สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว Steemit ทุกคน ช่วงนี้อากาศกลับมาเย็นอีกแล้ว ทิพย์เป็นคนผอม บอกตรงๆไม่ชอบอากาศหนาวเลยค่ะ มันทรมาน ถ้าร้อนยังเปิดพัดลมได้ พอหนาวนี่ห่มผ้าได้เหมือนกันแต่เท้าเย็นเฉียบ กว่าจะอุ่นได้ใช้เวลาสักพักใหญ่ค่ะ
วันนี้จะมาแบ่งปันมุมเล็กๆให้เพื่อนๆฟัง คือกระทู้ที่ผ่านมาทิพย์เคยเล่าให้ฟังว่ามีสมาชิกใหม่เป็นสุนัขตัวน้อยสีดำๆหน่อย ตั้งชื่อให้แล้วชื่อ"โบ้ "ค่ะ 
อย่างที่เห็นลูกชายจะชอบเล่นกับสมาชิกใหม่มากกว่าสุนัขตัวเดิมที่มีสีขาวชื่อว่าเจ้า "ดำมี่" ทุกวันเช้าเย็นโบ้จะวิ่งตามลูกชายและเล่นกันอย่างสนุกสนานเลย
ดำมี่ก็นั่งมองตาละห้อย ด้วยความที่ดำมี่อายุเยอะแล้วและเริ่มมีแผลที่ต้นขา ทายาให้แล้วแต่ยังไม่หายปกติ เนื้อถลอกลึกไปถึงหนังแท้เป็นวงกว้างเลยทีเดียว หลังๆดำมี่เริ่มปลีกสวิเวก บางครั้งก็ไปมุดใต้ถุนติดริมน้ำแอบนอนเงียบๆ บางทีก็ออกไปนั่งกินลมบ่อกุ้งกว้างๆ ปล่อยใจไปตามสายลม
ทิพย์เพิ่งสังเกตุว่าดำมี่เริ่มปลีกตัวแบบนี้ตั้งแต่เรามีสมาชิกใหม่มาจริงๆนะคะ ไม่ได้คิดมากหรือมโนไปเองเลย คงเป็นเพราะวันแรกๆเราแบ่งข้าวให้คนละชามแล้วดำมี่ไปแย่งโบ้ค่ะ โดนตีแล้วงอนหายไปเลย ไม่ยอมกินข้าวเย็น พอวันถัดมาเรียกมากินอาหารเช้าก็เงียบไม่วิ่งมาเหมือนทุกครั้ง เดินตามหาทั่วบ้านนึกว่าไปไหน โน่นเลย นอนมุดกองดินอยู่ใต้ถุนบ้านหน้าหงอยๆ ต้องเรียกออกมาแล้วเอามือลูบหัวคุยด้วยสักพักถึงยอมออกมา
ย้อนคิดไปว่านี่ขนาดเลี้ยงสุนัขยังมีโมเม้นน้อยอกน้อยใจ แล้วในชีวิตคนเราจริงๆอยากรู้จังว่าคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกมากกว่าหนึ่งคนเค้าจะมีวิธีปลอบประโลมลูกคนโตกับน้องใหม่ที่เกิดมาเป็นสมาชิกในครอบครัวใหม่ยังงัยกันนะ คุณพ่อคุณแม่ต้องเก่งมากๆแน่เลยค่ะ ต้องมีวิธีจัดการความรู้สึกลูกได้อย่างแยบยลน่าดู ถ้าถามตัวเองอยากมีลูกอีกคนไหม ตอบเลยขอบาย คนเดียวพอแล้วค่า อายุเยอะแล้วนึกภาพตัวเองเลี้ยงลูกไม่ออกเลยค่ะ เลี้ยงคนเดียวทุ่มเทให้เค้ามากที่สุดในตอนนี้ก็พอใจแล้วค่ะ ส่วนสุนัขก็รักให้เท่าๆกัน สมาชิกใหม่หรือเก่าก็หมาเราทั้งคู่ รักทุกตัวค่า🐕🐕
วันนี้สายแล้ว ต้องขอตัวไปเรียกดำมี่มากินข้าวเช้าก่อนนะคะ เจ้าหมาขี้ใจน้อย ต้องนั่งคอยใกล้ๆ ให้กำลังใจจึงจะกินข้าวหมดชามค่ะ หลังๆต้องคุยด้วยบ่อยๆ คิดว่าคงร่าเริงกลับมาดังเดิมในเร็ววัน เป็นกำลังให้ง้อดำมี่สำเร็จด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อยู่มาด้วยกันมาจนบรรทัดสุดท้ายค่ะ
ทิพย์