ျဖစ္ျခင္တာထက္..ျဖစ္သင့္တာကိုေရြးလိုက္ရတာလည္း..ဘဝတခုပါဘဲ..။ဘယ္လိုဘဝေတြပါလိမ့္...
ကိုယ္က..အပ်ိဴေဖၚဝင္စအရြယ္ဆိုေတာ့..မိေထြးနဲ႔ေနတာမသင့္ေတာ္ဘူးဆိုပီး..အေမကေခၚလို႔၊ခ်င္းတြင္းအထက္ဖ်ားဆီကေန..မုံရြာ..အလုံကိုေရာက္ခဲ့ပါေလေရာ..။
စကားေျပာဝဲဝဲနဲ႔႐ွမ္းမေလးေပါ့..။က်မတို႔အညာကလူေတြက..စကားေျပာရင္ဝဲ႐ုံမ်ွမက၊သနဲ႔တ.လည္းမကြဲဘူး။ဟထိုးသံလည္းမေျပာတတ္ၾကဘူး။ဒီေကာင္မေလး..လွတယ္ဆိုရင္..လ..တယ္။အဲဒါမ်ိဴး..။စကားသံဝဲဝဲ..စကားေျပာမပီဆိုေတာ့..က်မရဲ႕အခန္းမွာ၊လူအျမဲစည္ကားတယ္ေလ။က်မကို
စကားေျပာခိုင္းပီး..သူတို႔ကဝိုင္းရီၾကနဲ႔..။ဟာသမယ္ျဖစ္ေနပါေရာလား။
က်မက..လူတကာကိုရီေမာေစေပမဲ့..က်မရဲ႕ဘဝက..ရီေမာစရာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက..က်ဴ႐ွင္ေတြမ႐ွိေပမဲ့
ေစတနာနဲ႔သင္ေပးတဲ့အခ်ိန္ပိုဆိုတာေတာ့႐ွိပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ပိုကို..တက္ႏိူင္တဲ့..အခ်ိန္ပိုဆိုတာ၊က်မမွာ..မ႐ွိခဲ့ဘူး။
အေမ့အိမ္မွာ..မိသားစုလုပ္ငန္းအေသးစားေလး႐ွိတယ္။
လုံ..လုပ္ငန္းဆိုတာၾကားဖူးၾကရဲ႕လားမသိ။အဂၢိရတ္ပညာအတြက္..ဓာတ္လုံးျဖစ္ဖို႔..အသုံးခ်ရတဲ့အရာ။ဖိုထိုးတယ္ဆိုတာေလ...။အဲဒီလုံေလးေတြလုပ္ပီး..ပရေဆးဆိုင္ေတြမွာသြင္းရပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ..က်မ..ကိုးတန္းႏွစ္မွာေပါ့..အိမ္ေ႐ွ႕ကိုမာဇဒါစစ္ကားတစင္း..ေရာက္လာတယ္။ကားေပၚက..ရာထူးႀကီးႀကီးပုဂၢိဴ လ္တဦးဆင္းလာပါတယ္။လုံဝယ္ျခင္လို႔တဲ့...။က်မတို႔သားအမိကလည္း..ကိုယ္ေရာင္းမဲ့လုံေလးေတြ..ျပတာေပါ့ေနာ္။ဒါေပမဲ့..သူက..အဲဒီပုံစံေတြ..မႀကိဳက္ဖူးဆိုတယ္။သူလိုျခင္တဲ့ဆိုဒ္က..ဘယ္လိုဆိုတာေျပာျပတယ္..ဒါနဲ႔..က်မက..ရေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို႔ကတိျပဳလိုက္တယ္။သူက.
