ဆန္စပါး
ခတ္မွီိတိုးတက္ေနတဲ့ ယေန႔ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားပါ စက္မႈ့လယ္ယာအသြင္ကို ကူးေျပာင္းလာခဲ့ပါၿပီ..။ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖိုး အဖြားလက္ထက္ကဆိုရင္ စပါးပင္ကေန လူတိုင္းလူတိုင္းအခုစားသံုးေနၾကတဲ့ ”ဆန္”ကို ရဖို႔အတြက္ ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ားပင္ ေခြၽးဒီးဒီးက်ရံုမ်ွမက၊ ႏြားသန္ႀကီးမ်ားပင္လ်ွင္ ပင္ပန္းၿပီးလဲသြားသည္အထိ ၿကိဳးစား႐ုန္းကန္ၾကရတယ္ဗ်..။
စပါးစၿပီးစိုက္ပ်ိဳးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း ၊ေကာက္စိုက္ ျခင္း ကိုစလုပ္ရတယ္ဗ်...။ မိုးဦးက်တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ လယ္မ်ားကိုစထြန္ၿပီးစပါးစိုက္ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ...။
စပါးစိုက္ပ်ိဳးၿပီး ၃လခြဲ ၄လၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ စပါးေတြရိတ္သိမ္းဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာၿပီေပါ့...။
ဟိုးအရင္ကေန အခုအခ်ိန္ထိေပါ့ဗ်ာ စပါးကိုလူနဲ႔ပဲရိတ္က်တယ္ဗ်...။ကြၽန္ေတာ့တို႔ရြာမွာဆိုရင္ စပါးရိတ္တဲ့အဖြဲ႔ မိန္းကေလးေတြေရာ ေယာက္်ားေလးေတြေရာ ဆယ္ေယာက္တဖြဲ႔ ဆယ့္ငါးေယာက္တဖြဲ႔ ႐ွိျကတယ္ဗ်....။စပါးရိတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ လယ္႐ွင္ႀကီးေတြက စပါးရိတ္သိမ္းတဲ့အဖြဲ႔ေတြကိုငွါးၿပီး ရိတ္သိမ္းၾကရတယ္ဗ်...။
ရိတ္သိမ္းတဲ့ေနရာမွာ တစ္ဧကကို ဘယ္ေလာက္ နွစ္ဧကဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီးေပးရတယ္ေပါ့ဗ်ာ...။ရိတ္သိမ္းမယ္ဆိုရင္ စပါးရိတ္တဲ့အဖြဲရဲ႕ ေန႔လည္စာကို လယ္႐ွင္ႀကီးေတြက ေကြၽးရတာေပါ့။အဲအခ်ိန္ဆိုအလုပ္က ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္တာဗ်...။ရိတ္ၿပီးသား စပါးေတြကို အထံုးေတြထံုးၿပီးမွအိမ္သယ္ရတယ္ဗ်...။ကြၽန္ေတာ္တို႔နယ္ဘက္ကေတာ့ အဲလိုထံုးၿပီးသား အထံုးေတြကို ”ေကာက္လိႈင္းထံုး” လို႔ေခၚၾကတယ္ဗ်..။
အဲေကာက္လိႈင္းထံုးေတြကို အိမ္ကိုသယ္ဖို႔ ႏြားလည္းငွါးရျပန္တယ္ဗ်..။႐ွိ႐ွိတမ်ွလယ္ေတြအကုန္လံုးက ေကာက္လိႈင္းေတြအိမ္ကိုသယ္ရတယ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ..။တခါတေလက်ေတာ႔လည္း လွည္းငွါးကမရနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပဘူးဗ်..။
အရင္ဆံုးေကာက္လိႈင္းေတြသယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ တလင္းလုပ္ရတယ္ဗ်...။တလင္းဆိုတာ ေကာက္လိႈင္းေတြေျမႀကီးေပၚခ်ရင္ စပါးေစ့ေတြနဲ႔ ဖုတ္ေျမေတြနဲ႔ေရာကုန္မွာဆိုးလို႔ ေရျဖန္းၿပီးေျမသိပ္သြားေအာင္ လွည္းနဲ႔ ေကြ႕ပက္ၿပီးေမာင္းရတာေပါ့ဗ်ာ....။ေကာက္လိႈင္းေတြအိမ္ေရာက္ၿပီဆိုရင္လည္း တလင္းထဲမွာ စီစီရီရီေလးျဖစ္ဖို႔ ေကာက္လိႈင္းဆိုင္တယ္ဆိုၿပီးလုပ္ရျပန္ေရာ...။ေန႔က်ေတာ့ ေကာက္လိႈင္းတိုက္ ညေရာက္ရင္ ေကာက္လိႈင္းစီနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အလုပ္႐ႈပ္သလို ေတာ္ေတာ္လဲပင္ပန္းတာေပါ့ဗ်ာ...။
