Dear Steemians Friend
ยอมรับว่าเรา ไม่ใช่นักเขียน มืออาชีพ
เพียงแค่ ชอบเขียน ชอบอ่าน ก็เท่านั้น
อาจจะเรียกได้ว่า "นักเขียนอิสระ" มั๊ง
ก็คือ นึกอยาก จะเขียน เมื่อไหร่ ก็เขียน
นี่แหล่ะ.....คือที่มาของ...."นักเขียนอิสระ"
ผู้หญิงแกร่ง.....แห่งบทกวี
ผู้ที่มี...ความสุนทรี....ในอารมณ์
มันเป็นความสุข....อันเหลือล้น
จนเอ่ยเป็น...คำพูด....ไม่ถูก
มันเป็น...ความสุข
ในทุกสัมผัส....เมื่อยามที่ได้เขียน
....มนุษย์เรานั้น ไม่ว่าเท้า จะติดดิน
หรือเท้า ไม่ติดดิน
ก็มีสิทธิ์....ที่จะฝัน....กันทั้งนั้น
แต่จะมี....สักกี่คนล่ะ?
ที่สามารถ....ถักทอ....สานฝัน เหล่านั้น
ให้กลาย...มาเป็น...ความจริงได้
และแน่นอน ที่สุด...เราก็เป็น...อีกคนหนึ่ง
ที่ทำไม่ได้...ดั่งที่ฝันไว้
แต่เราก็จะ...พยายาม...ฝันต่อไป
ไม่แน่นะ...สักวันหนึ่ง
อาจจะมี ใคร...ใคร
เรียกเราว่า..."เถ้าแก่เนี๊ย"...ก็เป็นได้นะ!
.....สิบอกให่!!!...
เราก็แค่...คนเดินดิน....กินข้าวแกง
.....ที่มีสิทธิ์จะฝัน.....
เราเพิ่งเจอ ไดอารี่ เล่มแรก ของเรา
นี่เป็นบทความ ที่เราเขียนไว้ นานแล้ว
ตอนอายุประมาณ 17 - 18 ปี
วัยกำลัง ฝันเฟื่องเลย
แต่เราก็ได้เป็น เถ้าแก่เนี๊ย จริงๆแล้ว
เราอยากบอกเพื่อนๆว่า อย่าหยุดฝัน
อย่างน้อย ตอนที่เรา จินตนาการความฝัน
มันก็ทำให้เรา มีความสุข.....
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่ติดตามเรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณสำหรับ อัปโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กัน
Much Love @tookta
