Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.
List do Efezjan 4,32
Pastor Richard Wurmbrand opowiadał o Dymitrze — pewnym kaznodziei z Rumunii. Z powodu wiary w Chrystusa komuniści zamknęli go w więzieniu. Tam okrutny strażnik maltretował uwięzionego tak, że z powodu uszkodzenia rdzenia kręgowego Dymitr został obezwładniony i nie potrafił poruszać rękami. Długie lata leżał w swojej celi, gdzie nikt się o niego należycie nie troszczył ani go nie pielęgnował. Jego towarzysze byli na zewnątrz i musieli wykonywać przymusową pracę.
Kiedy w 1989 roku nastąpiła polityczna zmiana, Dymitr został uwolniony i mógł powrócić do swojej rodziny. Pewnego dnia ktoś zapukał do jego domu. U drzwi stał właśnie ten komunista, który zniszczył zdrowie Dymitra w więzieniu. Jedyne słowa, na które zdołał się zdobyć, brzmiały:
Dymitrze, nie łudź się, że przyszedłem prosić cię o przebaczenie. Tego, co uczyniłem nie da się przebaczyć, zarówno na ziemi jak i w niebie. Nie jesteś też jedynym, którego tak torturowałem, Nie możesz mi przebczyć, nikt nie może mi przebaczyć - również Bóg. Moje przestępstwo jest zbyt wielkie. Przyszedłem jedynie powiedzieć, że jest mi niezmiernie przykro za to co uczyniłem.
Na te słowa Dymitr odpowiedział:
Przez wszystkie te lata nigdy nie żałowałem tak mocno jak dzisiaj, że nie mogę poruszać ramionami. Tak bardzo chciałbym je wyciągnąć iobjąć ciebie nimi. Od lat modlę się za tobą każdego dnia. Kocham cię z całego serca, a również przebaczyłem ci to, co uczyniłeś!
Z jednej strony ów komunista miał rację mówiąc, że nie jesteśmy w stanie sami z siebie zdobyć się na siły, aby przebaczyć. Cóż dopiero naszym największym wrogom! Jednak możemy otrzymać tę siłę od Boga, jeśli sami przeżyliśmy Jego przebaczenie.
Zajrzyj --> Ewangelia Łukasza 20, 15