Dünyadaki konumum bana ait. Bu cümleleri sadece ben yazabilirim. Gözlerim benzersiz, parmak izim benzersiz, dilim benzersiz, renkleri algılayışım benzersiz, aşk tanımım benzersiz. Tanım yaparken kullandığım kelimelerin çağrışımları kişiden kişiye değişiyor, renkleri belki de başka görüyoruz ama hepimizin gördüğü nokta aynı olduğu için o noktadaki renk artık ortak bir ada sahip. Belki benim yeşil gördüğümü annem turuncu görüyordur ama artık onu mavi diye öğrenmişizdir. Belki de bir gün bir araştırma sonucu bize kimsenin mavi, yeşil, sarı vs dediğimiz renkleri kelime karşılığı olan rekle aynı görmediğini açıklayacak.
Neler anlatıyorum? Aslında anlatmıyorum. Kendimden çıkarıyorum. Benden çıktı. Sorumluluğuktan kaçıyorum. Bu yüzden her gün. Her gün evet. Kısa keseyim de kahvem soğumasın.