"အမုန္းတုိ႕ျဖင္႔ စတင္ေသာ အခ်စ္"
part - 12
ထမင္းစားပြဲမွာ ထုိင္လုိက္ေတာ႔ ျခယ္ႏွင္႔
မင္းလက္ယာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္။
မယာခ်ဳိက မင္းလက္ယာ ေဘးမွာ။
"ကုိမင္းအတြက္ ………"
မယာခ်ဳိက ေရွ႕မွာ ရွိေနသည္ ၾကက္အသည္းျမစ္ ပန္ကန္ထဲမွ အသည္း
တစ္ခုကုိ မင္းလက္ယာ ပန္ကန္ထဲ ခက္ထည္႔ေပးလုိက္သည္။
မင္းလက္ယာ မ်က္ေမွာက္တြန္႕ လုိက္ရင္း
ျခယ္မုန္းရံကုိ လွမ္းၾကည္႔သည္။
ျခယ္မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားေပမယ္ ခ်က္ခ်င္း
ပင္ ဘာမွ မျဖစ္သလုိ႕ ဟန္ေဆာင္ရင္း
ထမင္း ဆက္စားသည္။
"ကုိမင္း … မယာ ထည္႔ေပးထားတာကုိ
စားေလ …ဘာလည္း မၾကိဳက္ဘူးလား "
"အင္း ………"
မင္းလက္ယာ အသက္မပါစြာ ေျပာလုိက္
ရင္း ထမင္းခက္စားသည္။
မယာခ်ဳိက ေရွ႕မွာ ရွိေနသည္ ထမင္းကုိ တစ္ဇြန္းခက္စားလုိက္ရင္းမွ
……………
" ကုိမင္းကုိ ညက်ရင္ မယာ နားမလည္တဲ႔ စာရင္းေတြျပစရာ ရွိေသး
တယ္ ……"
"အင္း …ကုိယ္ရွင္းျပေပးပါမယ္ …"
ျခယ္ …စားလက္စ ထမင္းကုိ လက္စသပ္
လုိက္ျပီး ထရပ္လုိက္သည္။
သူမ မင္းလက္ယာ ႏွင္႔ မယာခ်ဳိ တုိ႕ကုိ ၾကည္႔ေနရင္းႏွင္႔ ထမင္းစား မဝင္ေတာ႔။
မင္းလက္ယာက ျခယ္ကုိ တစ္ခုခု ေျပာရန္
ျပင္လုိက္စဥ္ မယာခ်ဳိ အသံက ထြက္လာ
သည္။
" ဘယ္လုိ႕လည္း …ျခယ္မုန္းရံ…
ေတာ္ျပီလား "
"အင္း … ကြ်န္မ ထမင္းသိပ္ျပီး မဆာလုိ႕ပါ မာယာခ်ဳိ"
သူမ မာယာခ်ဳိ အေမးကုိ ျပန္ေျဖရင္း
ထမင္းစားခန္းမွ ထြက္လာခဲ႔သည္။
ျခယ္တစ္ေယာက္……
"ေနာက္ဆုိ သူတုိ႕နဲ႕ ထမင္းအတူ
မစားေတာ့ဘူး …"ဟုသာ ဆုံးျဖက္ခ်က္
ခ်ရင္းသာ……။
…………………………………
"ကြ်တ္ ………"
အခန္းထဲမွာ ေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ေနရင္းမွ
ျခယ္ …ဘယ္သူကုိ ေဒါသထြက္ေနမွန္း
မသိ။
"မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္း ……"
ေနာက္မွ ေမးသံထြက္ေပၚလာသည္။
ျခယ္ လွည္႔မၾကည္႔ပါဘဲ မင္းလက္ယာ
ဆုိသည္ကုိ သိေနသည္။
"ကြ်န္မ ဘာျဖစ္ေနတာကုိ ရွင္ေတြ႕လုိ
လည္း ……"
"မင္း ဘာလုိထမင္းမစားတာလည္း"
"မဆာလုိ႕ ……"
အသံက စူေအာင္႔ေအာင္႔ေလးထြက္ေပၚ
လာသည္။
မင္းလက္ယာက ေက်ာခုိင္း၍ ေျပာေနသည္ ျခယ္ကုိ သူဘက္ကုိ
ဆြဲလွည္႔ကာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္လုိက္ရင္း
