နူံခ်ာလြန္းတဲ့လူသားတေယာက္ျဖစ္တဲ့က်မရဲ႕မ်ိဴး႐ိုးက..ဟိုးယခင္ေခတ္က၊ေစာ္ဘြားတဦးရဲ႕ေဆြေတာ္မ်ိဴးေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္...
အဲဒီပုဂၢိဴလ္ႀကီးဟာ..က်မရဲ႕အဘိုးပါ။ဖြားဖြားရဲ႕အေဖျဖစ္ပီး..
ေသာင္သြပ္ေစာ္ဘြားႀကီးစပ္ခြန္ေဆာင္းရဲ႕အကိုအရင္းျဖစ္ပီး၊ေစာ္ဘြားနန္းေတာ္မွာ..အတြင္းဝန္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ေစာ္ဘြားပီးလ်ွင္..ဒုတိယအာဏာအ႐ွိဆုံးပါ။ေစာ္ဘြားႀကီးကေတာ္..မေဟသီႀကီးကလည္း၊ေဖေဖရဲ႕အေဒၚအရင္းျဖစ္ပါတယ္။က်မရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးစလုံးက..ေဆြႀကီးမ်ိဴးႀကီးလို႔ဆိုရပါမယ္။အေမက..ေစာ္ဘြားႀကီးဖက္ကေတာ္ပီး၊ေဖေဖက..ေစာ္ဘြားကေတာ္ဖက္က..ေတာ္ပါတယ္။ေဖေဖက..တဦးတည္းေသာသားျဖစ္ပီး..အရမ္းခ်မ္းသာပါတယ္။က်မမွတ္မိသေလာက္..က်မငယ္ငယ္တုန္းက(သုံးႏွစ္သမီး)အရြယ္ဓာတ္ပုံေလးမွာ..႐ိုက္ထားတဲ့ပုံေလးမွာဆိုရင္..စိန္ဘယက္လည္ဆြဲေလးနဲ႔ပါ။အခုခ်ိန္ကာလေပါက္ေစ်းဆိုရင္...ေတာ္ေတာ္မ်ားမွာဘဲေနာ္။ဒါေၾကာင့္..ဟိုးအရင္က..ေဖေဖ့ကိုမီလိုက္သူမ်ားေျပာၾကတာက...ညည္းတို႔အေဖသာ..လိမၼာခဲ့ရင္
ညည္းတို႔သားသမီးေတြ..ဆယ္သက္စားလို႔မကုန္ပါဘူးတဲ့ေလ...။ဒါဆိုရင္...က်မရဲ႕ေဖေဖက၊သူတို႔အျမင္မွာ..မိုက္လို႔ေပါ့ေနာ္...။
က်မအေနနဲ႔ကေတာ့...ေဖေဖက..မလိမၼာေကာင္းမလိမၼာျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒါေပမဲ့..ေဖေဖမမိုက္ဘူး..။ဒါက..က်မရဲ႕ျပတ္သားတဲ့အျမင္ပါ။ဒီေန႔အထိ...မိဘအေပၚမွာ..ဘာလုပ္လုပ္...ဘယ္ေတာ့မွ..အျပစ္မျမင္မိဘူး။ေဖေဖ..ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္...သားသမီးေတြရတယ္။ေဖေဖရဲ႕ေနာက္အိမ္ေထာင္ကိုလည္း..ခ်စ္တာဘဲ။ေဖေဖ့သားသမီးေတြကိုလည္း..ခ်စ္တာဘဲ။ခ်စ္တတ္ေအာင္..သင္ေပးသြားတာလည္း
ေဖေဖပါဘဲ။မိသားစုအေပၚမွာခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ကိုသင္ေပးသြားလို႔လည္း...က်မရဲ႕မိသားစုကိုခ်စ္တတ္ပီး..မၿပိဳကြဲေအာင္ေနတတ္လာတာေပါ့...မဟုတ္ဖူးလား..။
ေဖေဖကစာအရမ္းဖတ္တယ္..သားသမီးေတြကိုစာဖတ္ခိုင္းတယ္။အားကစားေတြၿပိဳင္ခိုင္းတယ္..ႏိူင္ရမယ္ဆိုတဲ့ရာဇသံေပးတယ္။မႏိူင္ရင္..ေဖေဖ႐ိုက္မွာေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ျပိဳင္ခဲ့တယ္။က်မငယ္စဥ္က..စစ္ဘုရင္ကစားတာကြၽမ္းက်င္တယ္။ေဖေဖေလ့က်င့္ေပးတာေလ..။ဒီေတာ့...ဆင္းရဲေပမဲ့၊ေဖေဖေလ့က်င့္ေပးလိုက္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ..က်မရဲ႕ဘဝတေလ်ွာက္မွာ..အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကို၊ေက်ာ္ျဖတ္ႏိူင္ခဲ့ေသာ..စြမ္းအင္ေတြ..သတၱိေတြျဖစ္ပါတယ္။အကယ္၍မ်ား..သူတို႔ျမင္ၾကသလို..ေဖေဖဟာ၊လိမၼာခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္...ေဖေဖပိုင္ဆိုင္တဲ့ရတနာေတြရဲ႕တန္ဖိုးအလိုက္..က်မတို႔လူေနမူ႔ဘဝဟာ..ျမင့္ျမင့္မားမားေနရတယ္ထားပါေတာ့...၊စည္းစိမ္ကိုယစ္မူးတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔အတူ..ဘဝကိုလြယ္လင့္တကူျဖတ္သန္းေနထိုင္ရေတာ့..အခက္အခဲကိုေက်ာ္ျဖတ္ႏိူင္တဲ့သတၱိေတြ..ျဖစ္လာပါ့မလား...။
