မေန႔ကသားေတာ္ေမာင္ကုိထိန္းရင္းဆုိင္လည္းေစာင့္ရင္းေပါ့။အိမ္ေပၚမွာကဘုိးဘုိးႏွင့္ဘြားဘြားကတီဗြီၾကည့္ေနၾကသည္။သားေတာ္ေမာင္ကေတာ့အိမ္ေပၚတက္ေဆာ့လုိက္ဆုိင္ထဲဆင္းေဆာ့လုိက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ထဲအလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။အိမ္ႏွင့္ဆုိင္ၾကားတြင္ေလွကားႏွစ္ဆင့္႐ွိသည္။လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစအရြယ္ဆုိေတာ့ ခဏခဏေခ်ာ္လဲသည္။အဘုိးႏွင့္အဘြားကေတာ့ေျမးဦးဆုိေတာ့သဲသဲလႈပ္ျဖစ္ေနၾကၿပီးထူေပးရတာန႔ဲဥဳံဖြလုပ္ေပးရတာနဲ႔ျဖစ္ေနၾကသည္။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့သားေတာ္ေမာင္ေခ်ာ္လဲရင္မသိခ်င္ေယာင္ေလးေဆာင္ေနလုိက္သည္။လဲကာစေတာ့ခဏေအာ္သည္။ထူေပးမ့ဲသူမ႐ွိေတာ့သူဘာသာသူျပန္ထၿပီးေဆာ့သည္။ပုံမွန္အတုိင္းေဆာ့ရင္းဖင္ထုိင္လဲၾကတာကေတာ့အႏၱရာယ္႐ွိမည္မထင္ပါ။ငယ္ငယ္ကတည္းကကေလးေတြကုိသူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔အားကုိးတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။တစ္ခ်ဳိ့မိဘေတြေျပာေျပာေနတာၾကားမိပါသည္။ႀကီးလာရင္သူဘာသာသူျပင္သြားမွာပါစကားတစ္ခြန္းပါ။လူတုိ႔သည္္အေလ့အက်င့္ႏွင့္ပတ္သတ္လာပါကမေကာင္းတ့ဲအေလ့အက်င့္ကုိသာစြဲလမ္းတတ္ၾကၿပီးေကာင္းမြနိတ့ဲအေလ့အက်င့္ကုိျပဳလုပ္ရမွာ၀န္ေလးေနတတ္ၾကသည္။ႀကီးလာရင္ျပင္သြားမည္ကားမျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ငယ္ငယ္ကတည္းကျပဳျပင္ေပးကာမွေတာ္ကာၾကမည္ျဖစ္သည္။အရြယ္ရလာရင္သူတုိ႔စိတ္သေဘာအတုိင္းလုပ္ေဆာင္လာမည္ျဖစ္သည္။အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္ကေသခ်ာဆုံးမသြန္သင္ေပးမွေတာ္ကာၾကမည္ျဖစ္သည္။တစ္ခ်ဳိ့အိမ္မ်ားတြင္ေတြ႕ေနရပါသည္။အသက္၅ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ဦးကုိအေမျဖစ္သူကထမင္းခြံေကြၽးေနျခင္းျဖစ္သည္။ေက်ာင္းတတ္ရမည္အရြယ္ေရာက္ေနသည့္တုိင္ေအာင္ကေလးမွာထမင္းကုိကုိယ္ဘာသာမစားတတ္ၾကေသးေပ။ေက်ာင္းတတ္ေနခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မိဘကေက်ာင္းထိေရာက္ေအာင္ထမင္းလုိက္ေကြၽးေနရသည့္ကေလးမ်ားအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနၾကသည္။ကေလးအျပစ္မဟုတ္ေပ။မိဘမ်ားကသားသမီးမ်ားကုိငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းကေလ့က်င့္ေပးထားရမည္ျဖစ္သည္။