แล้ว มันก็จะเหลืองและแห้งทั้งต้น ตอนนี้ชาวไร่ข้าวโพดเริ่มทำการเก็บเกี่ยวผลผลิตแล้ว
🌷🌷🌷 มุมนี้ถ่ายบนถนน มองลงไปด้านล่าง ก็จะมีเนินเขาสูงต่ำ ลดหลั่นกันไป บริเวณไหนที่เป็นสีน้ำตาล คือต้นข้าวโพดที่แก่จัด บริเวณไหนที่เป็นสีเขียว ก็เป็นต้นถั่วเขียวค่ะ ซึ่งชาวไร่ที่นี่จะปลูกข้าวโพดในฤดูฝน หลังจากที่ข้าวโพดเริ่มแก่ ชาวไร่ก็จะหว่านเมล็ดพันธุ์ถั่วเขียว ใต้ต้นข้าวโพด พอได้เวลาที่ต้องเก็บเกี่ยวข้าวโพด เมล็ดพันธุ์ถั่วเขียวที่หว่านไว้ ก็จะเริ่มโตพอดี ดังนั้นเวลาที่เก็บข้าวโพด ต้องเดินอย่างระมัดระวังด้วย เดี๋ยวจะไปเหยียบต้นถั่วเข้า
🌷🌷🌷 ชีวิตชาวดอย การทำไร่ ทำนาก็ทำกันบนเนินเขา ก็มีทั้งเนินเขาสูง และต่ำ ซึ่งลักษณะของพื้นที่แบบนี้ ไม่ง่ายต่อการใช้รถ หรือเครื่องจักร แรงงานส่วนใหญ่ก็ได้จากแรงงานคน และบริเวณนี้อยู่ติดกับชายแดนพม่า แรงงานที่ได้ก็เป็นแรงงานพม่า ที่ข้ามฝั่งมารับจ้างทำไร่ที่ฝั่งไทย ซึ่งค่าแรงก็จะถูกกว่าค่าแรงคนไทยมาก และอีกอย่างคนไทยก็ไม่ค่อยมีใครอยากจะทำงานหนัก
🌷🌷🌷 นี่เป็นฝั่งไทยนะคะ แต่ก็อยู่ชายขอบ ติดฝั่งพม่า ที่เห็นเป็นกระต๊อบ คือบ้านค่ะ บริเวณนี้มีชาวกระเหรี่ยงอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ก็ถือสัญชาติไทย มีบัตรประชาชนเหมือนคนไทยเลยค่ะ แต่บางคนก็ยังใช้ชีวิตแบบดั้งเดิม บ้านก็สร้างด้วยไม้ หลังคามุงจาก แต่เดี๋ยวนี้ชาวกระเหรี่ยงส่วนใหญ่ ก็นิยมปลูกสร้างบ้านแบบเป็นตึกเหมือนคนไทยบ้างแล้ว คือเขาต้องมีเงินจริงๆ เพราะชาวกระเหรี่ยงเหล่านี้ถึงแม้ว่าจะถือสัญชาติไทย แต่ก็ยังไม่สามารถกู้ธนาคารได้เหมือนคนไทย ยกเว้นธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร ที่ยังพอให้กู้สินเชื่อไปลงทุนทำไร่ ทำสวน แต่ต้องมีที่ดินเป็นหลักค้ำประกัน ดังนั้นใครที่จะสร้างบ้านเป็นตึก หรือบ้านแบบสมัยใหม่ ต้องมีเงินพอสมควรค่ะ
🌷🌷🌷 เห็นภาพบ้านแบบนี้ ก็ทำให้นึกถึงเมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว ที่บ้านยุยังเป็นบ้านไม้แบบหยาบๆ หลังคามุงด้วยจาก หรือหญ้าคา คือถ้าอยากจะย้อนกลับไปในอดีต ไม่ต้องย้อนไปไกลค่ะ ขับรถผ่านหมู่บ้านชาวกระเหรี่ยงก็จะได้เห็นบรรยากาศในอดีต บางหมู่บ้านนั้น แทบจะไม่มีไฟฟ้า น้ำประปาใช้เลยก็มี การเดินทางในหน้าฝนก็ยากลำบาก เพราะถนนยังเป็นดินโคลน ประเทศไทยยังมีอะไรที่เราไม่รู้อีกเยอะ