W 1862 roku przyszedł na świat młodszy brat Georgesa-Pierre'a Francois Gabriel, który zmarł w wieku sześciu lat. Georges-Pierre pozostał w domu po jego śmierci właściwie sam, starsze rodzeństwo żyło już swoim własnym życiem. W dzieciństwie przeżył jeszcze jedno wydarzenie, które nie mogło nie pozostawić śladu w jego psychice. Gdy miał dwanaście lat Komuna Paryska zmusiła jego rodzinę do ucieczki i schronienia się w Fontainebleau.
Georges Seurat, Motyw architektoniczny: podwójny ornament kwiatowy, ok. 1875, MET
Wuj ze strony matki, Paul Haumonté-Faivre, właściciel sklepu z galanterią, a zarazem malarz amator, namawiał młodego Gerogesa-Pierre'a do zainteresowania się malarstwem. W trakcie nauki w liceum, nota bene zmieniał szkoły kilkakrotnie, Seurat zaczął uczęszczać na zajęcia rysunku w szkole miejskiej przy ulicy rue des Petits-Hôtels, które prowadził hołdujący akademickim zasadom rzeźbiarz Justin Lequien syn. Wczesne szkice z gipsów i litografowanych wzorów, jakie tam wykonywał świadczą o pełnym podporządkowaniu zasadom akademickiego rysunku i dążeniu do perfekcji. Jeden z nich przedstawia leżącą postać Ilisosa z Partenonu.
Georges Seurat, Studium postaci Ilisosa z Partenonu, 1875, Luwr
W szkole miejskiej poznał Edmonda Aman-Jeana, późniejszego malarza nastrojowych symbolistycznych portretów kobiecych. Wspominał on później ówczesne zainteresowania Seurata Ingresem i literaturą naturalistyczną. Ingres, pozostając wzorem dla artystów akademickich, nie był bynajmniej wówczas odrzucany przez twórców nowoczesnych.
Jean-Auguste-Dominique Ingres, Odyseusz, 1850, muzeum w Lyonie
Niewiele wiadomo o początkach twórczości Seurata. W pozostałych po nim papierach znalazły się interesujące zapiski z wypowiedzi Corota które, według Fénéona, ojciec Seurata otrzymał od malarza Julesa Aviat 27 października 1875. Ojciec artysty zainteresował się nimi w związku z rozpoczęciem nauki malarstwa przez syna. W przepisanym przez Seurata fragmencie Corot pisał o swojej technice, o tym, że malując obraz, pracował nad całą powierzchnią jednocześnie. Wspominał o pierwszeństwie tonu przed barwą w procesie powstawania dzieła, i o tym że to ton decyduje o wartości obrazu a nie barwa. Seurat bez wątpienia poważnie traktował rady starego mistrza, mimo że na pierwszy rzut oka można sądzić, że barwa odgrywa większą rolę w jego dziele niż ton.
Jean-Baptiste-Camille Corot, Wspomnienie Coubron, 1872, Szépművészeti Múzeum w Budapeszcie
George Seurat - Zanim powstał pierwszy obraz (1)
Georges Seurat - Dzieciństwo i szkoła (2)
Georges Seurat - Aman-Jean o Seuracie (3)
Georges Seurat - Debiut na Salonie (4)
Georges Seurat - Puvis de Chavannes (5)
Georges Seurat - akademicy i impresjoniści (6)