Dziś pora zaprezentować chleb na zakwasie. Zakwas żytni zaprowadziłam we wrześniu zeszłego roku. Nie jest to jakiś bardzo "dorosły" zakwas, ale jak na nastolatka całkiem skłonny do współpracy. Tym razem przez nieprzewidziane okoliczności został wyjęty z lodówki około 48 godzin przed pieczeniem i był dokarmiony dwukrotnie. Miał być zwyczajnie - jeden raz, ale sytuacja życiowa spowodowała odłożenie robienia ciasta o jedną dobę.
Tak czy owak - przed wzięciem się do roboty trzeba mieć w słoju pachnący i bąbelkujący zakwas - wesoły i ruchliwy.
Zostałam tym razem poproszona o upieczenie podłużnego bochenka, zapewne pokażę też kiedyś okrągłe.
Przepis prosty - jak to zwykle z chlebem. Dodatki wygrzebane z szafki.
100 g zakwasu (dałam 5 łyżek bez czubatości), 55 dag mąki pszennej typ 650 (babuni), łyżka soli, 400 ml letniej wody, 2 łyżki siemienia lnianego, 2 łyżki sezamu łuskanego (to do ciasta) i trochę płatków owsianych i sezamu do posypania po wierzchu.
Ciasto najpierw zamieszałam łyżką (widać na powyższym zdjęciu, a obok stoi pozostały zakwas), a potem wyrabiałam chwilę ręcznie. Ciasto jest bardzo miłe w dotyku i wyraźnie można wyczuć, kiedy uzyskuje potrzebną elastyczność i konsystencję.
Rozciągnęłam wyrobione ciasto do rynienki. Do takiej objętości ciasta przydałaby się jakaś pośredniej długości, bo z mojej krótkiej bochenki zanadto wyłażą górą, a z tej długiej z kolei są minimalnie za niskie.
Ponieważ lubię zostawiać ciasta do rośnięcia na noc (nie niecierpliwię się i nie zaglądam, tylko śpię), to i z tym chlebem tak zrobiłam. Zawinęłam rynienkę w folię spożywczą i stała sobie do rana w sąsiedztwie grzejnika lekko grzejącego (na jedynkę jest nastawiony). Rano ciasta było dość. Chleb na zakwasie już za wiele w piekarniku nie rośnie, więc po wyrastaniu powinien już mieć kształt z grubsza docelowy. Leciutko zwilżyłam powierzchnię i posypałam płatkami owsianymi i sezamem.
Piekarnik nagrzany do 200 stopni z naczynkiem z wodą. Pierwsze 25 minut chleb był pieczony przykryty folią, kolejne 25 minut bez. Wystudzony na kratce i gotowy do krojenia.
Zważony po upieczeniu - 865 g. 34 cm długości, 8 cm wysokości (za długa rynienka).Miąższ przyjemny, z miejscami sporymi oczkami, zapach mój ulubiony - "zakwasowy". Świeżość zachował przez minimum 4 dni, dalsze badania były niemożliwe z powodu zjedzenia obiektu.
Miłośnikom chlebów białych drożdżowych polecam przepis z wykorzystaniem naczynia żaroodpornego. Dzisiejszy poranny chlebek z tego przepisu (z dodatkiem szczypty tymianku) prezentuje się tak:
To już druga malutka modyfikacja podstawowego przepisu. W tej wersji był również chleb cebulowy. Pomimo użycia naczynia żaroodpornego i przykrywania w pierwszej fazie pieczenia, rekomenduję umieszczanie w piekarniku naczynka z wodą - lepsze chleby wychodzą. :)