Bijąc się z własnymi myślami,
wracałem pamięcią do czasu gdy nasza miłość kwitła.
Niczym nie zmącona fala bezkresnej euforii
przepełniała moje serce kiedy była obok...
Świat w mgnieniu oka zatrzymał się by oddać nam najlepsze z doznań.
Doznanie miłości.
Nie czułem nic prócz pragnienia by znów mieć ją blisko,
chciałem tylko wrócić jak najszybciej!
Jak najszybciej wtulić się w jej utęsknione ramiona.
Chciałem już tylko patrzeć w jej przepełnione miłością brązowe oczy,
spoglądać na uśmiech, który jeszcze do niedawna
mogłem ujrzeć tylko w snach.
Chciałem tego tak bardzo,
że zapomniałem już dlaczego się rozstaliśmy.
Zapomniałem jak bardzo mnie to wszystko bolało.
Zapomniałem o swojej żonie,
z którą przecież tak wiele mnie łączyło!
Zapomniałem!
Bo moje serce już wtedy wiedziało!
Wiedziało, że każdy zasługuje na drugą szansę!
Dotarło do mnie, że nigdy sobie nie daruje jeśli nie spróbuje jeszcze raz!
Im dłużej o niej myślałem moje uczucia rozbudzały się na nowo!
Uświadomiłem sobie,
że nigdy nie przestałem jej kochać!
Poczułem się tak jak wtedy gdy pierwszy raz ją ujrzałem!
Ale czy to w ogóle możliwe?
Czy to możliwe by po tylu latach znów to poczuć?
Bez końca zadawałem sobie to pytanie,
lecz pomimo braku odpowiedzi...
Zagłębiałem się w to wszystko coraz bardziej...
Coraz bardziej pragnąłem by poprostu znów była!
