NP 4835i ဆိုတဲ့ မိတၱဴစက္ေလးေပါ့ ကၽြန္ေတာ့ဘဝကိုအေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲေအာင္ သူေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တာေလ
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကေပါ့ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္ေက်ာင္းဖြင့္ရန္မေသခ်ာတဲ့အခ်ိန္ အေဖက သားေရ မင္းဒီအတိုင္းမေနနဲ႔ လက္မႈပညာတခုရွာကြာလို႔ေျပာတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို မအူအလည္နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။ တာေမြေစ်းနားက အစ္မရဲ႕ဆိုင္မွာအလုပ္ဝင္လုပ္ေတာ့ မိတၱဴစက္ကိုင္ခိုင္းတယ္။ ဘယ္လိုကူးရမယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မသိေတာ့ အသံုးျပဳပံုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေပးတယ္ အဂၤလိပ္လိုေတြေရးထားတယ္ မဖတ္တတ္ဖတ္တတ္နဲ႔ႀကိဳးစားလုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္အေတြ႕အၾကံဳေလးနဲ႔ အဲ့ဒိအခ်ိန္က စစ္ေတာင္းစကၠဴဆိုတာနဲ႔ကူးရတာဗ် မနက္ဆို ဆံပင္အပူေပးတဲ့ဟဲဒ႐ိုင္ရာနဲ႔ စကၠဴကိုအပူေပး စက္ထဲက ပံုရိပ္ေဖာ္တဲ့အပိုင္းေတြကိုလည္းအပူေပးရတာေပါ့ဗ်ာ
အဆိုးဆံုးက မွတ္ပံုတင္မိတၱဴကူးတာပဲဗ် တခါမွမကူးဖူးတဲ့သူဆိုေတာ့ တထပ္တည္းက်ေအာင္ေက်ာကပ္ဖို႔ စကၠဴေတြမနည္းပ်က္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ
အဲ့ဒိစကၠဴအပ်က္ခံၿပီးလုပ္ခဲ့ေတာ့ Legal စကၠဴကို (၃) ပိုင္းပိုင္းလိုက္ေတာ့ ၁၁.၅ စင္တီမီတာအရြယ္စကၠဴနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ကူးတတ္သြားေရာဗ်
အစကေတာ့ စကၠဴေတြပ်က္ေတာ့ ပိုင္ရွင္ကစိတ္ဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ
တကယ္လည္းကူးတတ္ေရာ စကၠဴတစ္ရြက္ကို မွတ္ပံုတင္ ၉ ခုေလာက္ရေတာ့ စကၠဴတစ္ရြက္႐ိုက္ခထက္ပိုက်န္ေတာ့ သူတို႔ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးေပါ့ဗ်ာ အဲ့ဒိအခ်ိန္က စက္ပ်က္ရင္ ျပင္တဲ့စရာကရွားေတာ့ စက္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္သြားၿပီးေလ့လာရတယ္ေလ
ညဖက္ဆိုင္ပိတ္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေျပးရေသးတာဗ် ဒိအျပင္ အဲ့ဒိဆိုင္က ဓါတ္ပံုပါကူးေတာ့ ဓါတ္ပံုစက္ပါကိုင္တတ္ၿပီး ဓါတ္ပံုကူးတာပါ ေလ့လာျဖစ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႔ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေမ့ဆီမွာ ကူလုပ္ေပးမယ့္သူမရွိတာရယ္ ေက်ာင္းတတ္ဖို႔ကိစၥေလးေတြေပၚလာေတာ့ ေမြးရပ္ေျမ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ျပန္ေရာက္ေတာ့အေမ့ကိုကူ အေဝးသင္တက္နဲ႔ ဒိျပင္ ဂ်ီတီစီ ေက်ာင္းကလည္းဖြင့္ေတာ့ အားရတယ္မရွိပါဘူးဗ်ာ။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေက်ာင္းသြားရင္းလမ္းမွာ ဆိုင္ခန္းေလးေတြေဆာက္ေနတာျမင္ေတာ့ စံုစမ္းၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ။ တတ္ႏိုင္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ တစ္ခန္းကို ငါးသိန္းတဲ့ဗ်ာ မိသားစုငါးေယာက္ လမ္းေဘးအေၾကာ္ဆိုင္ဖြင့္ေနတဲ့သူက ဘယ္လိုတတ္ႏိုင္ပါ့မလည္းဗ်ာ။ သို႔ေပမယ့္ ေရာင္းဖို႔အခန္းေတာ့မက်န္ေတာ့ဘူးတဲ့ ငွားဖို႔ေတာ့က်န္တယ္ဆိုေတာ့ ပိုင္ရွင္ကအသိျဖစ္ေနပါေလေရာ ဒါနဲ႔ဘယ္ေစ်းလည္းဘာလဲေပါ့ တစ္လ ၁၅၀၀၀ တဲ့ဗ်ာ အားပါးပါး တတ္ႏိုင္ဘူးရယ္။
