လူဆိုတာေသခ်ိန္တန္ရင္ေသမယ္...ေသခ်ိန္မတန္ရင္မေသဘူးဆိုတဲ့စကား...တကယ္မွန္တယ္လို႔...ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္....ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့....ကြၽန္ေတာ္ ၅တန္း...ႏွစ္တုန္းကေပါ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကပြဲေစ်းေရာင္းတယ္ေလ...ဘာေရာင္းလဲဆိုေတာ့အ႐ုပ္ေတြ...ခေလးကစားေတြေပါ့ဗ်ာ....တစ္ညမွာ...ေစ်းေရာင္ေနတုန္း...မိုးစက္ေလးေတြက်လာတယ္...ဒီေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ...ပစၥည္းေတြသိမ္းတာေပါ့...အဲ့အခ်ိန္မွာ...ကြၽန္ေနာ္ကကေလးပဲရိွေသးေတာ့...မထင္မွတ္ပဲ...ကလစ္ျဖဳတ္ရင္နဲ႔ေဘးနားကမီးႀကိဳးကို.ညာလက္နဲ႔..ကိုင္မိပါေတာ့တယ္...မီးႀကိဳးကိုင္မိမွေတာ့....ဓာတ္လိုက္ပီေပါ့ဗ်ာ....အဲ့အခ်ိန္မွာ...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လံုးဝလံုးဝလႈပ္မရေတာ့ပါဘူး.....တကယ့္အားျပင္းျပင္းနဲ႔ဆုပ္ထားသလိုပဲဗ်ာ....ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ဆဲြထုတ္ေတာ့လဲ....မရ...အာ့နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ဓာတ္လိုက္ေနပီလို႔...လွမ္းေအာ္တာ....ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက...စတာထင္p...ဝိုင္းရည္ေနက်တယ္...အဲ့အခ်ိန္မွာ....အကိုတစ္ေယာက္ကေျပးလာp...ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌကိုင္ပီဆြဲထုတ္တဲ့အခါက်မွ...အဲ့ကေနလြတ္သြားေတာ့တယ္ဗ်ာ....သူသာမကယ္ခဲ့ရင္....ကြၽန္ေတာ္ေသေနေလာက္ပီလို႔ထင္ပါတယ္.....အဲ့အကိုကလည္းသူလဲအဲလိုျဖစ္ဖူးတယ္တဲ့....သူ႔ကို...လူတစ္ေယာက္ကကယ္ခဲ့ဖူးတယ္...သူ႔တုန္းကလဲ...ကြၽန္ေတာ္လိုပဲ...အက်ႌကိုင္ပီဆဲြထုတ္လို႔....အေတြ႔ၾကံဳရပီ...သူဒီလိုဆဲြထုတ္ႏိုင္တာပါတဲ့....ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့...ကံေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ....အာ့ေၾကာင့္....ေသခ်ိန္တန္ရင္ေသမယ္....ေသခ်ိန္မတန္ေသရင္မေသဘူး....ဆိုတာကို....ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္...ေနာက္တစ္ခါကက်ေတာ့....ေရကူးတာေပါ့...အဲ့ေနရာကလဲ...လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသဖူးတယ္....တကယ္ေသဖူးတာပါ...ဘယ္မွာလဲဆိုေတာ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာေဘးက....ေရတံခြန္တစ္ခုမွာေပါ့ဗ်ာ....ကြၽန္ေတာ္ကကူးရင္းကူးရင္....ေရအက်သန္တဲ့ေနရာေရာက္သြားတယ္....ကြၽန္ေတာ္လဲေဘာ္လံုးပါဖက္ထားေတာ့....ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ဖူးထင္ပီ...ေနၾကည့္တာ....အာ့မွာဗ်ာ.....လူတစ္ေယာက္ကကြၽန္ေတာ့္ကို...ေရထဲႏွစ္ခ်သလိုပဲဗ်ာ.....ကြၽန္ေတာ္လဲျမဳပ္...ေဘာ္လံုးလဲျမဳပ္...ေရေတြလဲ...ပါးစပ္ထဲဝင္...အဲ့မွာ....ကြၽန္ေတာ္ေသpလို႔ထင္ခဲ့တာ....႐ုန္းရင္း႐ုန္းရင္းနဲ႔.....အဲ့နားမွာရိွတဲ့ေက်ာင္ေဆာင္ကိုေျခေထာက္နဲ႔တြန္းထုတ္လိုက္တာ....ကံေကာင္းသြားတယ္....အဲ့ကေနစp...အဲ့ေနရာကို...ေတာ္ေတာ္ေလးလန္႔သြားေတာ့တယ္....။"အခ်ိန္တန္ရင္ေသမွာပဲ"ဆိုတဲ့စကားေတာ္ေတာ္မွန္ပါတယ္...ဗ်ာ....ဆရာတို႔...ညီအကိုတို႔လဲဘယ္လိုထင္ပါသလဲဗ်ာ.....
အမွားပါခဲ့ရင္ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ႀကိဳေျပာပါရေစ....