မနီလာသည္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုစည္သူႏွင့္အတူ အန္ထရာေစာင္းရိုက္သည့္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခ့ဲေလသည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ အျပံဳးရိပ္သန္းေနကာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဖံုးဖိထားႏိုင္စြမ္းကာ မတက္သာေပ။ အန္ထရာေစာင္းအေျဖစာရြက္ကေလးကို လက္ကကိုင္ရင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားေသာ္ျငားလည္း သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ မနီလာတစ္ေယာက္ေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုစည္သူမွာလည္း ဇနီးသည္ဆီမွ အေပ်ာ္ေလးမ်ားကူးစက္လ်ွက္ရွိေလသည္။
မနီလာသည္ ေပ်ာ္ျမဴ းေနေသာ အသံေလးျဖင့္
'' ေယာက်္ားေရ သားေလးတ့ဲေတာ္ က်မျဖင့္ ေပ်ာ္လိုက္တာရွင္ တစ္ဦးမွာ သားေလးဆိုေတာ့ က်မျဖင့္ ဘယ္လို ေပ်ာ္မွန္းကို မသိပါဘူးရွင္ က်မ သားေလးက အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနမွာ က်မ သိတယ္ သားေလးေရ ေမေမ ခ်ီခ်င္ နမ္းခ်င္လွျပီ ကေလးေရ''
မနီလာသည္ ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္ရင္း ကိုစည္သူ၏ လက္ကိုတြဲကာ တတြန္တြတ္ႏွင့္ စကားေျပာလာပါသည္။
'' ဒါေပါ့ မိန္းမရာ ငါတို႕သားေလးက တကယ့္သားေကာင္းရတနာေလး ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္လာေအာင္လည္း ငါတို႕ နွစ္ေယာက္လံုး ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္က်တာေပါ့ကြာ''
'' သားေလးကို အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္းမွာထားမယ္ ပညာတက္ၾကီးျဖစ္လာေစရမယ္ လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္လည္း ေလာကနီတိကို သင္ၾကာစမယ္။ ဘက္စံု ထူးခ်ြန္တ့ဲကေလးျဖစ္ေအာင္ က်မတို႕ ျပဳစုမယ္ရွင္''
'' ငါ့သားၾကီးက တိုင္းျပည္အတြက္ လူမ်ိဳးအတြက္ ဘာသာသာသနာအတြက္ အက်ိဳးရွိတ့ဲ သားေကာင္းေလး ျဖစ္လာေစရမယ္ မိန္းမေရ''
သားဦးရတနာေလးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ခိုင္မာစြာျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေသာ ကိုစည္သူႏွင့္ မနီလာတို႕၏ အိမ္အျပန္ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ တက္ၾကြလန္းဆန္းေနေပေတာ့သတည္း။
@suhlaing
msc 175
