ကရဏိယႏွင့္ဆြမ္းစားအံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ၿပီ(Myanmar Proverb)
ကရဏိယဆိုသည္မွာ ကရဏိယမတၳကုသေလန အစ႐ွိသျဖင့္ရြတ္ဆိုရေသာ ေမတၱာသုတ္ ကို ဆိုလိုသည္။
ေမတၱာသုတ္ဆိုသည္မွာ အိမ္တက္မွစ၍ ဆြမ္းစား၊ကြမ္းစားအားလံုးတြင္ရဟန္းမ်ားရြတ္ဆိုၾကေသာပရိတ္ေတာျ္ဖစ္သည္။
အံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ ဆိုသည္မွာ ဆြမ္း၊ထမင္းဟင္း အစ႐ွိသျဖင့္ စားစရာမ်ားကို ဝါးစားလာရတာၾကာၿပီျဖစ္၍ အံသြားမ်ား ဗထက္ခ်ိဳက္ပံု ေပါက္ေနၿပီဟုဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။တနည္းအားျဖင့္ အံတိုေနၿပီဟုလည္းဆိုလိုႏိုင္သည္။ယခုေခတ္တြင္အံတိုေနၿပီသိလားဟုသံုးႏႈန္းၾကသည္ကိုၾကားဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ကရဏိယႏွင့္ဆြမ္းစားအံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ၿပီဆိုသည္မွာ ေမတၱာသုတ္ကိုဆြမ္းစားကြမ္းစားမွာရြတ္ၿပီး ဆြမ္းစားလာသည္မွာ အံပင္မ႐ွိေတာ့၊အံတိုေနၿပီဟုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ခါတုန္းကရြာတစ္ရြာမွာဦးဇင္းႀကီးတစ္ပါး႐ွိပါတယ္။ဦးဇင္းႀကီးကအသက္လည္းေတာ္ေတာ္ႀကီးေနပါၿပီ။တစ္ေန႔ေတာ့ဦးဇင္းႀကီးကိုဒကာတစ္ဦးက ဦးဇင္းၿမိဳ႕ေပၚကစာသင္တိုက္ကိုသြားၿပီး ပိဋကတ္စာေပကိုဆက္လက္ၿပီးသင္အံေလ့က်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဟုတိုက္တြန္းေလသည္။ထိုအခါ ဦးဇင္းက ေနပါေစကြာဦးဇင္းလည္းအသက္ကႀကီးေနပါၿပီ။စာသင္မႂကြခ်င္ေတာ့ပါဘူးဟုဆိုေလသည္။ဒကာကလည္း ဘယ္ဟုတ္မလည္း ဦးဇင္းရ၊ပိဋကတ္စာေပကိုဆက္လက္သင္ယူၿပီးတဲ့အခါၾကေတာ့ပညာ႐ွိ၊ပညာတတ္ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္ေရာ။အဲဒီအခါၾကေတာ့ ဆြမ္းကြမ္းလည္းလႉမယ့္သူေပါတာေပါ့ဘုရား၊ဆြမ္းစားမ႐ွားေတာ့ဘူးေပါ့ဘုရားဟုေလ်ွာက္ေလသည္။ထိုစကားကိုၾကားေသာအခါ ဦးဇင္းႀကီးက ဒကာ အဲလိုေတာ့မေျပာနဲ႔ကြ။ပိဋကတ္စာေပႏွံ႔စပ္မွ ဆြမ္းကြမ္းစားရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ဒီမွာၾကည့္ ကရဏိယနဲ႔ ဆြမ္းစားလာတာ အံသြားေတာင္ ဗထက္ခ်ိဳက္ပံုေပါက္ေနၿပီ ဟုဆိုေလသည္။ထိုမွစ၍ ကရဏိယႏွင့္ဆြမ္းစား အံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ၿပီ ဟူေသာစကားပံုေပၚေပါက္လာေလသည္။
