Z jednej strony jest to książka o mordercy. Z drugiej natomiast o "geniuszu zapachu", który nie cofnie się przed niczym, by stworzyć najwspanialszą woń na świecie.
Źródło: http://www.empik.com
Bez wątpienia Jan Baptysta Grenouille to bohater tragiczny. Już same okoliczności jego narodzin zwiastują raczej nędzny żywot. Jednak dla niego największą tragedią jest nieposiadanie własnego zapachu. Hmm, niektórzy mogą się dziwić co w tym takiego strasznego. Dla przeciętnego człowieka zapewne to nie byłby życiowy dramat, ale dla faceta obdarzonego najczulszym zmysłem powonienia, życie bez własnego zapachu to istna katorga.
Książka jest naprawdę dobra, chociaż trochę "dziwna". Mamy tutaj mieszankę piękna i brzydoty, wspaniałości i ohydy. Raz wędrujemy z bohaterem przez rynsztoki, by później kosztować większego luksusu i komfortu. Jednak samemu trzeba się przekonać czy dziwność tej pozycji przyciągnie czy raczej odstraszy od jej lektury. Na pewno powinna spodobać się tym, którzy lubią klimat XVIII-wiecznej Francji, a zwłaszcza zachwycają się Paryżem.
Sam finał historii natomiast "ryję banię". Mi to zakończenie się bardzo podobało, aczkolwiek dla niektórych znajomych było zbyt odważne, a dla innych absurdalne. No cóż, kwestia gustu...
Wspomnę jeszcze, że autor za sprzedanie praw autorskich do swego dzieła otrzymał około 10 milionów euro. Na tym przykładzie dobrze widać, że można zostać milionerem przez napisanie i wydanie nawet tylko jednej książki.
Zapraszam na mojego bloga: http://zkusiorabani.pl/
oraz do polubienia strony na FB: https://www.facebook.com/zkusiorabani/
A co Wy myślicie o tej książce i/lub ekranizacji? Piszcie śmiało w komentarzach :)