ေကာက္လိႈင္းေတြ အိမ္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ေကာက္လိႈင္းေတြကို ႏြားနဲ႔နယ္ဖို႔ ေကာက္ျပန္႔စီရတယ္ဗ်..။ေကာက္ျပန္႔ဆိုတာေတာ့ ႏြားနဲ႔လွည့္ပတ္နယ္ဖို႔အတြက္ အျပန္႔ေလးျဖစ္ေအာင္ နဲနဲခ်င္းျဖန္႔ထားတာေပါ့ဗ်ာ...။အဲဒိေကာက္ျပန္ကိုမွ ႏြား ႏွစ္ေကာင္၊ သံုးေကာင္၊ ေလးေကာင္ နဲ႔ နယ္ရတာဗ်...။ေကာက္ျပန္႔ကို မနက္ေစာေစာ ေလးနာရီ ေလာက္ကတည္းက စၿပီးနယ္မွ မနက္ဆယ္နာရီေလာက္မွ က်တယ္..။မနက္ေစာေစာ ခ်မ္းကခ်မ္းနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...။ေကာက္ျပန္႔နယ္ၿပီး က်ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲဒီေကာက္ျပန္႔ကို ျဖည္ၿပီး ေနာက္တခါ ႏြားနဲ႔ထပ္နယ္ရတယ္...။ေကာက္ျပန္႔က်သြားၿပီ စပါးေတြ လဲ ကုန္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေကာက္႐ိုးတျခား စပါးတျခားျဖစ္ေအာင္ ေကာက္ဆြေလးနဲ႔ ေကာက္႐ိုးေတြကို သပ္ယူရတယ္ဗ်..။ေကာက္ဆြဆိုတာကေတာ့ တလံေလာက္႐ွည္တဲ့ ဝါးလံုးေသးေသးကို သံေခ်ာင္းေကြးေကြးေလးတပ္ထားတာေပါ့...။
ေကာက္႐ိုးေတြ ကုန္သြားၿပီး စပါးေတြပဲက်န္ေနခဲ့ၿပီဆိုေတာ့မွ စပါးယပ္ျခင္းအလုပ္စလုပ္ရတယ္ဗ်..။စပါးယပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ လူမ်ားမ်ားနဲ႔ စေကာတစ္ခ်ပ္ဆီကိုင္ၿပီး တစ္ေယာက္က စေကာနဲ႔ စပါးသယ္လာၿပီးျဖန္ေပးလိုက္ လွည့္ပတ္ၿပီးယက္လိုက္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ..။စပါးယက္လို႔ၿပီးရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခါစားသံုးဖို႔အတြက္ ဆန္ကိုရ႐ွိဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားပါၿပီခင္ဗ်ာ...။
ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ စပါးကိုရ႐ွိဖို႔ ေတာင္သူႀကီးမ်ားမွာ အဲလိုပဲ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံျပီးအဆင့္ဆင့္ လုပ္ၾကရတာေပါ့ဗ်ာ...။အခုအခ်ိန္ထိလဲ အဲလိုလုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား႐ွိေနၾကပါေသးတယ္...။
အခု စက္မႈ့လယ္ယာေတြတိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ႀကီးဟာ ေတာင္သူႀကီးေတြအတြက္ သိပ္ကိုအက်ိဳးသက္ေရာက္ေစပါတယ္...။ စပါးရိတ္ခ်ိန္မွာဆို ဟိုးအရင္ကလို စပါးပင္ကေန စပါးသန္႔သန္႔ေလးရဖို႔ အခ်ိန္ သံုးလ ေလးလ ေပးျပီး အပင္ပန္းဆင္းရဲခံစရာမလိုေတာ့ဘူဗ်..။ရိတ္သိမ္းေခြၽေလွ့စက္ႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာင္သူႀကီးေတြလက္ထဲ ေပါက္ေရာက္လာတာ သိပ္ကိုအဆင္ေျပတာေပါ့ဗ်ာ..။ 
ဟိုအရင္ကလို အလုပ္သမားမ်ားမ်ား႐ွာစရာမလိုဘူး.၊အလုပ္သမားငွါးမရလို႔လဲ စိတ္ညစ္စရာမလိုေတာ့ဘူးဗ်..။အခ်ိန္ကုန္သက္သာတယ္..။လူပင္ပန္းသက္သာတယ္..။ေငြကုန္သက္သာလာတယ္..။စပါးကိုလဲ နာရီဝက္မၾကာ လုပ္ေဆာင္ေပးတယ္...။စပါးအိပ္ေတြကို အိမ္တိုက္ဖို႔အတြက္ပဲ လုပ္ရေတာ့တာဗ်...။ေတာင္သူႀကီးေတြအတြက္ေတာ့ သိ္ပ္ကိုအဆင္ေျပေစတာေပါ့..။စက္မႈ့လယ္ယာ အျဖစ္ကူးေျပာင္းလာခ်င္းဟာ ေတာင္းသူႀကီးေတြအတြက္ သိပ္ကိုအဆင္ေျပသလို ေနာက္ေနာင္လဲ လယ္ေတြ ယာေတြကို စိုက္ပ်ိဳးဖို႔အတြက္ အားအင္ေတြျဖစ္ေစပါတယ္...။အခုလိုသာ ေနာက္ေနာင္လဲ စက္မႈ့လယ္ယာပစၥည္းေတြတီထြင္တိုးတက္ၿပီး ေတာင္သူႀကီးေတြအတြက္အဆင္ေျပေနရင္ ေတာင္သူႀကီးေတြဟာ ေတာင္သူႀကီးေတြပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ ။ဘယ္ေတာ့မွ သူတို႔လယ္ယာလုပ္ငန္းကိုစြန္႔သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး....။
MSC:078
written by htetlinaungg