ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြအမ်ားစုဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေဒသအလိုက္ စရိုက္မ်ိဳးစံု ေျပာင္းလဲ ေနလာၾကသည္။ ေကာင္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေပါက္ပြားလာတဲ့ သူေတြဟာ လူေကာင္းစရိုက္ေတြနဲ႔ လူေတာတိုးလာၾကသလို စရိုက္ဆန္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေပါက္ပြားလာတဲ့ သူေတြကေတာ့ မေကာင္းစရိုက္ေတြနဲ႔ လူေတာတိုးလာၾကမွာ လူတိုင္းသိမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျပာင္းအလဲေအာက္မွာ ဦးညႊတ္မေနဘဲ ပင္ကိုယ္ စရိုက္ေတြနဲ႔သာ ျဖစ္တည္လာၾကတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အနည္းစုသာျဖစ္သည္။ တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုတဲ့ စကားပံုဟာ အေၾကာင္းမဲ့ ေပၚလာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔စရိုက္က ပတ္ဝန္းက်င္အလိုက္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္တည္လာတယ္ဆိုတာကို မီးေမာင္းထိုးျပဖို႔ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ စကားပံုတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ တံငါသည္ရြာက ထြက္တဲ့သူဟာ တံငါစရိုက္ပါလာသလို မုဆိုးနဲ႔ အေနနီးသူမွာ မုဆိုးစရိုက္ေတြ ပါလာမယ္ဆိုတာ ေျပာဖို႔မလိုေအာင္ မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ၿပီး ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ သံုးသပ္တတ္ဖို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္က်င္က ကိုယ့္ဘဝကို တြန္းတင္မဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္လား ေအာက္ဆံုးကို ဆြဲခ်မဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္လားဆိုတာ ေသခ်ာသံုးသပ္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က လူ႔ဘဝကို တြန္းတင္ႏိုင္သလို ဆြဲခ်ႏိုင္တာ သတိမူမိၾကမွာပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ နည္းနည္း သိလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါမယ္။ ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ နည္းနည္း ေလပြားၾကည့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားပံု ၂ခုနဲ႔ ေျပာျပမယ္ဗ်ာ။ ပထမ စကားပံုကေတာ့ ✴တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္ နဲ႔ ဒုတိယ စကားပံုက ✴ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္း ဆိုတဲ့ စကားပံုေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။ စကားပံု ထြင္တဲ့သူ ႏွစ္ဦးဟာ ရန္ဘက္ေတြမ်ားလားလို႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္က ေျပာင္းခိုင္းတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က မေျပာင္းခိုင္းဘူး။ တစ္ေယာက္က ေျပာင္းရင္ စီးပြားျဖစ္မယ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေျပာင္းရင္ ေသမယ္တဲ့။ ဘာသေဘာလဲေပါ့ ေတြးၿပီေလ။ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကားပံု ႏွစ္ခုလံုးရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က လူ႔ဘဝတိုးတက္မႈနဲ႔ ဆုတ္ယုတ္မႈကို ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ဖန္တီးေပးတယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ စကားပံု ႏွစ္ခုကို ေပါင္းၿပီး ဆင္ျခင္ေတြးေတာၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို သံုးသပ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က တိုးတက္မႈ ႀကီးပြားမႈကို အားမေပးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ မိမိဘဝတက္လမ္းကို တြန္းတင္ေပးမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေျပာင္းေရြ႕ေနတတ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ မေျပာင္းဘဲ ေပကပ္ေနရင္ေတာ့ တိုးတက္မႈက ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ တစ္ရြာေျပာင္းရင္ သူေကာင္းျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ မိမိေျပာင္းမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လက္ရွိမိမိေနေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ထက္ ပိုၿပီး ဆိုးေနရင္ေတာ့ ဘဝတိုးတက္ဖို႔ေနေနသာသာ လက္ရွိဘဝထက္ကို ဆုတ္ယုတ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မသံုးသပ္တတ္တာပါပဲ။ အဲ့လိုလူကေတာ့ ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းသလို ေနာင္တရသြားႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မိမိျဖစ္တည္လာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က မိမိဘဝကို ဘယ္လို အက်ိဳးျပဳလည္းဆိုတာ ေတြးတတ္ဖို႔လိုတယ္။ အေကာင္းဆံုးေတြ မျဖစ္ေတာင္ အဆိုးဆံုးေတြ ျဖစ္မေနဖို႔လိုတယ္။ အလိုက္ထိုက္ ေျပာင္းသင့္ရင္ ေျပာင္းၿပီး ေနႏိုင္ရမယ္ေလ။ အနီးစပ္ဆံုးပဲ ေျပာၾကည့္ရင္ ရုပ္ရွင္ဝါသနာပါၿပီး ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အစည္းရံုးရွိတဲ့ ရန္ကုန္ကို သြားၾကရစျမဲပဲေလ။ နယ္မွာေနၿပီး ျဖစ္ခ်င္ေနလို႔ မရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိဘဝ တိုးတက္ဖို႔ မိမိေနထိုင္ရာပတ္ဝန္းက်င္ ေျပာင္းသင့္ရင္ ေျပာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္က မိမိဘဝကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲ ေပးတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အရာဆိုတာကို လက္ခံသင့္သလားဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ။
ဤေလာကႀကီးထဲမွာ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္း တစ္ကိုယ္တည္း ဘဝတစ္ေလၽွာက္လံုးကို မျဖတ္သန္းႏိုင္တာ လူတိုင္းအသိပါ။ တစ္ေယာက္တည္း မေနႏိုင္တဲ့ လူသတၱဝါေတြအတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ အေရးပါလာတယ္ အေရးႀကီးလာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထင္ၾကတယ္ ပတ္ဝန္းက်င္က ထမင္းမေကၽြးဘူး၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ေနဖို႔ဝတ္ဖို႔ ဘာမွ မလုပ္ဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လူ႔စရိုက္အတြက္ အရမ္းအေရးပါတယ္။ လူဆိုးေကာ လူေကာင္းေကာ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးဟာ ပတ္ဝန္က်င္က ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ လူအမ်ိဳးစားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