…………
"မင္းတစ္ခုခု ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား"
ျခယ္ ……မင္းလက္ယာကုိ ရင္ဆုိင္ရပ္ေနရင္းမွ ေမာ႔ၾကည္႔သည္။
သူမ အရပ္က မပုေသာ္လည္း မင္းလက္ယာေရွ႕ ေရာက္ရင္ေတာ႔ အျမဲ
ေမာ႔ၾကည္႔ေနရတာဘဲ ျဖစ္သည္။
စိတ္တုိေနတဲ႔ အခါမွာ သူကုိ ေမာ႔ၾကည္႔
ေနရတာကုိဘဲ မေက်မနပ္ျဖစ္လာသည္။
" ရွင္ဘာျဖစ္လုိ႕ ဂရုတစုိက္လုိက္ေမးေန
ရတာလည္း …စိတ္ခ် ကြ်န္မ ထမင္းတစ္နပ္ မစားရုံနဲ႕ေတာ႔ မေသႏုိင္
ေသးပါဘူး …ရွင္ ႏွိပ္စက္ဖုိ႕အတြက္ ကြ်န္မ အသက္ရွင္ေနအုံးမွာပါ ……"
"မင္း ……"
မင္းလက္ယာ စကားသံတုိ႕က ရပ္တန္႕
သြားလ်ွက္။ သူမ အေျဖေၾကာင္႔ သူရင္ဘက္ထဲက ေအာင္႔တက္လာသည္။
သူမ ေျပာသည္ အခ်က္ကုိ သူေမ႔ေနခဲ႔တာ ၾကာျပီ။သူငယ္ခ်င္း
အလင္းေရာင္ အတြက္…။
မင္းလက္ယာ ျခယ္ မ်က္ႏွာေလးကုိ စုိက္
ၾကည္႔ေနရင္းမွ မ်က္ႏွာလြဲကာ ေက်ာခုိင္း
၍ ……
"ဟုတ္တယ္ ……မင္းကုိ ႏွိပ္စက္ဖုိ႕
အတြက္ ငါလက္ထက္ခဲ႔တာ…"
သူစကားကုိ ၾကားေတာ႔ ျခယ္ အံေလး ၾကိတ္လုိက္ရင္း ……
" ရွင္ရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေတြ ၾကားက ကြ်န္မ
ဘယ္ေတာ႔မွ လြတ္ေျမွာက္မွာလည္း "
မင္းလက္ယာက ျခယ္ အေမးကုိ ခနဲ႕ျပံဳး၍ ………
"ဘယ္ေသာ အခါမွ မလြတ္ေျမွာက္ေစရဘူး "
" ရွင္ဟာ ရက္စက္ ယုတ္မာတဲ႔ လူဘဲ…ကြ်န္မ ဘဝရဲ႕ နက္ဆုိး …ရွင္ကုိ မုန္းတယ္ ……"
ျခယ္ရဲ႕ "ရွင္ကုိမုန္းတရ္" ဆုိတဲ႔ စကားက
သူနားထဲကုိ သံရည္ပူေလာင္းထည္႔လုိက္
သည္ အတုိင္း ။
မင္းလက္ယာ တစ္ေယာက္ ျခယ္ စကား
ေၾကာင္႔ သူရင္ဘက္ထဲမွာ နာက်င္သြား
ေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳး
လုိက္ရင္း ……ျခယ္ကုိ စူးရဲ ခက္ထန္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင္႔ စုိက္ၾကည္႔ရင္း ………
"ငါလည္း မင္းကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႕ လက္ထက္ယူခဲ႔တာလုိ႕ေတာ႔ မထင္လုိက္နဲ႕ ျခယ္မုန္းရံ ။ မင္းကုိ …မုန္းလြန္းလုိ႕……"
"ရွင္ ………"
ျခယ္ ……မင္းလက္ယာ ကုိ စုိက္ၾကည္႔
ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ ဖိကုိက္လုိက္သည္။
မင္းလက္ယာက ေျပာျပီးသည္ႏွင္႔ အခန္း
ထဲမွ ေက်ာခုိင္းကာ ထြက္သြားသည္။
ျခယ္ …ထုိ႕ေနရာေလးမွာ ေျခစုံရပ္၍
