ခဏေလးပါ
လက္ညိွဳးေတြနဲ႔ အျပစ္လို႔အမည္တပ္
ခါးသီးျခင္းအရသာကို နားနဲ႔ခံၿပီး
ေန႔ရက္ေတြကို အပိုလို႔သတ္မွတ္ရေလာက္ေအာင္
ကိုယ္ခ်င္းမစာတဲ့ ပညာတတ္ႏွလံုးသားမဲ့ေတြၾကားမွာ
ငိုခ်င္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခ် ဒါဟာက်ိန္စာပါကြာလို႔သိခ်ိန္
ခဏေလးပါပဲ။
မဆံုခ်င္ေတာ့တဲ့ မ်က္ရည္မိုးလည္း
သက္ေသေတြပ်ိဳးၿပီး အခက္ေတြစင္ဖို႔
လက္ၾကမ္းကိုမာ ဝမ္းမီးကိုၿမိဳက္
ဒဏ္ရာႀကိမ္ဖန္ေမ့ၿပီး
အခါတစ္ရာမက ႀကိဳးစားလိုက္တယ္
ခဏေလးပါပဲ။
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ပါပဲ
မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္
မဝတဲ့ဝမ္းကို ထမင္းၾကမ္းေတြေလာင္းခ်
ေတာင္းတတဲ့ဘဝအိမ္ အလွဆင္ဖို႔
ေလမိုးေတြၾကားမွာ အုတ္ျမစ္ခ်
မ်က္ရည္ကို ေခါင္းအံုးနဲ႔အေဖာ္ျပဳ
အေျချပဳလိုက္တဲ့ေအာက္ေျခက
ခဏေလးပါပဲ။
ခဏေလးပါပဲ ဆိုၿပီး
မဟားတရား ေပးသြားတဲ့
ေလာကဒဏ္ရာႀကီးႀကီးထဲမွာ
ျခေသ့ၤတစ္ေကာင္ကေတာ့
မာန္ဟုန္အျပည့္နဲ႔ေတာင္ကိုနင္းၿပီး
ေအာက္ျပန္ၾကည့္တယ္...ခဏေလးပါပဲ။
ဘာမထီဘြား