ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက သိပ္ကိုလွပတဲ့ ေတာအုပ္ေလးတစ္ခု႐ွိသတဲ့။အဲဒီေတာအုပ္ေလးမွာ ခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူးလို႔ ေခၚတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ သစ္ပင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးလည္း႐ွိၾကတယ္။ခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူးတို႔ သစ္ပင္ညီအစ္ကိုမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္လည္း ႐ွိၾကတယ္။ ယုန္မိသားစုေတြရယ္၊ ေမ်ာက္အုပ္စုေတြရယ္၊ ငွက္ေလးေတြနဲ႔ ဝက္ဝံမိသားစုေတြ၊ ပညာ႐ွိဝံပုေလြ အိုႀကီးတို႔က ကသစ္ပင္ညီအစ္ကို ေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေတာအုပ္ထဲကို သစ္ပင္ခုတ္ဖို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့သစ္ခုတ္သမားက ခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူး တို႔ကို အပင္ႀကီးမ်ိဳး အပင္ေကာင္းဆိုၿပီး ခုတ္ဖို႔ႀကံ႐ြယ္ေနတာကို သစ္ေတာ့ သစ္ပင္ညီအစ္ကို ကသူတိုု႔ဆီမွာ ခိုနားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကို ထြက္ေျပးခိုင္းတယ္။ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြတစ္ေယာက္မွ ထြက္မေျပးခဲ့ပါဘူး။သစ္ပင္ညီအကို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ငါတို႔ကို အစာေတြေပးတယ္…သန္႔႐ွင္းတဲ့ေလေတြေပးတယ္…ခိုနားဖို႔အရိပ္ေပးတယ္ေလ..အႏၱရာယ္ေတြ႕လည္း မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငါတို႔မစြန္႔ပစ္ထားရက္ပါဘူးခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူးတို႔ သစ္ပင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ကို ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၿပီး သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မွာ အကုန္လံုးကို ပုန္းခိုင္းခဲ့တယ္။သစ္ခုတ္သမားကလည္း ခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူးတို႔သစ္ပင္ကိုပဲ ခုတ္ဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းသစ္ပင္အနား နီးကပ္လာေတာ့တာေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပညာ႐ွိဝံပုေလြက တိရိစာၦန္ေတြအားလံုးစုၿပီးေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ဖို ႔ တိုင္ပင္လိုက္တယ္။ ေမ်ာက္တစ္အုပ္ကိုေတာ့ သစ္ခုတ္သမားလာတဲ့အခ်ိန္ ခုန္အုပ္ခိုင္းတယ္။ ငွက္တစ္သိိုက္ကိုေတာ့ ထိုးဆိတ္ခိုင္းတယ္၊ ယုန္ေတြကိုေတာ့ ေဘးပတ္လည္ကေန ဝိုင္းၿပီးလွန္႔ခိုင္းလို္က္ဖို႔ နဲ႔ ဝက္ဝံေတြကိုေတာ့ ေဘးကေနဟိန္းေဟာက္ဖို႔ အစီအစဥ္ဆြဲလုိက္ၾကတယ္။တိရိစာၦန္ေလးေတြအားလံုးစုစု႐ံုး႐ံုးနဲ႔ သစ္ခုတ္သမားကိုတိုက္ခိုက္ဖို႔ အတြက္ျပင္ဆင္ၿပီးအခုလုပ္႐ႈပ္ ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ပညာ႐ွိဝံပုေလြအိုႀကီးက ျခေသၤ့ဘုရင္ႀကီးဆီသြားၿပီး အေၾကာင္းစံုေျပာျပၿပီးအကူအညီ ေတာင္းေတာ့ ေတာဘုရင္ျခေသၤ့မင္းက ထြက္လာၿပီး သစ္ခုတ္သမားၾကားေအာင္ ဟိန္းေဟာက္သံအက်ယ္ႀကီး ျပဳလုပ္သတဲ့..သစ္ခုတ္သမားလည္း ျခေသၤ့ႀကီးအသံၾကားေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ၿပီးထြက္ေျပးသြားလို႔ ခ်င္တူးနဲ႔ပင္တူးတို႔ သစ္ပင္ေတြလည္း အသက္အႏၱရာယ္ကေနလြတ္ေျမာက္ခြင့္ရခဲ့ၾကတယ္။ေတာဘုရင္ကိုလည္း သစ္ပင္ညီအစ္ကိုက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔မိတ္ေဆြ တိရိစာၦန္ေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေတာထဲမွာေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့ၾကပါတယ္။သက္႐ွိေတြဟာ သဘာဝတရားႀကီးကို အခ်င္းခ်င္းမွီခိုၿပီး အသက္႐ွင္ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ သဘာဝတရားႀကီး ပ်က္စီးရင္ သက္႐ွိေတြလည္း သက္ဆိုးမ႐ွည္ႏိုင္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္သဘာဝတရားႀကီးကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးထိန္းသိမ္းၾကဖို႔ အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။