က်န္ရစ္ခဲ႔သည္။ ဘာေၾကာင္႔မွန္း မသိ
မ်က္ဝန္းထဲမွ မ်က္ရည္စတုိ႕က အလုိလုိ
ဝဲလာသည္။
မင္းလက္ယာရဲ႕ စကားေတြေၾကာင္႔ သူမ
မ်က္ရည္က်တာဟာ ပထမဆုံး
အၾကိမ္ မဟုတ္တာကေတာ႔ ေသျခာေန
ခဲ႔သည္။
……………………………………
"ဒီစာရင္း စာအုပ္က ကုမၸဏီအတြက္ အေရးၾကီးတယ္ …ဒီစာအုပ္ထဲမွာ
ပါတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ အားလုံးကုိ
ေသျခာ မွတ္ထားေနာ္ မယာ "
"အင္းပါ …မယာက ကုိမင္း
သင္ျပသမ်ွအားလုံးကုိ မွတ္မိျပီးသား …အဟင္း"
ထုိ႕အခ်ိန္တြင္ မင္းလက္ယာ ဖုန္းေလး
ထျမည္လာသျဖင္႔ ………
"ခဏေနာ္ …မယာ ကုိယ္ အျပင္ခဏ
ထြက္ျပီး ဖုန္းေျပာလုိက္အုံးမယ္ "
"အုိေက …ကုိမင္း……"
မင္းလက္ယာ အခန္းအတြင္းမွ ထထြက္သြားသည္။ မယာခ်ဳိတစ္ေယာက္ အခန္းထဲမွတစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ႔သည္။ မယာခ်ဳိ တစ္ေယာက္ မင္းလက္ယာကုိ ဘယ္လုိ႕နည္းျဖင္႔ သူမအနီးကုိ ေရာက္ေအာင္ ၾကံစည္ရမလည္း စဥ္းစားေနခုိက္
………
ေကာ္ဖီခြက္ေလး ကုိင္ကာ ဖ်က္ေလ်ွာက္ သြားေသာ ျခယ္မုန္းရံကုိ
မယာခ်ဳိ လွမ္းျမင္လုိက္ျပီး ေခါင္းထဲကုိ
အၾကံတစ္ခု ဝင္လာခဲ႔သည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႔ သူမ အလ်ွင္အျမန္ပင္
မက္တက္ထရပ္လုိက္ျပီး ျခယ္မုန္းရံကုိ
လွမ္းေခၚလုိက္သည္။
ျခယ္ …ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ေကာ္ဖီ
လာေဖ်ာ္ခုိက္ မယာခ်ဳိ ေခၚသံေၾကာင္႔
လွည္႔ၾကည္႔လုိက္သည္။
"ဘာကိစၥလည္း မယာခ်ဳိ……"
"ဒုိ႕မင္းကုိ ေျပာစရာေလး တစ္ခု ရွိေနလုိပါ …ျခယ္မုန္းရံ …ဒီကုိ ခဏ
ေလာက္ လာခဲ႔ပါလား "
ျခယ္ …ထုိ႕ေနရာကုိ သြားခ်င္စိတ္ မရွိေသာ္လည္း မယာခ်ဳိက ေျပာစရာ
ရွိေန၍ ဆုိ၍ သူမ ေလ်ွာက္လာခဲ႔သည္။
"ဘာကိစၥေျပာ မလုိလည္း မယာခ်ဳိ"
"ကိစၥက ………"
မယာခ်ဳိက မထင္မွတ္စြာ …သူမ ကုိင္ထားသည္ ဖန္ပန္ကန္ျပားထဲမွ
ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ဆြဲယူလုိက္ကာ ………
စားပြဲေပၚမွာ ရွိေနသည္ စာရင္းစာအုပ္
ေပၚသုိ႕ ေလာင္းခ်လုိက္သည္။
"ဟင္ …ဒါက… ဘာလုပ္တာလည္း မယာခ်ဳိ "
မယာခ်ဳိက ျခယ္ကုိ ဖ်က္ခနဲ႕ ေမာ႔ၾကည္႔
ကာ ခနဲ႕ျပံဳးျပသည္။
ထုိ႕စဥ္ မယာခ်ဳိ မ်က္ဝန္းေထာင္႔မွ အခန္းထဲဝင္လာေနေသာ မင္းလက္ယာ ကုိလွမ္းျမင္လုိက္သည္။
