Ατέλειωτα βράδια μας έβρισκαν να καθόμαστε σ αυτά τα τειχάκια πιτσιρίκια ...και να μιλάμε για φαντάσματα.
Τότε δεν ξέραμε πως μεγαλώναμε τους φόβους μας και τον κόσμο μας τον κάναμε ανυπόφορο.
Τότε δεν ξέραμε πως ήμαστε οι σκηνοθέτες και οι ηθοποιοί στο δικό μας φοβικό σενάριο!!
Endless evenings found us sitting on the benches of our neighborhood. ... talking about ghosts.
When we were children, you did not tell us how we grow our fears and how these discussions, in a way, have made our world unbearable.
No one told us that we were the directors and actors in our own phobic scenario!!
Steepshot