က်ဳိက္ထီးရိုးေစတီသို႔ အလည္တစ္ေခါက္
၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ သၾကၤန္အခ်ိန္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ မိသားစု (၃) ဦးႏွင့္ ဆိုင္မွ ၀န္ထမ္း (၃) ဦး စုစုေပါင္း (၆) ဦး သြားခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ေလးပါ။ ဘုရားဖူးကားလက္မွတ္ကို ဖုန္းနဲ႔လွမ္းဆက္ၿပီးမွာခဲ့တယ္။ က်ဳိက္ထိုဟိုတယ္ကိုေတာ့ အသိတစ္ေယာက္က လွမ္းၿပီးဘြတ္ကင္ခ်ိတ္ေပးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ခရီးစဥ္ဆြဲေတာ့ ပုသိမ္ကေန (၁၂) ေန႔မနက္ခပ္ေစာေစာထြက္ခဲ့တာေပါ့ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းပိုတာနဲ႔ ေရႊတိဂံုေစတီသြား၊ အသိမိတ္ေဆြအိမ္သြားနဲ႔ အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ ညေနဖက္က်ေတာ့ အေရွ႕ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းနားမွာ ကားေတြစုရပ္လုပ္ထားတဲ့ေနရာသြားၿပီး ကားစီးဖို႔ေစာင့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိအခ်ိန္က ဘုရားဖူးကားေတြက အခုေခတ္ေလာက္ထိ သိပ္အဆင္မေျပေသးဘူး ဂ်င္းေတြမ်ားတယ္ေပါ့။ ညေန ၅း၃၀ ေလာက္က်ေတာ့ ကားေတြေပၚမွာလူစံုၿပီဆိုေတာ့ ခရီးစဥ္စၾကပါေတာ့တယ္။ ကားထြက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလး (၃) ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု (၃) ေယာက္ကေတာ့ သူတို႔ေနာက္ဖက္ခုံေလးမွာ ထထိုင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္ဆို မိန္းကေလးေတြတစ္ခုခုဆို ကိုယ္ေတြက ျမင္ရေအာင္လို႔ေပါ့။ ဒီထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ကားေပၚတက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အန္ေတာ့တာပါပဲ။
ကားက အဲယားကြန္းဖြင့္တယ္ဆိုယံုေလးေပါ့။ ေႏြေခါင္ေခါင္ ပူကလည္းပူ လူေတြရဲ႕အနံ႔အသက္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ကားမမူးတတ္တဲ့ကိုယ္ေတြေတာင္ ရိပ္တိတ္ရိပ္တိတ္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ကင္ပြန္းစခန္းေရာက္ေတာ့ ညအေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေနပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ပဲ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေခတၱခဏအခန္းငွားၿပီ ၀င္အိပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိမွာေတ့ အတူတူစုၿပီးတခန္းတည္းအိပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မနက္က်ေတာ့ ပါလာတဲ့အထုပ္အခ်ဳိ႕ကို အဲ့ဒိအခန္းထဲမွာထည့္ၿပီး ေတာင္ေပၚတက္တဲ့ကားစီးဖို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့တာေပါ့။ ပြဲေတာ္ရာသီဆိုေတာ့ ဘုရားဖူးေတြအေတာ္မ်ားတယ္ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးရယ္၊ (၂) ႏွစ္အရြယ္လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစ သားကေလးရယ္ ပါ။ ပါလာတာကလည္း ၀န္ထမ္းမိန္းကေလး (၃) ေယာက္၊ ေယာကၤ်ားေလးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္သားေလးရယ္ ဒီေတာ့ ကားတိုးစီးဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးရယ္၊ သားေလးရယ္၊ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလး (၂) ေယာက္ရယ္ကို ကားေခါင္းခန္းထိုင္ခိုင္းၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကားေနာက္ခန္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးလိုက္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီအတက္လမ္းမွာ မွတ္မွတ္ရရဆိုလို႔ ကားေခါင္းခန္းမွာထိုင္တဲ့ ဆိုင္၀န္ထမ္းမိန္းကေလး (၂) ေယာက္က ေသးေသးညွပ္ညွပ္ေလးေတြေလ။ အရပ္က (၄) ေပ (၅) လက္မေလာက္ပဲရွိတယ္။ ကားေခါင္းခန္းမွာကလည္း ရတဲ့ေနရာထိုင္ရေတာ့ တစ္ေယာက္က ဂီယာတံကိုခြထထို္င္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ကားစထြက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကားဆရာက သူ႔ဂီယာတံေပ်ာက္လို႔လိုက္ရွာေနရတယ္။ ဂီယာထိုးခါနီးေတာ့ သမီးေလးေပါင္ကား ဦး ဂီယာထိုးခ်င္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေပါင္ကားလိုက္ ဂီယာထိုးလိုက္နဲ႔ ေတာင္ေပၚေရာက္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒီလိုဟာသေလးေတြလည္း ယခုအထိ အမွတ္တရေျပာျဖစ္ေနတုန္းေပါ့။