ျခယ္က တံခါးဝကုိ ေက်ာခုိင္းထားသည္မုိ႕
မင္းလက္ယာ ဝင္လာေနသည္ကုိ မျမင္ရ။
မယာခ်ဳိ လ်ွင္ျမန္စြာျဖစ္ပင္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ျခယ္ကုိင္ထားသည္ ဖန္ပန္ကန္ျပားေလးထဲကုိ ျပန္ထည္႔
လုိက္ျပီး …အသံစူးစူးေလးျဖင္႔ ……
"ဒါ……ဒါက ဘယ္လုိ႕ လုပ္လုိက္တာ
လည္း …ျခယ္မုန္းရံ …အုိး……အကုန္ေပပြ ကုန္ျပီ "
"ဟင္ ………"
ျခယ္မုန္းရံက နားမလည္ေသာ မ်က္ဝန္း
ေလးျဖင္႔သာ မယာခ်ဳိကုိ ေငးစုိက္ၾကည္႔
သည္။
" ဘာၾကည္႔ေနတာလည္း… ျခယ္မုန္းရံ
ဒီမွာ နင္ေၾကာင္႔ အားလုံး စုိရြဲသြားျပီ …"
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလည္း ………"
"ကုိမင္း ………"
မယာခ်ဳိ ေခၚသံႏွင္႔ အတူ …
ေနာက္မွ မင္းလက္ယာ အသံထြက္ေပၚ
လာေသာေၾကာင္႔ ျခယ္ …လွည္႔ၾကည္႔
လုိက္သည္။
"ဘာေတြ႕ျဖစ္………"
မင္းလက္ယာ စကားသံပင္ မဆုံးလုိက္
စားပြဲေပၚမွ ေကာ္ဖီမ်ားစြန္းထင္းေနေသာ
စာရင္းစာအုပ္ကုိ ေတြ႕ကာ မ်က္ႏွာက
ေဒါသအေရာင္ ေျပာင္းသြားသည္။
"ဒါဘယ္သူ လုပ္တာလည္း ……"
ေဒါသထြက္ေနေသာ မင္းလက္ယာကုိ
ၾကည္႔ကာ ျခယ္ စကားသံေတြ႕က ထစ္ေနသည္။
"ဟုိ …ဟုိ………"
မယာခ်ဳိက လ်ွင္ျမန္စြာပင္ ………
"ျခယ္မုန္းရံ…ပါ…"
"ဘာ ……ျခယ္မုန္းရံ ဒါ မင္းလုပ္တာလား"
မင္းလက္ယာက ျခယ္ဘက္ကုိ လွည္႔၍
စုိက္ၾကည္႔ကာ ေမးသည္။
"ဟင္အင္း ………"
ျခယ္ ……ေခါင္းေလးကုိ အတြင္တြင္
ခါယမ္းလုိက္ရင္း
"ျခယ္ …ျခယ္ မလုပ္ဘူး …မာယာ …မာယာခ်ဳိ လုပ္တာ "
"ဘာ ………"
မယာခ်ဳိက ေခါင္းေလးကုိ အတြင္တြင္
ခါယမ္းလုိက္ရင္း ………
"မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကုိမင္း …မယာ မလုပ္ဘူး ။ မယာက ဘာလုိ႔လုပ္ကမွာ
လည္း အဓိပၸာယ္ မရွိတာ …သူ …သူက
သာ ကုိမင္း မယာကုိ စာရင္းေတြသင္ေပး
ေနတာကုိ မေက်နပ္တာနဲ႕………"
"ဟင္အင္း …ေကာ္ဖီခြက္ကုိ …ျခယ္ …
ေမွာက္ပစ္တာ မဟုတ္ဘူး "
" ကုိမင္း …သူလိမ္ေနတာ …မာယာ လုပ္တယ္လုိ ေျပာရေအာင္ မာယာဆီမွာ ေကာ္ဖီခြက္မွ မရွိတာ…ေကာ္ဖီခြက္က ျခယ္မုန္းရံလက္ထဲမွာေလ ……"
"ဟင္ ………"
ျခယ္ …သူမ လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ေလး
ကုိ ေယာင္ယမ္းကာ ငုံ႕ၾကည္႔မိသည္။
သူမ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကုိ ငုံ႕ၾကည္႔ျပီး
ျပန္အေမာ႔မွာ မင္းလက္ယာ၏ ေဒါသ