အိမ္ထဲေတာင္..ဝင္မထိုင္ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ဘဲ..ခ်ိန္းတဲ့ရက္ကို..ထိုပုဂၢိဴ လ္ႀကီးက..ေရာက္လာပါတယ္။က်မကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့လုံေလးေတြၾကည့္ပီး..အရမ္းသေဘာက်..ေက်နပ္ေနတယ္။က်မက..ဘာလုပ္ေနတယ္ထင္လဲ....။ထိုပုဂၢိဴ လ္ႀကီရဲ႕မလွမ္းမကမ္းေလးမွာ..ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ပီး...သူ႔ရဲ႕..ေျခေထာက္ေလးတစုံ..ပန္းေသြးေရာင္ေလးေျပးပီး..ႏုဖတ္ေနေသာေျခေထာက္ေလးကို
ၾကည့္ေနတာ...။ပီးေတာ့..ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ..။ထိုပုဂၢိဴ လ္ႀကီးနားတိုးသြားပီး..သူ႔ေျခဖမိုးကို..က်မလက္ညိႇဴ းနဲ႔ထိုးၾကည့္တာေလ...။က်မ..မွ.မျမင္ဖူးတာ။ၾကမ္းတမ္းစြာလႉပ္႐ွားေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာႀကီးျပင္းခဲ့ေလေတာ့..ဒီလိုႏူးညံ႔တာ..မျမင္ဖူးတာအမွန္ဘဲ။
အဲဒါကို..ထိုပုဂၢိဴ လ္ႀကီးက..သေဘာက်ပီး..သူကဘယ္သူလို႔
ေျပာမွ..လန္႔သြားတာဘဲ။စစ္ေရးခ်ဴပ္ႀကီးပါတဲ့..ဦးေနဝင္းက
ဖိုလ္ထိုးတာ..ဓာတ္လုံးကအေရးႀကီးေတာ့..လုံက..မခိုင္ရင္၊ဆုံးရႉံးမူ႔ေတြအမ်ားႀကီးမို႔ပါတဲ့ကြယ္...။က်သင့္ေငြထက္..အမ်ားႀကီးပိုပီးေပးသြားပါတယ္။ဆင္းရဲတာၾကည့္ပီး.
စိတ္မေကာင္းလို႔ပါတဲ့။အဲဒီတုန္းက..သမၼတႀကီးဦးေနဝင္းဖိုလ္ထိုးတဲ့လုံေလးေတြဟာ..က်မရဲ႕လက္ရာေလးေတြပါ။
ထိုပုဂၢိဴ လ္ႀကီးက..ေမးေသးတယ္။ဘာေတြလိုအပ္သလဲ..
လိုအပ္တာေျပာပါတဲ့..။အေမနဲ႔က်မကလည္း..မဆိုင္းမတြျပန္ေျဖလိုက္တာက...ဘာမွမလိုအပ္ပါဘူး႐ွင္.ေပါ့။အခုေခတ္လိုဆိုရင္ေတာ့...႐ွယ္ဘဲ..ဂြင္ဘဲေနမွာေနာ္။
႐ိုးသားျခင္းဆိုတာ..သန္႔႐ွင္းျခင္းဘဲ။အကယ္၍မ်ား...ဂြင္ကို
ဆင္တတ္..ဖမ္းတတ္ခဲ့ရင္..ဒီေန႔..ဒီအခ်ိန္မွာ..က်မအေနနဲ႔
အမွန္တရားကိုျမင္တတ္မွာ..လက္ခံတတ္မွာမဟုတ္ဖူးဆိုတာ..က်ိန္းေသတယ္။လူ႔စိတ္ဆိုတာ..မေကာင္းမူ႔အာ႐ုံမွာ
ေမြ႔ေလ်ာ္တယ္..ေပ်ာ္ေမြ႔တယ္..အခ်ိန္ၾကာလာသည္နဲ႔အမ်ွ
စြဲလန္းေစတယ္။ထိုစြဲလန္းမူ႔က..အားႀကီးလာေသာ္..အျပစ္လုပ္ဖို႔ဝန္ေလးမွာ..မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ပဌာန္းသေဘာတရား
အရ..မဆင္ျခင္တတ္ရင္..ဆက္ကာ..ဆက္ကာ..။အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဆင္းရဲခဲ့ေသာ္ျငားလည္း...႐ိုးသားမူ႔ကိုအေျခခံပီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ဘဝဆိုေတာ့...ကိုယ့္ရဲ႕အသက္တာခရီးစဥ္ကို
ဘယ္ႏွစ္ပိုင္းဘဲပိုင္းပီး..ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ဦးေတာ့..