သို႔ေပမယ့္ အေဒၚကိုအပူကပ္ေတာ့ လာယူ ၅ သိန္းရမယ္တဲ့ဗ်ာ ဒါနဲ႔အေဖ့ကိုေျပာေတာ့ သားရယ္ သားကိုပညာတတ္ေစခ်င္လို႔ ေက်ာင္းထားတာကြယ္ အေဖတို႔က ဒါေတြေတာ့နားမလည္ဘူး သားလုပ္ခ်င္သပဆို ေက်ာင္းထြက္မွရမွာတဲ့ဗ်ာ ဒါနဲ႔ တစ္ညလံုးစဥ္းစားခန္းဖြင့္ရသေပါ့ တြက္ရခ်က္ရနဲ႔ မိုးလင္းေရာ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းသြားတတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို နက္ျဖန္မွ ငါေက်ာင္းတတ္ရင္ ငါေက်ာင္းထြက္ၿပီလို႔မွတ္ေပေတာ့လို႔ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ခရီးသြားဖို႔လုပ္ရကိုင္ရနဲ႔ ေနာက္တေန႔မနက္ မိဘေတြကိုကန္ေတာ့ၿပီး ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို တက္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိတၱဴစက္သြားဝယ္ဖို႔သြားတာ ေရာင္နီထြန္းဆိုတဲ့ ဆိုင္က ့ဒိေန႔မွ ပိတ္ထားတယ္ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ကိုနီနီထြန္း မဂၤလာေဆာင္ရွိလိုတဲ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပါ တစ္ပါတ္ေလာက္ေစာင့္ရင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုလွည့္ပတ္ၿပီး ေလ့လာ လုပ္ငန္းတူဆိုင္ေတြဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာေတြကိုေပါ့။ တျခားလိုရမယ္ရ ပလပ္စတစ္ကဒ္ေလာင္းစက္တို႔ စာေရးကိရိယာတို႔ စကၠဴဆိုင္ေတြစံုလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ မွတ္မွတ္ရရပါ (၂၅-၆-၂၀၀၀) ေန႔ေပါ့ေစာေစာထၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားသြားၿပီးဘုရားဖူးၿပီး မနက္ (၉း၃၀) ေလာက္ေပါ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဘားလမ္းက ေရာင္နီထြန္းဆိုင္ေလးကို ေျပးရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိေရာက္ေတာ့ ကိုနီနီထြန္းနဲ႔ေတြ႔ၿပီး စက္၀ယ္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၄) ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ခင္မင္ၿပီးသားျဖစ္ေနေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိေန႔ စက္ေရြးျဖစ္ေတာ့ ယခင္မိတၱဴဆိုင္မွာကိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့ Canon NP 4835i ဆိုတဲ့ မိတၱဴစက္ေလးေရြးျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ေစ်းကလည္း အဲ့ဒိအခ်ိန္က ၃၅၀၀၀၀ ေလာက္တန္တာဗ်။ ပိုင္ရွင္ကိုနီနီထန္းကေတာ့ ေစ်းေလ်ာ့ေပးပါတယ္ ၃၃၅၀၀၀ က်ပ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီစက္က ကာလာတစ္ေရာင္ခ်င္းလည္း ကူးလို႔ရသဗ်။ သူက ေလဆာနဲ႔ပံုရိပ္ခ်ေပးတာဆိုေတာ့ ပံုထြက္ေလးကလည္းအေတာ္ေကာင္းတာ။ စာအုပ္ေတြဘာေတြကူးခ်င္ရင္လည္း ေဘးမွာအမည္းလိုင္းေတြမပါေအာင္ကူးလို႔ရတယ္ေလ။ စာရြက္တစ္ရြက္မွာ ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့အပိုင္းရယ္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အပိုင္းရယ္ ထြင္းၿပီးဆြဲလို႔ရသလို အေရာင္ေလးပါ ကူးလို႔ရေတာ့ အေတာ္အဆင္ေျပတာနဲ႔ ေရြးလိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိေန႔ပဲ စက္ကိုေရြးၿပီး ပုသိမ္ကို သေဘၤာနဲ႔ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ဆို ပုသိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ မိတၱဴစက္ကို အိမ္မွာျဖစ္တယ္ေပါ့။ ေျပာဖို႔က်န္ခဲ့တာတစ္ခုက ဆိုင္ခန္းကိစၥက ပုသိမ္မွာဘာမွဟုတ္တိပတိ မေျပာျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတုန္း ဆိုင္ခန္းငွားျဖစ္မျဖစ္ ဖုနု္းနဲ႔လွမ္းေမးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ယူျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ စက္သြား၀ယ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ အေၾကာင္းျ့ပန္ရတာေပါ့။ ပုသိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဆိုင္ခန္းငွားဖို႔ကိစၥလုပ္ေတာ့ ကိုယ္က မိတၱဴပဲလုပ္တတ္တာေလ စာရိုက္တာ၊ စာကူးစက္ကူးတာေတြက် ကိုယ္က မလုပ္တတ္ဘူးဆိုေတာ့ အစ္ကို၀မ္းကြဲကိုလည္း မင္းက်န္တာလုပ္ ငါက မိတၱဴပဲလုပ္မယ္ဆိုၿပီး အေဖာ္ညွိေတာ့သူက အိအဂ်ိဂ် လုပ္ေကာဗ် ဒါနဲ႔ အစ္ကိုျဖစ္သူကို မင္းမလုပ္ရင္ေန ငါ့ဖာသာငါလုပ္မယ္ဆိုျပန္ေတာ့ လိုက္ဖ်က္တယ္။ ဘယ္ကရမလည္း ကိုယ္ေတြကလည္း ဗူးဆို ဖယံုမသီးတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ တြန္းလုပ္ေတာ့ ဆိုင္ခန္းငွားဖို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီးသြားတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ဆိုတာကလည္း အေတာ္ေလးကို အလုပ္ရႈပ္သားဗ်။ ငွားထားတဲ့ဆိုင္ခန္းေလးတံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မီးခလုတ္ေလး (၁) လံုး၊ ဆိုင္ခန္းအလယ္မ်က္ႏွာက်က္မွာ ၄၀ ၀ပ္ မီးသီးေလးတစ္လံုးပဲပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ဆိုင္လံုး မီးေတြျပန္ဆင္ရေတာ့တယ္။ ဆိုင္ခန္းကိုလည္း ေဆးျပန္သုတ္၊ ၾကမ္းခင္းေတြေရေဆး၊ ဖေယာင္းပုဆိုးခင္း၊ စာေရးကိရိယာေတြထည့္ဖို႔ ဗီဒို၀ယ္၊ ေကာင္တာခုံ၀ယ္၊ မီးအားျမွင့္စက္၀ယ္၊ စံုလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ အေဒၚ့ဆီကေခ်းထားတဲ့ (၅) သိန္းလည္းကုန္တာေပါ့။ အေမကလည္း အေအးေလးပါထည့္ေရာင္းပါလားဆိုၿပီး ေရခဲေသတၱာေလး (၁) လံုး၀ယ္ေပးတယ္။ ဒီဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔လုပ္ေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ မိသားစုစံုစံုလင္လင္ အေဖ၊ အေမရယ္၊ ကိုယ္ရယ္၊ ညီမ (၂) ေယာက္ရယ္ ဒီတခါေတာ့ တက္ညီလက္ညီလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေလး သတိရမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ (၁-၆-၂၀၀၀) ေန႔မွာ ဆိုင္ခန္းစဖြင့္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ဆိုင္ဖြင့္တဲ့ေန႔ေပါ့ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္အထိ တစ္ေန႔လံုးမွ ၅၇၅ က်ပ္ ရတယ္။ ရံႈးတာေပါ့ေနာ္ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္ခန္းလခေက်လို႔ ေက်နပ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယေန႔ကေတာ့ ၁၇၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္ ၀မ္းသာရၿပီေလ။ ဇူလိုင္လေလာက္က်ေတာ့ မိတၱဴ၊ စာေရးကိရိယာ၊ အေအးနဲ႔ခ်ည္းမျဖစ္ဘူး ကြန္ပ်ဴတာေလးပါ၀ယ္အံုးမွပါဆိုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးရယ္ ပရင္တာတစ္လံုးရယ္ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၇-၉၈ ေလာက္ကသင္တန္းတက္ထားခဲ့တာ အခုအခ်ိန္က်ေတာ့ အေတာ္ေလးကို ကင္းကြာေနေတာ့ အေတာ္ေလး ျပန္ေလ့က်င့္ရတယ္။ ရံုးစာဆိုတာ နားမလည္ေတာ့ ရံုးကသူေတြကိုအကူအညီေတာင္း ဘယ္လိုစာစီရတယ္ ေဘး၊ ဘယ္ညာ ဘယ္ေလာက္ထားရတယ္ ဆိုတာေတြေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ေတြကလည္း သင္ေပးၾကပါတယ္။ သူတို႔က လက္ႏွိပ္စက္ ကိုယ္က ကြန္ပ်ဴတာ ဟီး ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနတာဗ်ာ။
အျခားဆို္င္ေတြကလည္း လာစံုစမ္းတာေပါ့ သူတို႔သံုးေနတာက RICOH Copier ေတြေလ ကိုယ္က သံုးေနတာ Canon Copier ဆိုေတာ့။ ကိုယ့္စက္က ပံုထြက္လည္းေကာင္းတယ္၊ မိုးတြင္းဆိုလည္း စက္ဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ တန္းကူးရံုဆိုေတာ့ လာၾကည့္ၾကတာေပါ့။ လာကူးတဲ့သူေတြကလည္း စက္ကျမန္တယ္ေနာ္ တန္းကူးရံုပဲ ဆိုေတာ့ ပိုစိတ္၀င္စားၾကတယ္။ မိုးတြင္းမွာ တန္းကူးရံုဆိုတာက ၁၁၀ ဗို႔ ဂ်ပန္က်ဆိုေတာ့ သူက စက္ထဲမ်ာ အပူေပးစနစ္ေတြပါတယ္ေလ တစ္ညလံုး ပလပ္ေပါက္မွာမီးထိုးထားရတယ္ စက္ေတာ့ ဖြင့္ထားစရာမလိုဘူးေလ မီးထိုးထားမွလည္း အတြင္းက အပူေပးစနစ္က အလုပ္လုပ္တာဗ်။ ဒိျပင္ ကာလာအနီေရာင္လည္း ကူးလို႔ရတယ္ဆိုေတာ့ ေစ်းရတာေပါ့ေနာ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ေလးက ဖြင့္ၿပီးလို႔ ႏွစ္လ သံုးလေလာက္နဲ႔တင္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားတယ္။ အေၾကြးေတြလည္းေၾကသြားတယ္။ အေတာ္ေလးလည္း လုပ္ရတယ္။ ဒီဇင္ဘာလေလာက္က်ေတာ့ ေနာက္ထပ္မိတၱဴစက္တစ္လံုး ထပ္၀ယ္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒိစက္ကလည္း Canon NP 4835i ပါပဲဗ်ာ။
အခုေတာ့ သူတို႔ေလးေတြလည္း အနားေပးထားတာ ၾကာၿပီ ဖုန္ေတြလည္းတက္ေနၿပီ၊ အတြင္းကလီစာေတြတည္း တစ္စစီျဖစ္ေနၿပီ သို႔ေပမယ့္ အမွတ္တရေလးအျဖစ္ သိမ္းထားမိေနတုန္းပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ တာ၀န္ေက်သြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀လည္း အရင္ကလို လမ္းေဘးေစ်းသည္ေလးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပုသိမ္ၿမိဳ႕မွာ မိသားစုနဲ႔အတူ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါေၾကာင္းႏွင့္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာမ်ားႏွင့္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူအားလံုး၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကို အားေပးၾကေသာသူမ်ားအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာ၀မ္းသာၾကၿပီးလွ်င္ အသက္ရွည္အနာမဲ့ၿပီး ယေန႔မွစ ႏွစ္ ၁၂၀ တိုင္ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကိုမ်ဳိးမင္းဦး
ျမင့္ျမတ္ မိတၱဴ (ပုသိမ္)
![xdvd67i7r3.jpg]