မ်က္ဝန္းမ်ားကုိ ရင္ဆုိင္လုိက္ရသည္။
"ဟင္အင္း …ဒါ …ဒါကုိ ျခယ္လုပ္တာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ေတာ္စမ္းပါ … မင္းလက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ၾကီး ရွိေနတာေတာင္ အခုထိ လိမ္ေနတုန္းဘဲလား …ျခယ္မုန္းရံ"
"မင္းမွာ ဒီလုိ႕မ်ဳိး စိတ္ဓာက္ရွိေနမယ္လုိ႕
ငါ …လုံးဝထင္မထားခဲ႔ဘူး "
"ဟင္အင္း ……"
ျခယ္မ်က္ရည္ေလးမ်ား ဝဲရင္း ေခါင္းေလး
ကုိသာ အခါခါ ခါယမ္းမိသည္။
" အခုမွ မ်က္ရည္လာက်ျပမေနနဲ႕ …ျခယ္မုန္းရံငါ မသနားတက္ဘူး … မင္းအခု ခ်က္ခ်င္း ငါေရွ႕က ထြက္သြား "
ျခယ္ကုိ ေဒါသတစ္ၾကီးေအာ္ ေျပာေနေသာ မင္းလက္ယာကုိ ေငးၾကည္႔
ရင္း ရွင္းျပလည္း ဘာမွထူျခားလာမည္
မဟုတ္တာေၾကာင္႔ ျခယ္ ေက်ာခုိင္းကာ
လွည္႔ထြက္ခဲ႔သည္။
"ေနအုံး ………"
မင္းလက္ယာရဲ႕ ေခၚသံက ခက္ထန္ေန
သည္။ ျခယ္ …ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႕
သြားျပီး မင္းလက္ယာ ကုိ လွည္႔ၾကည္႔
လုိက္သည္။
မင္းလက္ယာက စားပြဲေပၚမွ စာရြက္စာတမ္း ဖုိင္မ်ားကုိ လွမ္းယူလုိက္
ျပီး ျခယ္ဆီကုိ ေလ်ွာက္လာသည္။
ျပီးေနာက္ ျခယ္ကုိ ေဒါသမ်က္ဝန္းျဖင္႔
ၾကည္႔ကာ သူမ လက္ထဲကုိ စာရြက္
စာတမ္းမ်ား ထုိးထည္႔ေပးလုိက္ျပီး
"မင္းေၾကာင္႔ ပ်က္စီးသြားတဲ႔ စာရင္း
ေတြ႕ကုိ တစ္ခု မက်န္ အကုန္ျပန္လုပ္"
ျခယ္ ……သူမ လက္ထဲမွ စာရြက္မ်ားကုိ ငုံ႕ၾကည္႔လုိက္ျပီး မင္းလက္ယာ ေရွ႕မွ
လွည္႔ထြက္ခဲ႔သည္။
ရင္ထဲမွာ နာက်င္မူက အတုိင္းအဆမဲ႔။
လွည္႔ထြက္ျပီးမွ က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္စက
ေပါက္ခနဲ႕ ………။
"ကြ်တ္ .………"
မင္းလက္ယာ စိတ္ထဲ သူမ ပုံစံေလးကုိ
ၾကည္႔ကာ သနားစိတ္ဝင္လာေပမယ္
ခ်က္ခ်င္း စိတ္ကုိ တင္းလုိသည္။
"ဒီမိန္းမက ဒီအျပစ္နဲ႕ဘဲ ထုိက္တန္တယ္"
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အျဖစ္ကုိ ၾကည္႔ကာ
ေကာက္က်စ္စြာ ျပံဳးလုိက္သူက မယာခ်ဳိ။
မင္းလက္ယာက မယာခ်ဳိဘက္ကုိလွည္႔
လုိက္သည္။ သူ စာရင္းေတြကုိ ရွင္းျပေပးခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ႔ …………
"Sorry …မာယာ ကုိယ္ဒီည မင္းကုိ
စာရင္းေတြ ရွင္းျပေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး
…ကုိယ္အနားယူခ်င္လုိ႕"
"အင္းပါ…ရပါတယ္ ကုိမင္း…ဒါနဲ႕
ကုိမင္း သိပ္ျပီး ပင္ပန္းေနရင္ မာယာ
ႏွိပ္ေပးရမလားဟင္ …"
"ရတယ္…မလုိဘူး မာယာ။ "
"Goodnight…"
မင္းလက္ယာ ေျပာရင္း အခန္းထဲမွ
လွည္႔ထြက္ခဲ႔သည္။
အိမ္အေပၚတက္လာခဲ႔ျပီး အခန္းထဲကုိ
ေရာက္လာသည္ အထိ သူစိတ္ေတြ
ရႈပ္ေထြးေနသည္။
လစ္ဟာေနေသာ ျခယ္မုန္းရံ အိပ္ခဲ႔သည္
ေနရာေလးကုိ ေငးရင္း သူတစ္ေယာက္
ေယာက္ကုိ သတိရေနသလုိလုိ႕……။
"ကြ်တ္ ……ျခယ္မုန္းရံ ဘာလုိ ဒီလုိ
အျပဳအမူ မ်ဳိးကုိ လုပ္ရတာလည္း "
{"ဟင္အင္း …ျခယ္ မလုပ္ဘူး" မ်က္ရည္ေလးမ်ား ဝဲရင္း ေခါင္းေလး
ကုိသာ အခါခါ ခါယမ္းေနေသာ ျခယ္မုန္းရံ ရဲ႕ ပုံရိပ္ေလးမ်ားကုိသာ
သူျမင္ေယာင္ေနမိသည္။}
"ကြ်တ္ ………"
သူအေတြးမ်ားကုိ ခါထုတ္လုိက္ျပီး
သူလုပ္ခုိင္းထားသည္ စာရင္းေတြကုိ ဘယ္ေနရာမွာ သြားလုပ္ေနလည္း မသိ
ေသာ ျခယ္ အေၾကာင္းကုိ ေတြးေနရင္း
ႏွင္႔ပင္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ႔သည္။
……………………………………
ျခယ္ …မင္းလက္ယာ ေပးလုိက္သည္ စာရင္းစာအုပ္အထူၾကီးကုိ ေရွ႕မွာ ခ်ကာ စားပြဲခုံေလးမွာ ထုိင္ရင္း ငုိရႈိက္မိသည္။
မင္းလက္ယာ အထင္လြဲေနျခင္းကုိ သူမရင္ထဲ နာက်င္ေနမိသည္။
{"ေတာ္စမ္းပါ … မင္းလက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ၾကီး ရွိေနတာေတာင္ အခုထိ လိမ္ေနတုန္းဘဲလား …ျခယ္မုန္းရံ"
"မင္းမွာ ဒီလုိ႕မ်ဳိး စိတ္ဓာက္ရွိေနမယ္လုိ႕
ငါ …လုံးဝထင္မထားခဲ႔ဘူး "}
မင္းလက္ယာ စြပ္စြဲေျပာသည္ စကားမ်ား
ကုိ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္ရင္း မ်က္ဝန္း
ထဲမွ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလး ႏွစ္ခုက
ဖ်က္ခနဲ႕ စီးဆင္းသြားသည္။
အျမဲတမ္း ငုိရ လြန္းလုိ႕ မ်က္ရည္ေတြလည္း ခမ္းေျခာက္ေနျပီ ထင္သည္။ မ်က္ရည္ေတြကုိသာ အေဖာ္ျပဳ ေနရတဲ႔ သူမ ဘဝကုိလည္း
သူမ မုန္းတီးမိသည္။
ျခယ္ …အတန္ၾကာေအာင္ ငုိရႈိက္ေနရင္း
မွ လက္ဖဝါးေလးျဖင္႔ မ်က္ရည္မ်ားကုိ
ျဖစ္သလုိ႕ ဖိပြတ္ဆြဲလုိက္သည္။
သူမ ငုိေန၍ မျပီးေသး။ မင္းလက္ယာ
ခုိင္းထားသည္ စာရင္းေတြ အားလုံးကုိ
ဒီည အျပီးျပန္ေရး ေပးရအုံးမည္ ။
ေရွ႕မွာ ရွိေနသည္ စာရင္းစာအုပ္ အထူၾကီးကုိ ေငးၾကည္႔ရင္း သူမ သက္ျပင္းေလးသာ ၾကိတ္ရႈိက္မိသည္။