ဘယ္အပိုင္းမွာေတာ့..ဘယ္လိုယုတ္ညံ႔ခဲ့တာ.
ဘယ္အပိုင္းမွာေတာ့..ဘယ္လိုမဟုတ္တာေတြလုပ္ခဲ့တာ..
ေျပာခဲ့တာ..မိမိေၾကာင့္..အျခားတစုံတဦးမွပ်က္စီးဖြယ္ရာ
မျဖစ္ေစခဲ့တဲ့..ကိုယ္ဘဝလမ္းေၾကာင္းေတြဟာ..ဆင္းရဲေပမဲ့လည္း..အျမဲသန္႔႐ွင္းေနခဲ့တာကို..ဇရာေထာင္းလာေလ
ေက်နပ္လာေလ...။မရဏနားနီးလာေလ..ပီတိျဖစ္ရေလပါဘဲ။
ေလာကႀကီးမွာ..ပစၥည္းဥစၥာဆင္းရဲတာထက္...စိတ္ဓာတ္
မဆင္းရဲဖို႔အေရးႀကီးတယ္။တခ်ိဴ႔ေသာလူမ်ားက..ေငြခ်မ္းသာေပမဲ့..စိတ္ဓာတ္မခ်မ္းသာဘူး..လူတေယာက္ကိုလူလို႔
မျမင္ႏိူင္၊ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ေခါင္းပါး..ကိုယ့္ထက္သာရင္
မနာလိုဝန္တိုစိတ္အားႀကီး...ဘယ္သူေသေသ..ငေတမာရင္ပီးေရာဆိုတဲ့အတၱႀကီးကို..ကိုးကြယ္ဖက္တြယ္၊ကိုယ့္ဘဝ
စိုေျပဖို႔..ျပည္႔စုံဖို႔ဆိုရင္..အျခားသူမ်ားရဲ႕ဘဝေတြကို..ခ်နင္းရဲေသာ..ဝိသမေလာဘႀကီးမားေသာလူမ်ားဟာ..စိတ္ဓာတ္ဆင္းရဲခ်ိဴ႕တဲ့သူမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
ဥစၥာဆင္းရဲသူမ်ားရဲ႕အရင္းအႏွီးဆိုတာ..ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းေသာ..ကိုယ္က်င့္တရားသာျဖစ္ပါတယ္။
႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္စြာ႐ွင္သန္ျခင္းျဖင့္..က်မရဲ႕ဘဝကိုတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။
ရီေတာ့ရီစရာႀကီးေနာ္..ဥပေဒဘြဲ႔ရတေယာက္..ကိုယ္နဲ႔ဘြဲ႔အတူတူေတြက..တိုင္းဦးစီးမူး..ဌာနမႉး..စသျဖင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ..က်မကေတာ့..ေစ်းသည္ေပါ့...။
ဒါေပမဲ့..က်မ..ေပ်ာ္တယ္..ေက်နပ္တယ္ေလ....။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့...လူေတြရဲ႕အျမင္မွာ..အျမင့္ဆုံးဆိုတဲ့ေနရာမွာ႐ွိမွ..လူရာဝင္တာ..လူအထင္ႀကီးတာဆိုတဲ့ဂုဏ္တု
ဂုဏ္ၿပိဳင္..နားထင္ေသြးေရာက္ေစေသာအရာဟူသမ်ွကို..
က်မက..ပယ္ႏိူင္တယ္ဆိုတဲ့သတၱိကို..ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရလို႔ပါဘဲ...။
ရီရီေဆြ
အလုံ.မုံရြာ
MSC No 256