ကားေပၚကဆင္းေတာ့ အထုပ္အပိုးေတြယူၿပီး တည္းမယ့္ဟိုတယ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဟိုတယ္သြားတဲ့လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ဘယာေၾကာ္သည္ေတြေတြ႔တိုင္း သားေတာ္ေမာင္က အေၾကာ္စားမယ္၊ အေၾကာ္စားမယ္နဲ႔ ၀ယ္ေပးထားတာေတာင္ တစ္ဆိုင္ေတြ႔တစ္ခါပူဆာနဲ႔သြားရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔တည္းခိုမယ့္ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ တည္းမယ့္အခန္းကိုသြားၾကည့္ေတာ့ ဟိုတယ္ခန္းဆိုေပမယ့္ အထင္ေတာ့မႀကီးပါနဲ႔ လူ (၄) ေယာက္ေလာက္စုၿပီးအိပ္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ကုတင္အက်ယ္ပါၿပီး ေရျမွဳပ္ခင္း၊ အိပ္ယာခင္းခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္ ေခါင္းအံုး (၄) လံုးရယ္ပါတဲ့ အခန္းေလး (၂) ခန္းရခဲ့တယ္။ ကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္တာနဲ႔ တံခါး၀ကိုေရာက္တဲ့အခန္းေလးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္သာေရခ်ဳိးခန္းဆိုတာလည္း စုေပါင္းသြားရတဲ့ ေရခ်ဳိးခန္း (၂) ခန္း၊ အိမ္သာ (၃) ခန္းရယ္ အေဆာက္အဦေလးေပါ့ဗ်ာ။ အဲယားကြန္းမပါ၊ ပန္ကာမပါေပါ့။
ဒါနဲ႔ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလးေတြကို (၁) ခန္း၊ ကိုယ္ေတြမိသားစုက (၁) ခန္းယူေပါ့ဆိုၿပီး နားလိုက္ၾကတယ္။
ဟိုတယ္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ခဏနားၾကမယ္ဆိုၿပီး လွဲေနလိုက္ၾကတာ ခရီးကပမ္းေတာ့ အားလံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္ၾကတယ္။ သားေတာ္ေမာင္က ခ်ီးပါခ်ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမကိုႏိႈးေတာ့မွ ကိုယ္ေတြလည္း ႏိုးၾကေတာ့တယ္။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ကလည္း ေန႔ခင္း (၂း၃၀) ေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ မနက္ထမင္းေတာင္ လြတ္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
ကဲဒါနဲ႔ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ဗိုက္ထဲဆာတာနဲ႔ ပါလာတဲ့မုန္႔ေလးဘာေလးစားၿပီး ညေန (၄) နာရီေလာက္က်ေတာ့ က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားရင္ျပင္ေပၚတက္ခဲ့ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ဘယာေၾကာ္ဆိုင္ေတြေတြ႔တုိင္း သားေတာ္ေမာင္က အေၾကာ္ အေၾကာ္ အေၾကာ္စားမယ္ဆိုတာခ်ည္း လုပ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစဆိုေတာ့ ခ်ီလို႔လည္းမရ သူကေလွ်ာက္မယ္ခ်ည္း ဟူး သူ႔ကိုတြဲရ၊ ေတာင္ေပၚတက္ရဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ ခါးကိုခ်ိေနတာပဲဗ်ာ။ ဘုရားႀကီးရင္ျပင္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားဖူးေတြက ရင္ျပင္အျပည့္ပဲဗ်ာ စည္လိုက္တာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ဆိုင္က၀န္ထမ္း (၃) ေယာက္ကလည္း သူတို႔ တခါမွမေရာက္ဖူးေတာ့ အေတာ္အ့ံၾသေနၾကတာေပါ့ ဒီလိုနဲ႔ ညစာကို ခပ္ေစာေစာစားၿပီး ဘုရားဖူးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားပန္းကပ္၊ ပုတီးစိပ္၊ သားေတာ္ေမာင္နဲ႔ အတူ ေရႊသကၤန္းကပ္နဲ႔ အေတာ္ေလးၾကာၾကာေနျဖစ္ခဲ့တယ္။ အားလံုးလည္း ၿပီးေရာ ဘုရားႀကီးကိုလွည့္လည္ဖူးေျမွာ္ဖို႔ ေအာက္ဖက္ဆင္းတဲ့ေလွကားမွာ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာလိုက္၊ ေနၾကာစိစားလိုက္နဲ႔ ေလညွင္းခံရင္း ည (၁၀း၃၀) ေလာက္မွ ျပန္ဆင္းျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ေလးေနာက္က်ေနၿပီ။ သားေတာ္ေမာင္ကလည္း သူအိပ္ေနက်က သူ႔အဖြားျဖစ္သူ ကၽြန္ေတာ့္အေမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ညီမရယ္တို႔နဲ႔ အိပ္ေနက်ဆိုေတာ့ သူအိပ္ဖို႔အတြက္ ျပသနာရွာေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိေတာ့ သူက အိမ္ျပန္မယ္ အိမ္ျပန္မယ္ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးဆိုၿပီး ငိုလိုက္တာ ည (၂) နာရီကိုထိုးေရာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိေတာ့မွပဲ ကိုယ္ေတြလည္းအိ္ပ္ရေတာ့တယ္။ မနက္က်ျပန္ေတာ့ ဘုရားကို အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ဖို႔ အေစာထၿပီး ျပင္ရဆင္ရလုပ္ရေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘုရားသြားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သားေတာ္ေမာင္က အိပ္ေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့ သူ႔ကိုခ်ီၿပီး ေတာင္ေပၚတက္ခဲ့ရျပန္ေရာေပါ့။ အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ေတာ့ သူကအိပ္တုန္းေလ။ နည္းနည္းေလးမိုးလင္းေတာ့မွ သူကႏိုးေတာ့ ကိုယ္ေတြက နံနက္ေစာစာစားဖို႔ မုန္႔ဆိုင္ေရာက္ေနၾကၿပီေလ အဲ့ဒိေတာ့မွ သူ႔ကို မ်က္ႏွာသစ္ အကၤ်ီလဲလုပ္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုးၿပီးေတာ့ မုဆိုးေတာင္၊ က်ီးပါးစပ္ဘက္ကို ဆက္သြားျဖစ္တာေပါ့။ က်ီးပါးစပ္နားေရာက္ေတာ့ ယုန္သားကင္၊ အေၾကာ္ေတြထိုင္စားရင္း ခဏနားၾကတယ္။ စားေသာက္လို႔ၿပီးေတာ့ က်ီးပါးစပ္နားက နတ္ေရတြင္းဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဆိုင္က၀န္ထမ္းေတြကို ဒါနတ္ေရတြင္း မ်က္ႏွာသစ္ၾက ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္ၾက ဆိုၿပီး ကိုယ္ကလည္း နတ္ေရတြင္းကေရကို မ်က္ႏွာသစ္ရင္ မ်က္ႏွာပြင့္တယ္ လူခ်စ္ခင္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာရင္း မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူက သ၀န္တိုၿပီး ဘာမ်က္ႏွာပြင့္ရမွာလည္း ျပန္ဖ်က္ျပန္ဖ်က္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာကိုသူ႔လက္နဲ႔သုပ္ ကိုယ္ကရယ္ေမာရင္း၊ သူကလည္းသ၀န္တိုရင္း နဲ႔ ေပ်ာ္စရာအမွတ္တရေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုင္က၀န္ထမ္းမိန္းကေလးေတြကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္သစ္လိုက္လဲမသိပါဘူးဗ်ာ။ ခရီးသြားၿပီးလို႔ ျပန္လည္းေရာက္ေရာ အသီးသီးအလီလီကို မ်က္ႏွာေတြပြင့္ၾကတာဆိုတာ တစ္ေယာက္မွ ဆိုင္မွာမက်န္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ ေတာင္ေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔ခင္း (၁း၃၀) ေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ထမင္းဆိုင္၀င္စားၿပီး တည္းတဲ့ေနရာကိုျပန္၊ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တေရးတေမာအိပ္ၿပီး ညေန ၄ နာရီေလာက္မွ ႏိုးေတာ့တယ္။ အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ည ဘုရားဖူးဖို႔ ျပန္ျပင္ဆင္ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒိမွာ သားေတာ္ေမာင္က အိမ္သာတက္ရင္းလက္ေဆာ့လိုက္တာ ေရပိုက္ကျပဳတ္ထြက္ကုန္ေတာ့တယ္။ ေရခ်ဳိးဖို႔ကလည္း လူေတြကမ်ားေတာ့ အေတာ္ေလးေစာင့္လိုက္တယ္။ ည (၆) နာရီေလာက္မွ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္တယ္။ ထမင္းအရင္စားၿပီးမွ ဘုရားဖူးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ကေလးကို ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြကိုထိန္းခိုင္းၿပီး ပုတီးစိပ္၊ တရားထိုင္လုပ္ရတယ္။ အေတာ္ေလးလည္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းရွိတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအျပည့္ရတယ္။ ည (၉) နာရီေလာက္က်ေတာ့ တည္းတဲ့ဟိုတယ္ကို ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခပ္ေစာေစာျပန္ခဲ့တာကလည္း ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ရင္ ျပန္ဆင္းရမွာဆိုေတာ့ ထည့္စရာျပဳစရာေတြစုဖို႔အတြက္ ျပန္ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒိေန႔ညက (၁၁း၃၀) ေလာက္မွ အိပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီညေတာ့ သားေတာ္ေမာင္က အေစာႀကီးအိပ္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ့ (၆း၃၀) ေလာက္ ပစၥည္းေတြစုၿပီး မနက္စာစား၊ အခန္းအပ္ၿပီး ဟိုတယ္ကထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ျမဴေတြဆိုင္းေနတာ (၁၀) ေပေလာက္အထိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရခ်င္ဘူး။ တိမ္ေတြေပၚေရာက္ေနသလိုပဲခံစားရတယ္။ ဟိုတယ္ကလည္း မုန္႔ဟင္းခါးေခါက္ဆြဲစတုဒီသာေကၽြးေတာ့ ၀င္စားလိုက္ေသးတယ္ စားဖူးသမွ်ထဲမွာ အဲ့ဒိေန႔ကမုန္႔ဟင္းခါးေခါက္ဆြဲက အေကာင္းဆံုးပဲဗ်ာ။
ျပန္ဆင္းေတာ့ အမ်ဳိးသမီးရယ္၊ သားေလးနဲ႔ရယ္ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး (၁) ေယာက္ရယ္ကို ကားနဲ႔တင္ေပးလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး (၂) ေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးဆင္းျဖစ္တယ္။ ကားခသက္သာေအာင္လို႔ေလ အဲ့ဒိတုန္းက သႀကၤန္တြင္းဆိုေတာ့ အင္မတန္ေစ်းႀကီးတာဗ်။ လမ္းေလွ်ာက္ဆင္းေတာ့ အရင္လိုသိပ္သြက္သြက္မဆင္းႏိုင္ဘူး အရင္ဒဏ္ျဖစ္ထားတဲ့ ဒူးေခါင္းက ျပန္နာေနလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနားနားၿပီးဆင္းရတယ္။ ေတာင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ သားေတာ္ေမာင္က သူ႔အတြက္ ေသနတ္၀ယ္ေပးပါဆိုလို႔ ၀ယ္ေပးရေသးတယ္။ တစ္လမ္းလံုး အဲ့ဒိက်ဳိက္ထီးရိုးေသနတ္ကို လက္ကမခ်ဘူးဗ်ာ။ အျပန္က်ေတာ့ မွဲ႔ရွင္ဘုရား၀င္ဖူးရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထီးေတာ္လႈပ္ေစတီလည္း၀င္ဖူးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ကို သႀကၤန္အၾကက္ေန႔ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီေလ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနားက ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ အခန္း (၂) ခန္းငွားၿပီး တစ္ညအိပ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ့ နံနက္စာစားၿပီး ပုသိမ္ျပန္ဖို႔ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ကိုသြားေတာ့ ကားေတြမထြက္ဘူးတဲ့ဗ်ာ။ ထြက္တဲ့ကားေတြေတာ့ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ကားလက္မွတ္က တစ္ေစာင္ကို ၅၀၀၀ ေလာက္က်တယ္ဗ်ာ။ သို႔ေပမယ့္ မျပန္လို႔ကလည္းမျဖစ္ဘူးေလ ဟိုတယ္မွာတစ္ညေနရရင္ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျပန္ခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ညဖက္ ပုသိမ္ကုိျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ျပန္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဆိုင္က၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔၊ သားေတာ္ေမာင္ကို သိပ္နဲ႔ ည (၁၂း၀၀) နာရီေလာက္မွ ကိုယ္ေတြလည္း အိပ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ဒီလိုခရီးသြားလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဆိုင္က၀န္ထမ္းေတြလည္း ေရာက္ဖူးသြားသလို အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားလည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးပိုၿပီးခင္မင္ရင္းႏွီးသြားသလို အလုပ္ခြင္ထဲမွာရွိတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြေျပေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္၊ ခရီးသြားရင္းအမွတ္တရေတြ ယေန႔ထိ ျပန္ဆံုတိုင္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ တခဏတာေလး အပန္းေျပေစသလို မိမိအတြက္ ကုသိုလ္လည္းရေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရီးမ်ားမ်ားသြားျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေတာ္ေလးႏွစ္သက္သလို ႏွစ္စဥ္လည္း ခရီးသြားျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီစာေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုသိုလ္ေလးေတြကို ထပ္တူရၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။
ကိုမ်ဳိးမင္းဦး
(ျမင့္ျမတ္) ပုသိမ္