ဒီစာရင္းေတြ အားလုံး ျပီးဖုိ႕ ဆုိတာက
ဒီတစ္ညလုံး သူမ မအိပ္ဘဲ ေရးတာေတာင္ ျပီးပါမလား မသိ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ စာၾကည္႔မီးအိမ္ေလး ကေတာ႔ တစ္ညလုံး ထြန္းလင္းလ်ွက္…။
……………………………………
မင္းလက္ယာ …ႏုိးလာေတာ႔ (5)နာရီ ခြဲပင္ ရွိေနျပီ ျဖစ္သည္ ။ မုိးလင္းေတာ႔
မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမွာင္ရိပ္က သန္း
ေနတုန္းပင္။
္ သူ မ်က္လုံးေလး ဖြင္႔
လုိက္ရင္း ေဘးကုိ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔
ျခယ္မုန္းရံ ရွိမေန။ သူ အခန္းထဲရွိ ဆုိဖာ
ေပၚ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔လည္း မရွိ။
"ဟင္……ျခယ္ ညက ဒီကုိ ျပန္လာ
မအိပ္ဘူးလား "
''ျခယ္ဘယ္မွာလည္း …သူကုိ စိတ္ဆုိး
သြားတာလား "
သူမ်က္ႏွာပင္ မသစ္ႏုိင္ေသး။ ကုတင္ထက္မွ အသည္းအသန္ ကုန္းထရင္း အခန္းအျပင္ဘက္ ထြက္လာကာ ျခယ္ကုိ လုိက္ရွာမိသည္။
ညက သူ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလည္းပင္ မသိေတာ႔။
မင္းလက္ယာ ျခယ္ကုိ လုိက္ရာမိေနရင္း
ဝရန္းတာ ဘက္မွာရွိသည္
အခန္းေလးထဲက မီးအလင္းေရာင္ေလး
ျဖာထြက္ေနသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္သည္။
သူ အခန္းဆီကုိ အေျပးေလး ေလ်ွာက္လာ
မိရင္း အခန္းထဲကုိ ေခ်ာင္းၾကည္႔
လုိက္သည္။
စားပြဲခုံေလး ထက္မွာ ေခါင္းေလး ငုံ႕
လ်ွက္ စာရင္းေတြကုိ ျပန္ကူးကာ ေရးသားေနေသာ ျခယ္မုန္းရံ ။
"သူမ မအိပ္ဘဲ တစ္ညလုံး ေရးေနခဲ႔တာလား"
သူေတြးရင္း အခန္းတံခါးေလးကုိ တြန္း
ဖြင္႔ကာ အခန္းထဲ ဝင္လာခဲ႔သည္။
ျခယ္တစ္ေယာက္ စာေရးသည္ အထဲကုိသာ အာရုံစုိက္ေနသည္မုိ႕
မင္းလက္ယာ ဝင္လာသည္ကုိ မသိေပ။
မင္းလက္ယာ သူမ အနီးအထိ တုိးကပ္ကာ ေလ်ွာက္လာရင္းမွ ………
"ျခယ္မုန္းရံ ………"
"ဟင္ ……"
မင္းလက္ယာ ရဲ႕ ေခၚသံကုိ ၾကားမွ
သူမ အံၾသတအေလး ေမာ႔ၾကည္႔သည္။
နီရဲကာ မုိအစ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေလးေတြ႕ေၾကာင္႔ သူမ ငုိထားမွန္း သိသာေနသည္။ မ်က္ႏွာေလး
ကလည္း ေခ်ာင္က်ေနေသာေၾကာင္႔ တစ္ညလုံး မအိပ္တာကုိ ျပေနသည္။
မင္းလက္ယာ သူမေလးကုိ ေငးစုိက္ၾကည္႔
ရင္း ရင္ထဲ နာက်င္သြားသည္။
ျခယ္ မ်က္ႏွာေလးက ခ်င္ခ်င္းပင္ ခက္ထန္သြားျပီး………