တနည္းအားျဖင့္ ေလာေလာဆယ္မိမိတတ္ေျမာက္ထားေသာ၊ရ႐ွိထားေသာဥစၥာ၊ပညာစသည္ျဖင့္ရပ္တည္၍ရေၾကာင္း၊ဆက္လက္တိုးပြားေအာင္လုပ္ေနစရာမလိုေၾကာင္းေျပာေသာအခါမ်ိဳးတြင္သံုးေလ့႐ွိၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္လည္းထိုစကားပံုထဲကလိုဆင္တူအျဖစ္အပ်က္ေတြ႐ွိပါသည္။လုပ္ငန္းတစ္ခု(စီးပြားေရး)အသင့္အတင့္အဆင္ေျပေနလ်ွင္ထိုသူကိုဆက္လက္တိုးပြားေအာင္လဳပ္ဖို႔ေျပာလ်ွင္၊ပညာရပ္တစ္ခုတြင္အသင့္အတင့္တတ္ေျမာက္ၿပီးအဆင္ေျပေနေသာသူကိုဆက္လက္ဆည္းပူးေလ့လာဖို႔ေျပာလ်ွင္ ထိုသူတို႔ကမလိုအပ္ေၾကာင္း၊မိမိမွာ႐ွိေသာလက္႐ွိအေျခအေနႏွင့္လည္းအဆင္ေျပေနေၾကာင္းျပန္ၿပီးဆင္ေျခေပးေသာအခါမ်ိဳးတြင္
ကရဏိယနဲ႔ ဆြမ္းစား အံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ၿပီ ဟူေသာ စကားပံုကိုသံုးႏႈန္းေလ့႐ွိၾကသည္။
မိမိတို႔ႏွင့္အလုပ္တူ၊နယ္ပယ္တူ၊ေက်ာင္းအတူတူေနခဲ့ရေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားတြင္လည္းထိုကဲ့သို႔ေသာလူမ်ိဳးမ်ားကိုေတြ႔ဖူးခ်င္ေတြ႔ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ထိုသို႔ေသာလူမ်ိဳးမ်ားမွာမိမိတြင္႐ွိေသာဥစၥာ၊ပညာစသည္တို႔ကိုမ်ားျပားလွသည္ဟုထင္ျကသည္။အသစ္အသစ္ေသာနည္းပညာတို႔ကိုေျပာျပလ်ွင္လက္မခံၾကေပ။ငါသည္သာအေတာ္ဆံုး၊ငါသည္သာအတတ္ဆံုးဟုထင္ကာမည္မ်ွပင္ေျပာေစ၊လက္မခံၾကေပ။ငါ့ဟာမွအဟုတ္၊ငါသိထားတာမွအမွန္ပဲယူၾကသည္။သူတပါးကေကာင္းေစခ်င္၊ရေစခ်င္၍ေျပာလ်ွင္ မထိသလို၊ထိသလိုေျပာတတ္ၾကေသးသည္။သူတို႔သိထားေသာအရာႏွင့္ပင္တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲၾကသည္။ထိုသို႔ေသာလူမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း သူက ကရဏိယႏွင့္စားလာတာ အံတိုေနၿပီကြ(ကရဏိယႏွင့္စားအံသြားဗထက္ခ်ိဳက္လိုက္ၿပီ)ဟုဆိုကာ မည္သူကမ်ွသူ႔ကိုေနာက္ထပ္ကိစၥရပ္မ်ားအသစ္အသစ္ေပၚလာလို႔ေဆာင္ရြက္စရာၾကံဳလ်ွင္ မေခၚၾက၊မေျပာၾကေတာ့ေပ။
ဤစကားပံုသည္ေ႐ွးကတည္းကေပၚေပါက္ခဲ့ေသာစကားပံုျဖစ္သည္။စကားပံုအတြင္းမွရဟန္းႀကီးကဲ့သို႔ေသာလူမ်ားမွာယေန႔တိုင္႐ွိတုန္း၊႐ွိၾကအံုးမည္သာျဖစ္သည္။ထိုသူမ်ားသည္
အရာအရာကိုဆင္ေျခဆင္လက္ေလးႏွင့္လည္းေျပာတတ္ၾကေသးသည္။မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစမိမိကိုေကာင္းေစခ်င္ရန္ေျပာေသာမိဘ၊မိတ္ေဆြ၊ဆရာသမားတို႔၏စကားကိုေတာ့နားေထာင္ရန္သင့္ၾကသည္။မိမိမွာ႐ွိေသာဥစၥာ၊ပညာဟူသည္ ကရဏိယထက္မပိုေသးဘူးဆိုတာ ရယ္၊ ဆက္လက္ေလ့လာစရာေတြတစ္ပံုႀကီး႐ွိေသးတယ္ဆိုတာရယ္ကိုေတာ့လက္ခံၾကရေပမည္။ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ကရဏိယ ႏွင့္ပဲဆက္ျပီးဆြမ္းစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့လည္းမိမိတို႔သေဘာသာျဖစ္ပါေၾကာင္း။
Credit;google & facebook images
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါအံုးမည္။
အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ
Ye Thiha Kyaw
@yethihakyaw
Msc-093
15.2.2018,Thu