လူဘဝဆိုတာ...ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုတဲ့..ရာထူးေတြ
ဂုဏ္ဓနေတြဆိုတာ..အခ်ိန္မေရြးပ်က္စီးသြားႏိူင္တယ္။ဒါေပမဲ့..ကိုယ့္မွာ႐ွိေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြဆိုတာ..ကိုယ္ေသခါမွဘဲ..ပ်က္စီးသြားမွာေလ။
ဒီေတာ့..က်မအတြက္ေတာ့..ေဖေဖဟာမမိုက္ဘူး..။က်မတို႔
ေမာင္ႏွမတေတြရဲ႕လူစြမ္းေကာင္းဘဲ။
ေဖေဖပိုင္ဆိုင္သမ်ွ..ဆီစက္ေတြ..ဆန္စက္ေတြဟာေတာ္လွန္ေရးအစိုးရတက္လာေတာ့..ျပည္သူပိုင္အသိမ္းခံလိုက္ရတယ္။႐ွိသမ်ွစည္းစိမ္ေတြဟာလည္း..ေလွေမ်ာရင္ေလွနဲ႔လိုက္..ေငြေမ်ာရင္ေငြနဲ႔လိုက္ဆိုတာလိုဘဲ..လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ဘဲ..ေဖေဖဟာ..ေနာက္ထပ္မိန္းမတေယာက္ရလိုက္တယ္ေပါ့...။သားသမီး႐ွစ္ေယာက္႐ွိတဲ့ေဖေဖလိုလူမ်ိဴးက..ေခ်ာေခ်ာလွလွအပ်ိဴတေယာက္ကိုရေအာင္ယူႏိူင္တယ္
ဆိုတာ...ေဖေဖေတာ္လို႔ေပါ့ေနာ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ..ေခတ္စနစ္အေျပာင္းအလဲမွာ...မြဲၾကေလေသာက်မတို႔ေမာင္ႏွမမိသားစုေတြျဖစ္လာၾကတယ္။႐ုန္းကန္ရတယ္ဆိုတာ..က်မအတြက္ေတာ့..အခက္အခဲတခုရယ္လို႔မသတ္မွတ္တတ္ေတာ့ေအာင္ကို..က်င့္သားရေနတဲ့အေလ့
အထတခုျဖစ္ေနတယ္။
အလုပ္ဆိုတာ...ေလ်ွာက္ရမဲ့လမ္းဘဲ...။
အခက္အခဲဆိုတာ...ရင္ဆိုင္ရမဲ့အလုပ္တခုဘဲ...။
အဲဒီလိုေလ်ွာက္တဲ့အခါမွာ...ေဖေဖေလ့က်င့္ေပးလိုက္တဲ့..မေလ်ာ႔ေသာဇြဲေတြ..ဝီရိယေတြ...။ေနာက္တခု..အေရးႀကီးဆုံးေသာ...တည္ၿငိမ္စြာ..တည္႔မတ္ေျဖာင့္တန္းစြာ..သစၥာ႐ွိစြာ...တည္ၿငိမ္ျပတ္သားစြာ...႐ိုးသားစြာျဖင့္ရင္ဆိုင္တတ္ဖို႔ကိုေတာ့...က်မရဲ႕အေမက..ေပးတဲ့စိတ္ဓာတ္ပါဘဲ။
ဒါေၾကာင့္မို႔ေလ...က်မတက္လာခဲ့ေသာ..ဘဝေလွခါးထစ္မ်ားကို..ျပန္ပီးလွည့္ၾကည့္မိရင္..ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္..ၾကမ္းတမ္းခဲ့ေသာ္လည္း...မိမိေၾကာင့္..တပါးသူတဦးတေယာက္ကိုမ်ွ..ထိခိုက္ၿပိဳလဲေစခဲ့ျခင္း...စိတ္ဆင္းရဲေစခဲ့ျခင္း..မ႐ွိခဲ့တာ..၊အခက္အခဲမည္မ်ွပင္ၾကမ္းတမ္းခဲ့
ပါေစ.အ႐ွက္နဲ႔ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို..တေရြးသားမ်ွအပြန္းအပဲ့မခံခဲ့တာ...အေရာင္မစြန္းထင္းခဲ့တာေတြ...ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔ရတိုင္း...ေဖေဖနဲ႔အေမတို႔ေပးခဲ့တဲ့အားအင္ေတြ...စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ရလာတဲ့..အသိဥာဏ္ပညာေတြကို..ယေန႔အထိခ်ီးမြမ္းမဆုံး..ျဖစ္ေနတုန္းပါဘဲ။
ဒီလိုနဲ႔..B.E.H.S ဆိုတဲ့ပညာသင္ကာလေတြမွာလည္း..ခ်ိဴဴဴ႔တဲ့
ခဲ့ေပမဲ့လည္း...သခ်ာၤရည္ခြၽန္တို႔..ျမန္မာစာ..႐ူပေဗဒဘာသာရပ္ေတြမွာေတာ့..ၿပိဴင္ဖက္ကင္းပါဘဲ။
ဒါေတြဟာ..က်မရဲ႕ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းမွတ္တိုင္ေတြပါဘဲ။ဒါေပမဲ့လည္း...အတိတ္ရဲ႕အေၾကာင္းတရားလို႔ဘဲဆိုခ်င္ဆို..၊ပ့ံပိုးမူ႔အားနည္းေသာလူတေယာက္ရဲ႕ျဖစ္ခြင့္ဆိုတာ
ျဖစ္ျခင္တာထက္..ျဖစ္သင့္တာကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ရတာလည္း...ဘဝတခုပါဘဲ။
ရီရီေဆြ
အလုံ.မုံရြာ
MSC No 256