" စာရင္းေတြ ျပီးျပီလားလုိ လာၾကည္႔တာ
လား မင္းလက္ယာ …ခဏေလးေစာင္႔ပါ…
ကြ်န္မ အကုန္ ျပီးေအာင္ ေရးေနပါတယ္"
"ဟာကြာ ………"
မင္းလက္ယာက ျခယ္စကားေၾကာင္႔
မ်က္ေမွာက္ၾကံဳလုိက္ရင္း …
"မင္းတစ္ညလုံး မအိပ္ဘူးလား …မင္းရူး
သြားျပီလား …ျခယ္မုန္းရံ…"
ျခယ္က မင္းလက္ယာကုိ ေမာ႔မၾကည္႔ဘဲ
စာရင္းေတြဆီကုိ အၾကည္ျပန္ပုိ႕ကာ…
" ကြ်န္မ မရူးလုိ ႔ရွင္ရဲ႕ စာရင္းေတြကုိ
တစ္ခုမက်န္ အကုန္ျပန္လုပ္ေပးေနတာ
ပါ မင္းလက္ယာ "
"ကြ်တ္ …ကုိယ္ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားထဲမွာ
ဒီစာရင္းေတြ အားလုံးကုိ တစ္ညတည္း
အျပီး လုပ္ေပးဖုိ႕မွ မပါဘဲ …"
"ကြ်န္မ အဲတာေတြ႕ စိတ္မဝင္စားဘူး…
ရွင္အခု အခန္းထဲက ထြက္သြားပါ…
ကြ်န္မ စာရင္းေတြ အားလုံး ေရးျပီးသြားရင္ လာပုိ႕မယ္ …"
"မလုိဘူး …အဲဒါေတြကုိ အခုခ်က္ခ်င္း ထားခဲ႔လုိက္… "
ျခယ္က မင္းလက္ယာ စကားကုိ ဂရုမစုိက္
ဘဲ ေဘာပင္ကုိ ကုိင္ကာ စာရင္းေတြ
ဆက္ေရးရန္ ျပင္လုိက္သည္။
"ကြ်တ္ ………"
မင္းလက္ယာ မ်က္ႏွာမွာ အလုိမက်မႈ မ်ားစြာ ေပၚလာျပီး ျခယ္ လက္ထဲမွ
ေဘာပင္ကုိ ဆြဲယူကာ အခန္းေထာင္႔ရွိ
အေဝးတစ္ေနရာကုိ ဆြဲယူကာ လႊင့္ပစ္
လုိက္ျပီး ျခယ္လက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္လုိက္ျပီး
"မင္းအခု ခ်က္ခ်င္း ထမွာလား မထဘူးလား"
သူစကားကုိ မၾကားသလုိပင္
ထုိင္ခုံေလးမွာ ဆက္ထုိင္ေနေသာ
ျခယ္မုန္းရံကုိ ေငးစုိက္ၾကည္႔ရင္း
မင္းလက္ယာ ေဒါသထြက္လာသည္။
" မင္းအခု ခ်က္ခ်င္း ထမွာလား
မထဘူးလား ျခယ္မုန္းရံ …ျပီးေတာ႔
မွ ငါ အဆုိးမဆုိနဲ႕ေနာ္! "
ျခယ္ …သူလက္ကုိ ေစာင္႔ရုန္းလုိက္ရင္း
ထုိင္ေနရာမွ ထရပ္လုိက္သည္။
"ရွင္ဘာလုိ႕ကြ်န္မကုိ အျမဲအႏုိင္က်င္႔
ေနရတာလည္း မင္းလက္ယာ…ကြ်န္မ
ဘဝက ရွင္အတြက္ အႏုိင္က်င္႔ခံ သက္သက္ဘဲလား …ဟင္…ေျပာစမ္းပါ …ကြ်န္မ …ကြ်န္မ ………"
ျခယ္ေျပာေနရင္းႏွင္႔ စကားသံေတြ႕ ရပ္တန္႕သြားကာ လူကလည္း ေပ်ာ႔ေခြ
ကာ ယုိင္က်သြားသည္။
ယုိင္က်သြားေသာ ျခယ္ရဲ႕ကုိယ္ေလးကုိ
မင္းလက္ယာက ဆီးေပြ႕ရင္း ……
"ျခယ္ ……"
ျခယ္……မင္းလက္ယာရဲ႕ ေခၚသံကုိ ေနာက္ဆုံး ၾကားလုိက္ျပီးေနာက္ မ်က္ဝန္းထဲမွာ အေမွာင္ထုက ၾကီးစုိးသြားေတာ႔သည္။
သူမ ဘာတစ္ခုမွ မသိေတာ႔။
part -13ေမ်ွာ္