Ook al weet ik dat verzekeringsmaatschappijen op geld beluste macht wellustelingen zijn, toch wordt ik regelmatig kwaad op deze instanties en ook op alle behandelaars die zich door deze maatschappijen laat manipuleren.
Gedurende mijn werkzaamheden als coach/trainer heb ik dikwijls gezien hoe verzekeringsmaatschappijen mensen gek kunnen maken. Mensen zijn goed verzekerd maar worden wanneer ze langdurig ziek zijn ( bijvoorbeeld na een ongeval, ongeluk bijv. Whiplash of kanker ) behandeld alsof alle klachten "tussen de oren" zitten.
Ook mensen met een psychiatrische stoornis zijn dikwijls de dupe van het slechte beleid van de verzekeringsmaatschappijen. Bij allang niet alle zorginstellingen wordt jaarlijks zorgverlening ingekocht.
Maar heb je als zorginstelling een contract met een verzekeringsmaatschappij dan moet het wel volgens de hun regels.
Zij kopen bij een zorginstelling de zorgverlening in voor een bepaald bedrag op jaarbasis.
Heeft deze zorginstelling pech en zijn er gedurende het jaar veel clienten van betreffende verzekeringsmaatschappij die hulp nodig hebben, dan kan het zijn dat het budget op is en dat een psychiatrische client die zich meldt omdat deze er ernstig aan toe is en echt hulp nodig heeft (client is al bekend bij de zorginstelling) wordt afgewezen. Client kan 4 maanden wachten omdat dan het nieuwe jaar met nieuw budget gestart wordt.
Ik heb dit verschillende keren meegemaakt. Schandalig vind ik dat.
Ook worden clienten met wat moeilijk definieerbare klachten zoals Whiplash, Fibromialgie of Burn Out dikwijls niet serieus genomen. De clienten zelf werken keihard aan verbetering, lopen diversen instanties af omdat sommige behandelingen tot een bepaalde grens binnen het ziektebeeld herstellend werken en daarna hebben ze een follow up nodig bij een andere behandelaar. Zij willen vooruit. Contract of niet met hun verzekeringsmaatschappij dan maar betalen. Menigeen betaald zich blauw en moet hier zelfs een lening voor afsluiten,
Dit is hard werken.
Door de verzekeringsmaatschappijen en ook door verzekeringsartsen van de UWV worden zij hierin niet beloond.
Nee...sterker nog...zij willen deze strijd naar verbetering niet horen en ook niet weten wat de clienten niet meer kunnen. Nee..wat kun je wel?
En dan kun je in hun ogen ERG VEEL
De beslissers kennen de dagelijkse patronen van client niet. Verdiepen zich niet in de strijd die er geleverd wordt om nog enigszins van iedere dag een prettig dag te maken.
Nee...in 45 minuten heeft de arts alleen maar gedachten "hoe krijg ik de client onder de 35 procent afgekeurd". Dan hoeft de UWV of een verzekeringsmaatschappij van een ondernemer/ ZZper niet of nauwelijks te betalen. Als het de verzekeringsmaatschappij maar niks kost.
En hoe de client het oplost ...ach dat is hun probleem.
Dat is Nederland
In mijn blog ga ik nog nader in op een case over Whiplash. Voor diegene die zelf een Whiplash hebben en/of hier prive of op het werk mee te maken heeft kan het interessant zijn.