สวัสดีเพื่อนๆ ชาว steemit ทุกคนครับ
เมื่อ 3 วันที่แล้ว ตกลงว่าจะไปไหว้พระกันที่วัดจีนกัน วันนี้เลยไม่พลาดที่จะออกเดินทางกัน โดยมีเจ้าตัวเล็กประจำบ้านเดินทางไปด้วยในช่วงเช้าก่อนจะไปโรงเรียน วัดจีนแห่งนี้ตั้งอยู่บนหมู่บ้านคนจีน ชื่อบ้านยางครับ ออกเดินทางกันแต่เช้าหลังจากรับรถโรงเรียน
ย้อนกลับมาก่อนออกเดินทางก่อนรีเพลย์ใหม่ แต่งตัวใส่ชุดขาวกัน ทางไปก็จะผ่านขึ้นดอยไปแต่สูงไม่มากห่างจากหมู่บ้านที่ผมอยู่พอสมควรครับ วันนี้ผมเป็น อสม อีกหนึ่งวันครับ แต่ไม่ใช่อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านนะ เป็นอสม ที่สะกดเพี้ยง อาสัยเมีย ___ ใช้แรงงานแฟนขับรถครับ อยู่ด้านรถกับลูกเซลฟี่กันสบายใจปล่อยคุณแฟนขับรถไป อิอิ
ผ่านหมู่บ้านคนจีนเข้าไปข้างในอีกหน่อย ก็จะเจอโรงงานดอยคำครับแต่วันนี้รีบไม่สะดวกจะเข้าไปข้างใน ถ้าวันไหนผ่านเข้าไปผมจะมารีวิวให้ดูอีกครั้งครับ เลยโรงงานดิยคำขึ้นไปนิดเดียวก็ถึง ข้างในก็เหมือนวัดจีนทั่วๆไปครับไงลองชมบรรยากาศรอบๆ ดูละกันครับ
ผมต้องจับเจ้าลูกชายไปด้วย จึงไม่สะดวกถ่ายรูปเท่าไร แก่ซนมาก ไม่จับเดียวรื้อของเค้าไปทั่วครับ วันนี้หลักตั่งใจมาไหว้เจ้าแม่กวนอิมโดยตรง ตรงตรงดิ่งจุดธูปไหว้สักการะ แม่ชีท่านใจดรให้เจ้าแม่กวนอิมหยกมา 1 องค์จะให้ลูกชายไว้คล้องคอ
เดินมาข้างนอกจะเห็นบรรยากาศบนดอยและโรงงานดอยคำครับ วันนี้ตั้งใจมาสักการะไหว้พระจีน แต่ต้องรีบเพราะลาครูโรงเรียนลูกชายมสแค่ 1 ชั่วโมง จึงไม่แวะที่ไหนมากไหว้เสร็จเดินสักพัก ก็ส่งลูกชายไปโรงเรียนครับ
วันนี้ต้องวิ่งรอบพาลูกไปฝึก 3 ที่ครับ ช่วงเช้าพาลูกชายไปโรงเรียนเสร็จ ช่วงเย็น 5 โมงเย็นก็มาฝึกกับหมอกิจกรรมบำบัดที่โรงพยาบาลฝาง ฝึกเสร็จ 6 โมง มาต่อคลีนิกจิตเวชเด็ก เหนื่อยเหมือนกันครับ แก่ไม่ค่อยอยากจะเดิน บางทีก็ต้องอุ้ม เพราะที่จอดรถกับโรงพยาบาลอยู่ไกบกัน แต่ก็ต้องท่องว่าอดทน สู้เพื่อลูก เพื่อความหวัง ว่าลูกชายจะกลับมาพูดได้และใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติทั่วไป บางทียอมรับเวลาเห็นเด็กวัยเดียวกันกับลูกชายวิ่งเล่นซน เรียกพ่อแม่ได้ แต่ลูกเรากับต้องมานั่งฝึกกิจกรรมคนเดียว น้ำตาคนเป็นพ่อก็แอบซึมๆ เพราะสงสารลูก จบดีกว่าซักจะมาดราม่าอีกแล้วเรา สุดท้ายยังไงความสุขของทุกคนในครอบครัวก็คือความสุขของเรา วันนี้ขอจบโพสต์แต่เพียงเท่านี้ครับ
