สวัสดีคะเพื่อนๆวันนี้ก็มีเรื่องราวมาเล่าให้เพื่อนๆฟังซึ่งไม่เเน่ใจว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องประหลาดหรือเรื่องบังเอิญที่ต้องบอกว่าต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างดี เเต่เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆกับตัวเราซึ่งเป็นเรื่องต่อเนื่องเกี่ยวกับโพสต์ที่เเล้วเกี่ยวกับพี่ชายเราที่เสียชีวิตเกี่ยวกับอุบัติเหตุ
....เรื่องมีอยู่ว่า...หลังจากที่พี่ชายเราเสียชีวิตได้ประมาณหนึ่งเดือน พี่สาวก็ต้องเดินทางไปทำงานที่ใต้หวันซึ่งพี่สาวก็ได้ทำเรื่องไว้นานมากเเล้วเเละช่วงเดือนตุลาคมนางก็ต้องบินไป โดยพี่สาวเราก็ได้เอาโทรศัพท์มือที่พี่ชายใช้ตอนยังมีชีวิตอยู่เอาไปใช้ด้วย เราก็กลับมาทำงานอยู่ในเมืองซึ่งปกติช่วงเเรกๆตอนพี่สาวอยู่เราก็จะกลับบ้านบ่อยในช่วงวันหยุดเเต่เนื่องจากพี่สาวกลับก็ไม่อยากกลับเพราะไม่มีเพื่อนเล่น...
....จนวันหนึ่งช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนถึงวันที่ 14 กุมภาพันธ์ช่วงเย็นที่ก็มีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์ของพี่สาวเราหลายสายเรารับสายเเต่ก็ไม่ได้ยินเสียงพูดอะไร เราก็วางสายเเล้วก็โทรมาอีกเราก็โมโหถามกลับไปอะไรเนี่ยเอ็งมีอะไรโทรมาเเล้วก็เงียบไม่พูด...เราก็เลยส่งข้อความไปถามว่า เอ็งมีอะไรโทรหาข้า โทรมาเเล้วก็ไม่พูด!! 😤😤 พอช่วงเช้าพี่สาวก็อ่านข้อความที่เราส่งไปตอนเมื่อคืนเเล้วนางก็ตอบกลับมาว่า ไม่ได้โทร เรานี้ปี๊ดเลย จะไม่ได้โทรยังไงก็เบอร์เองนี้ขึ้นมา เราก็เเคปรูปหน้าจอที่รับสายเมื่อคืนให้นางดูว่า นี้เห็นไหมโทรมาเเล้วก็ไม่พูด.. พี่สาวก็เงียบสักพักนางไปเช็คโทรศัพท์ซึงโทรศัพท์ที่นางใช้อยู่เป็นโทรศัพท์ของพี่ชายที่เสียชีวิต เเละอีกอย่างโทรศัพท์เป็นโทรศัพท์โนเกียรุ่นเก่าเเบบปุ่มกดซึ่งถ้าจะใช้งานก็ต้องปลดล็อกที่ปุ่มบนด้านซ้ายเเละก็ปุ่มดอกจันท์ด้านล่าง (ถ้าใครเคยใช้งานก็จะคิดภาพออก) นางก็บอกว่าไม่ได้โทรเเล้วก็ไม่ได้จับโทรศัพท์เลย หรือถ้าบังเอิญขนาดที่ว่าไปโดนปุ่มปลดล็อกที่เป็นไปได้ยากเเล้ว จะเลื่อนหาเบอร์ที่โทรออกโทรมาหาเราเป็นเรื่องเเบบบังเอิญที่เกือบจะเป็นไปไม่ได้เเละเบอร์ที่เราใช้เป็นเบอร์ของเเม่ ซึ่งไม่ใช่รายการล่าสุดในการรับสายหรือโทรออกเพราะโดยส่วนมากเราจะติดต่อกันทางโซเชียล เเต่อันนี้ต้องใช้ความสามารถเเละความบังเอิญขนาดไหน...🙄🙄 นางพูดจบก็ถ่ายรูปโทรศัพท์ให้ดูว่าเบอร์โทรศัพท์ ที่ใช้งานเป็นของพี่ชาย...พวกเราต่างก็งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเเละก็พากันคิดว่าสงสัยเราไม่ได้กลั้บบ้านไปหาพ่อพี่ชายคงเป็นห่วง...
...ซึ่งวันต่อมาเป็นวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เราก็เลยกลับบ้านพร้อมกับเอาดอกกุหลาบไปไหว้พ่อ ตอนนั้นพ่อก็เลื้อยไม้อยู่เราก็ซื้อพวกเครื่องดื่มไปให้พ่อไปพูดไปนั่งเล่นด้วยเพราะคิดว่านี้คือส่ิงที่พี่ชายอยากให้เราทำให้ วันต่อไปเราก็ไม่พลาดที่จะซื้อล็อตเตอรี่เลขท้ายตามเบอร์โทรศัพท์ที่โทรเข้าพอถึงวันหวยออก เรื่องไม่น่าเชื่อเเต่ก็เป็นเรื่องจริงเราถูกรางวันเลขท้าย 2 ตัวสามใบเเบบตัวเลขตรงๆเป๊ะๆไม่มีผิด ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จริงหรือบังเอิญเเน่ๆเขาอยากให้เราโดยการทำเเบบนี้เพราะถ้ามาเข้าฝันเราๆคงซื้อไม่ถูกเเน่ๆเพราะไล่ตัวเลขไม่ค่อยเป็นอีกอย่างเขาคงอยากให้เรากลับไปหาพ่อจริงๆพอเราทำตามความตั้งใจก็มอบเป็นของรางวัลให้เรา...อันนี้คือความเชื่อของเรานะคะซึ่งจะมองว่าเป็นเรื่องประหลาดที่ประหลาดมากๆๆๆจนไม่น่าเชื่อก็ว่าได้...
เเละนี้ก็เป็นเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นกับเราเเละพี่สาวที่เกิดขึ้นจริงๆเรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของเเต่ละคนว่าคิดอย่างไรเเต่เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นจริงๆจะว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือเรื่องของดวงก็ว่าได้ เเต่สำหรับเราเเล้วมันเกิดขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อที่ทุกอย่างมันค่อนข้างเป็นไปได้ยาก...ขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านบทความเนื้อเรื่องที่เราเขียนนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุขในทุกๆวันคะ🙏🙏 (**หมายเหตุ**ภาพแรกคือภาพท่ีนำมาตกแต่ง ส่วนภาพอื่นที่มาประกอบเนื้อหาเป็นภาพจริงที่เราโพสต์ลงเฟสบุ๊คเมื่อ ปี 59 )