လူသားတိုင္း မိမိဘဝပိုင္ဆိုင္သည့္ လူ့ဘဝကို ကံေကာင္းစြာနဲ႔သာ ျဖတ္သန္းလိုျကပါသည္။လူတစ္ေယာက္၏ ပစၥဳပၸန္ဘဝကံေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းသည္ အတိတ္ကျပဳခဲ႔ေသာ ကုသိုလ္ကံႏွင့္လည္း စပ္လ်ဥ္းမႈရွိသလို လက္ရွိဘဝတြင္ ခံယူထားေသာ မိမိရဲ႕စိတ္ဓါတ္,အေတြးအေခၚ,ျကိဳးစား အားထုတ္မႈသာမက လႈပ္ရွားျပဳမူေနေသာ အျပဳအမူတိုင္းႏွင့္ ဆက္စပ္မႈရွိပါသည္။"အလုပ္သည္ ကံ,ကံသည္ အလုပ္"ျဖစ္၍ လက္ရွိဘဝ၏ တိုးတက္ျခင္း မတိုးတက္ျခင္း ,ကံေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းကို အတိတ္ကျပဳမူခဲ႔ေသာ ကုသိုလ္ကံတစ္ခုတည္းႏွင့္ ဆံုးျဖတ္၍မရပါ။ကံကိုယံုျပီး ဆူးပံုနင္းသကဲ႔သို့ အရာရာကို အတိတ္ကျပဳခဲ႔ေသာ ကုသိုလ္ကံေျကာင့္ဟုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႔ျပီး လက္ရွိဘဝတြင္ ဘာမွမျကိဳးစားဘဲ မလုပ္ျကည့္ဘဲ ေနပါက ဘာမွျဖစ္လာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။မိမိကျကိဳးစားအားထုတ္ေနပါလ်ွက္ ဘာမွျဖစ္မလာေသးဘူးဆိုပါလ်ွင္ မိမိတြင္ ဥာဏ္ႏွင့္ ဝီရိယ အားနည္းေန၍ပင္ျဖစ္ပါသည္။
"ကံ ဥာဏ္ ဝီရိယ"ဆိုသည့္ ဒြန္တြဲေနေသာ စကားလံုးကဲ႔သို့ပင္ မိမိရဲ႕ျကိဳးစားအားထုတ္မႈတိုင္းတြင္ ဥာဏ္ႏွင့္ဝီရိယကို ေျကာင္းက်ိဳးမွန္ကန္စြာ ထည့္သြင္းအသံုးခ်တတ္ျပီး ျကိဳးစားႏိုင္စြမ္းရွိရန္လည္း လိုအပ္လွပါသည္။က်ေနာ္တို့အားလံုး ဘဝတစ္သက္တာလံုးမွာ ကံအေကာင္းဆံုးေန့တစ္ေန့ကို မလြဲမေသြျကံဳဖူးခဲ႔ျကျပီးပါျပီ။လူ့ဘဝဆိုတာ ရခဲလွတဲ႔အတြက္ က်ေနာ္တို့အားလံုး မိခင္ရဲ႕ဝမ္းထဲတြင္သေႏၶတည္ျပီး လူ့ေလာကထဲသို့ ကိုယ္လက္အဂၤါစံုလင္စြာနဲ႔ က်န္းက်န္းမာမာ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္ျပီဆိုရင္ဘဲ ထိုေန့ကို ကံအေကာင္းဆံုးေန့ဟု သတ္မွတ္လို့ ရႏိုင္ပါျပီ။မိုးေပၚကအပ္တစ္စင္းနဲ႕ လူ့ျပည္ကအပ္တစ္စင္း ထိမွန္ဖို့သာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ လူ့ဘဝကိုရဖို့ရန္ မလြယ္ကူႏိုင္သည့္အတြက္ က်ေနာ္တို့ဟာ ကံေကာင္းဖူးတဲ႔သူေတြျဖစ္ျကပါသည္။က်န္ရွိေနတဲ႔ ဘဝတစ္ေလ်ာက္လံုး မိမိစိတ္တိုင္းက် အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚဖို့,ခ်မ္းသာျကြယ္ဝဖို့,ထင္ေပၚေက်ာ္ျကားဖို့နဲ႕ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို့ ဆိုတာေတြကေတာ့ အေမေမြးကတည္းကပါလာသည့္ ဉာဏ္ပညာကို ဝီရိယျဖည့္စြက္ျပီး ျကိဳးစားပါက မလြဲမေသြ႐ရွိႏိုင္မည္ဟု က်ေနာ္ေျပာျခင္ပါသည္။
ေမြးေန့ေရာက္တိုင္း ျကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ႔ ေမြးေန့ေတြျပဳလုပ္ဖို့ထက္ က်ေနာ္တို့အားလံုးအတြက္ ကံအေကာင္းဆံုးေန့အျဖစ္ဖန္တီးေပးျပီး လူ့ေလာကထဲေရာက္ေအာင္ အသက္နဲ႔ရင္းကာ ေခၚေဆာင္ေပးခဲ႔တဲ႔အေမနဲ႔ ေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ႔တဲ႔အေဖကို လက္အုပ္ခ်ီျပီးကန္ေတာ့ျခင္းဟာ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိျပီး မြန္ျမတ္မယ္လို့လည္း က်ေနာ္ထင္ပါသည္။မိဘေက်းဇူးသိတတ္ျပီး ရိုေသကိုင္းရိႈင္းျခင္းဟာ က်ေနာ္တို့အားလံုး ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္မယ့္ဘဝအတြက္ ကံေကာင္းေစမယ့္ အျပဳအမူေတြထဲကတစ္ခုလို့လည္း က်ေနာ္ထင္ျမင္မိပါသည္။ဘဝတစ္ခုလံုးကံေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနႏိုင္ဖို့,ေကာင္းမြန္တဲ႔ အရာေတြသာ ပိုင္ဆိုင္ဖို့ကေတာ့ နိစၥဓူဝျပဳမူေနတဲ႔ က်ေနာ့္တို့ရဲ႕လုပ္ရပ္တိုင္းမွာမူတည္ႏိုင္ျပီး ဉာဏ္ပညာနဲ႔ လံု႕လ ဝီရိယ စိုက္ထုတ္ကာ စြမ္းေဆာင္တဲ႔အေပၚမွာလည္း အေျခခံႏိုင္ပါသည္။
