Życie...
Mam 19 lat, teoretycznie przeżyłem już ~1/4 swojego życia (zakładając, że średnia w Polsce to ok. 74 lata). Wydaje się, że zostało mi dość mało "czasu", ale trzeba też wspomnieć o tym od kiedy posiadam świadomość, że żyje. Najprawdopodobniej jest to rok, w którym miałem 8 lat, naprawdę nie pamiętam, co się działo przed tym wiekiem. Więc jak by nie patrzeć, pamiętam tylko 11 lat swojego życia, a dokładniej najlepsze i najgorsze wspomnienia. Wspomnienia jakby nie patrzeć charakteryzują człowieka. One powodują to, że podejmujesz takie decyzje, a nie inne. Hipotetycznie nie ma złych ani dobrych decyzji, ponieważ każda decyzja sprawia, że nie popełnisz tego samego błędu, a przynajmniej starasz się go nie popełnić i się lepiej przygotować, właśnie to się nazywa mądrość (Umiejętność praktycznego wykorzystywania posiadanej wiedzy i doświadczenia czy też inaczej umiejętność podejmowania uzasadnionych decyzji).
Każdy z nas kiedyś zadawał sobie pytania typu: Dlaczego tu jestem?, Jaki mam/y cel?, Co przez to osiągnę?
Według mnie to są własnie najważniejsze pytania w życiu, na które każdy z nas powinien w stanie sobie odpowiedzieć. Nie bez powodu ustawiłem je w takiej kolejności a nie innej.
Na pewno parę osób odpowie inaczej, rozumiem, każdy ma prawo do własnego zdania ( Zachęcam do dyskusji w komentarzach i odpowiedzenia na pytania ;D ).
Moje odpowiedzi
| Pytanie | Odpowiedź |
|---|---|
| Dlaczego tu jestem? | W końcu z pewnego powodu żyję, więc chyba muszę osiągnąć jakiś cel w życiu jak każdy z nas. |
| Jaki mam/y cel? | Dążyć nieustannie do spełnienia "marzeń" / Szlifować swoje zdolności (Hobby) / Uczyć się nowych rzeczy / Poznawać nowych ludzi / Prościej mówiąc, poznawać Świat. |
| Co przez to osiągnę? | SZCZĘŚCIE. |
Każdy chcę być szczęśliwy, nikogo to chyba nie zaskoczy, ale też każdy napotka jakieś problemy na swojej drodze życia, choć nie koniecznie są spowodowane przez nas, często powodują, że się poddajemy i według mnie, trochę dobrze, przez to zadajemy sobie właśnie takie pytania którę nas budują i zmuszają do szukania pomocy u bliskich/znajomych... Może nie każdy się zgodzi, ale to właśnie dzięki temu poznajemy się bardziej, tylko w tym momencie każdy człowiek porozmawia szczerze (jesli normalnie nie może), przestanie myśleć o sobie i pomoże drugiemu człowiekowi na tyle ile to możliwe.