လူ့ဘဝဆိုသည္မွာ ေကြးေသာလက္မဆန့္မီ ဆန့္ေသာလက္မေကြးမီ အခ်ိန္မေရြး ေသဆံုးသြားႏိုင္သည့္အတြက္ အရမ္းကိုတိုေတာင္းလွပါသည္။မိမိရဲ႕ဘဝသက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ထိ ရွည္ျကာႏိုင္မယ္ဆိုတာလည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မ်ွ မတြက္ဆႏိုင္ပါ။ကံေကာင္းလို့ လူ့ဘဝကိုေရာက္ရွိလာျပီး တိုေတာင္းလွတဲ႔ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ အသက္ႏွင့္ခႏၶာျမဲေနစဥ္ မိမိတတ္စြမ္းသမ်ွ ဘာသာသာသနာေရး,လူမႈေရး,စီးပြါးေရး,ပညာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံ႔အက်ိဳး,လူမ်ိဳးအက်ိဳး အစရွိသည္တို့အား အက်ိဳးရွိစြာ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိဘဝတြင္သာမက ေနာက္ဘဝဆက္တိုင္းအတြက္ပါ ကံေကာင္းဖို့အေထာက္အပံ႔ေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။
"အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရင္ ကိုယ့္အက်ိဳးလည္းေအာင္မည္"ဆိုသည့္ စကားပံုအတိုင္း လူလူခ်င္းစာနာေထာက္ထားျပီး ေဖးမကူညီျခင္တဲ႔စိတ္ကို အစဥ္ေမြးျမဴဖို့လည္း လိုအပ္လွပါသည္။မိမိေျကာင့္သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္မည့္ ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ေနပါကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးေရွာင္ရွားသင့္ပါသည္။မိမိမွ တျခားသူမ်ားထက္ သာ၍ေကာင္းမြန္ျပီး ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳရမည့္ ေနရာသို့ ေရာက္ရွိေနပါကလည္း ေလာကက်င့္ဝတ္ႏွင့္အညီ မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားအား ေခါင္းေဆာင္စိတ္အျပည့္ျဖင့္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါသည္။"သစ္တစ္ပင္ေကာင္းရင္ ငွက္တစ္ေသာင္းနားရသည္"ဆိုသည့္ စကားပံုလည္း ရွိေနပါသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဆက္ဆံေပါင္းသင္းရာတြင္လည္း တစ္ဦးအျပစ္ကိုတစ္ဦးရွာေနမည့္အစား မိမိကိုယ္တိုင္ အရင္ဆံုးေကာင္းမြန္ေအာင္ ျကိဳးစားေနထိုင္ဖို့ လိုအပ္ပါသည္။သက္ရွိသတၱဝါထဲမွာ အသိဉာဏ္မရွိသည့္သတၱဝါကို တိရစၧာန္ဟုေခၚျပီး အသိဉာဏ္ရွိသည့္သတၱဝါကို လူဟုေခၚတြင္သတ္မွတ္ထားသည့္အတြက္ အသိဉာဏ္ရွိတဲ႔လူဟာ လူပီသဖို့,ေလာကျကီးအတြက္ အသံုးဝင္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို့လည္း အေရးျကီးပါသည္။လူပီသတဲ႔သူအျဖစ္ ရွင္သန္ေနထိုင္မွသာ ကံေကာင္းျခင္းေတြလည္း ေရာက္ရွိလာႏိုင္မွာပါ။လူျဖစ္ခြင့္ရသည့္ အခ်ိန္အေတာအတြင္းေလးမွာ လူသားတိုင္း ကံငါးပါးကို လံုျခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းကာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ဆံုးမျသဝါဒကို ရင္မွာပိုက္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးရွိမယ့္ အရာေတြသာေဆာင္ရြက္ရင္း ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္ျကပါေစရန္ ဆႏၵျပဳေရးသားလိုက္ပါသည္။
1.11.2017
Author: @thihakoko / Saw Myat Tun
MSC.034
